Rush Album

“Permanent Waves” luidde voor Rush een nieuw tijdperk in. Het album verscheen op de eerste dag van de jaren ’80 en was al een kleine stijlbreuk met het verleden van de band. In retrospectief is het misschien ook wel een voorbode van wat Rush in de rest van dit decennium op de wereld los zou laten. Het is bijna niet voor te stellen dat dit album alweer veertig jaar oud is. Om dat te vieren verschijnt ook van “Permanent Waves”, evenals van de drie albums ervoor, een jubileum editie.

Ook deze uitgave komt weer in diverse varianten. Het gaat te ver om al deze verschillende edities hier te benoemen, maar op de site van de band kun je ze allemaal vinden. Voor deze recensie had ik de beschikking over de meest eenvoudige variant, namelijk de dubbel-cd. Het bevat uiteraard het originele album in de remaster uit 2015 die nog niet eerder op cd verscheen. Hoewel de originele mix ook echt niet misselijk was, klinkt de plaat nu echt fantastisch.

De tweede cd is natuurlijk wat deze editie echt interessant maakt. Het bevat een selectie live opnamen van de Permanent Waves tour uit 1980. In tegenstelling tot de eerdere luxe uitgaven krijgen we nu geen volledig concert, maar opnames uit verschillende steden. Aan de ene kant is dat jammer, omdat het zo een beetje fragmentarisch overkomt. Maar de nummers die gekozen zijn, maken deze cd dan wel weer zeer de moeite waard. Het bevat met The Spirit Of Radio, Natural Science, Jacob’s Ladder en Freewill een viertal nummers dat in dat jaar voor het eerst op de setlist terecht kwam en deze nummers blijven tussen het oude werk moeiteloos overeind. Ook interessant is de uitvoering van de beide Cygnus X-1 nummers die – samen gespeeld – nog niet eerder op een officiële uitgave verschenen. Kleine smet is dat in beide nummers wel de schaar is gezet. Ik had dat graag eens écht integraal live gehoord.

Wat ik ook mis, zijn de uitgebreide liner notes die wel op eerdere edities te vinden waren. Ik had graag de ongetwijfeld mooie verhalen over de totstandkoming van dit meesterwerkje gelezen.  Dat maakt het fraaie nieuwe artwork van Hugh Syme niet goed.

Concluderend is dit een minder fraaie uitgave dan de eerde edities, maar niettemin is ook dit robijnen jubileum weer de moeite waard. Volgend jaar “Moving Pictures”, kom maar op.

Dat de uitgave aan de eerder dit jaar overleden Neal Peart is opgedragen zal niemand verrassen. Getuige ook deze fraaie nieuwe video van The Spirit Of Radio.