Cyberiam, TheAlbum

Na het verrassend knappe debuutalbum van het Amerikaanse The Cyberiam werd het altijd lastige tweede album handig uitgesteld door eerst een ep en een live-album uit te brengen.

Nou is de ep “The Butterfly Effect” echter nog beter dan het titelloze debuutalbum. In vijf delen wordt door het kwartet een epic van ruim 21 minuten fantastisch uitgewerkt. Al met al dus uitstel van executie waarmee de lat voor het tweede volwaardige album nog hoger werd gelegd.

Allereerst maken we een kennis met de vier topmuzikanten uit Chicago. Vanuit de zware ritmesectie slaat, trekt en ranselt Brian Kovacs op een heerlijke en indringende wijze de bassnaren. Zijn stem is al meer dan twee decennia overal in Illinois te horen, waaronder als radio-dj en voice-over artiest. Drummer Tommy Murray acteert in lokale tv-series en trad op in talloze bands waarvan Aziola Cry de meeste raakvlakken heeft met The Cyberiam.

Frank Lucas tenslotte is een klassiek geschoolde pianist, componist en pedagoog. Hij studeert al 25 jaar piano waaronder bij Jordan Rudess van Dream Theater. Hij heeft opgetreden als ook muziek opgenomen met leden van onder andere Pat Metheny Group, Dixie Dregs, UFO en Journey. Gitarist Keith Semple is wellicht het meest bekende lid van de band, als je tenminste de talentenjachten op tv volgt. Het bracht hem al naar optredens op internationale podia.

Op hun tweede album is het geluid, songstructuur en beleving ook hier nog steeds te vergelijken met Deep Purple, Led Zeppelin en Rush uit de oude doos. Van recentere datum mogen de etiketten opgeplakt worden van Tool, Spock’s Beard, Porcupine Tree en Office Of Strategic Influence maar dan zonder de bliepjes en blips. Af en toe mag je van deze referentiekaders een light versie maken, want de melodie en rustpunten worden nooit uit het oog verloren. Ook het feit dat ditmaal alle vier bandleden de zangpartijen voor hun rekening nemen schakeert het geheel naar een diepere invulling. Niet dat het voorgaande album nou als een ééndimensionale geluid overkwam, verre van dat.

In slechts enkele jaren heeft deze groep uit Chicago een reputatie opgebouwd als een van de meest veelbelovende nieuwkomers op het prog metal toneel. Ook op dit tweede volwaardige album laten ze andermaal horen dat hoewel de harde riffs en de stevige instrumentatie daaromheen contrasteert met de melodieuze zang, dit nergens conflicteert en wonderwel prima samen gaat. Met deze klasbakken verwacht ik dat er nog veel interessante nieuwe muziek gaat komen en dat men verder gaat groeien.