RushAlbum

Rush is mijn favoriete band. Vraag mij naar de absolute top en ik noem Rush. Dan komt er een tijdlang niks en dan komen er een hoop andere prog- en andere bands. Als het Canadese trio iets nieuws uitbrengt, lig ik de hele nacht ervoor al in een slaapzak voor de platenzaak en als mij de eer te beurt valt er een recensie over te schrijven, prijs ik het schijfje natuurlijk de hemel in.

Zo zijn we dus niet getrouwd. “Working Men”, dat 35 jaar na het debuut verschijnt (en wederom zowel op cd als dvd), is aangekondigd als Rush’ eerste “best of live”. Wat zou daarmee bedoeld worden? Is dit het beste werk van de band en dat dan live? Is dit het beste van alle liveopnames die de band gemaakt heeft? Of nog iets anders?

Een blik op de tracklist leert dat de eerste interpretatie best eens zou kunnen kloppen. Met een track van het eerste album (tevens naamgever van deze compilatie), een track van het (vooralsnog) laatste album en voorts nog stukken van “2112”, “A Farewell To Kings”, “Permanent Waves” (tweemaal), “Moving Pictures” (driemaal zelfs), “Signals”, “Roll The Bones” en “Vapor Trails” ligt er een behoorlijke nadruk op de grootste successen van de band. Dat de andere helft van de studioalbums daarbij genegeerd is, zullen we voor het gemak maar even negeren, dit is immers een “best of”.

De tweede interpretatie is nog een stuk makkelijker onderuit te halen, zodra je weet dat het materiaal van “Working Men” enkel bijeengeraapt is van de drie recentste livereleases: “Rush In Rio”, “R30” en “Snakes & Arrows Live”, achtereenvolgens uitgebracht als eerste Rush-dvd, als document van de dertigjarige jubileumtour en als document van de tour naar aanleiding van het album “Snakes & Arrows”. Terugkijkend stapelt de serie liveregistraties met setlists met toch wel behoorlijk grote inwisselbare delen zich behoorlijk op. En dan hoor je in dit geval ook nog aan het eind van elk nummer het publiek weggedraaid worden, waarna voor het volgende nummer een nieuw publiek er weer ingedraaid wordt. Dat dit niet echt positief aan de livebeleving bijdraagt, mag evident zijn.

Voor de trouw kopende fans heeft dit album dus nagenoeg niks nieuws te bieden. Is “Working Men” dan een geschikt introductiedocument voor de nieuwkomer of, desnoods, de ‘casual fan’? Nauwelijks. De drie-cd-box “Different Stages” uit 1998 is wat mij betreft als carrièreoverzicht niet meer overtroffen. Voor wat meer focus op een bepaalde periode, doen de livealbums “All the World’s a Stage”, “Exit… Stage Left”, “A Show of Hands” of desnoods “Snakes & Arrows Live” prima dienst. De studioalbums zijn bij elke betere platenzaak midprice te krijgen. Om een lang verhaal kort te maken: laat deze plaat maar liggen.

Casper Middelkamp

P.S…. het album heeft “nagenoeg niks nieuws te bieden”… toch wel iets dus? Jawel, het van de “R30” tour afkomstige One Little Victory is indertijd buiten de cd en dvd gebleven. Wie dus aan de studioversie van “Vapor Trails”, de nieuwe mix van “Retrospective 3”, de liveversie van “Rush in Rio” en de liveversie van “Snakes & Arrows Live” nog niet genoeg heeft, zal alsnog naar de winkel moeten. Maar neem van deze fanboy maar aan: héél veel nieuws voegt deze versie ook niet toe.