The SoundbyteAlbum

Bij het lezen van deze bandnaam denk je wellicht: The Soundbyte heeft een naam als die van een populaire band: te snel, te vlot en eentje waar een marketingblok goed over nagedacht heeft. Bij zo’n naam denk je van tevoren niet aan een band die enigszins zwaarmoedige muziek maakt…

En toch is er wel degelijk nagedacht over de naam.

The Soundbyte, het soloproject van de Noor Trond Engum, is voor de voormalig gitarist van de doomband The Third and the Mortal een avontuurlijk en experimenteel muzikaal project dat naast die band is ontstaan. Sinds de oprichting in 1998 heeft The Soundbyte zich ontwikkeld tot een platform voor Engum om zijn visie op muziektechnologie, compositie en live performance te ontwikkelen. Inmiddels zijn we bij het vijfde studioalbum van The Soundbyte beland.

Dat Engum een sterke interesse voor muziektechnologie heeft, lijkt logisch: hij is universitair hoofddocent aan de muziekafdeling van de NTNU in Trondheim, Noorwegen. Hij houdt zich daar bezig met veranderende strategieën en procedures voor het componeren, produceren en uitvoeren van muziek met behulp van digitale muziektechnologie. Dat werpt gelijk een essentiële vraag op: kan hij de balans van toegankelijke muziek en technologie op deze cd behouden?

Vooraf moet je de volgende zin in het achterhoofd houden: Engum produceert progressieve metal, ambient, dark folk en elektronische muziek. Engum legt in zijn composities de nadruk op het live opnemen van alle instrumenten, inclusief elektronische geluiden, die direct worden gecontroleerd of verwerkt via zijn gitaar en de drums van Rune Hoemsnes – hij is een belangrijke partner van Engum in de muziek van The Soundbyte. Er wordt wel gebruikgemaakt van een gasttoetsenist en -bassist, maar die leveren maar een bescheiden aandeel. Er zijn twee vocalisten actief: Andreas Elvenes en Kirsti Huke. Die laatste is ook korte tijd de zangeres voor The Third and the Mortal geweest.

De eerste track van het album, Floating At Distance, is gelijk al een (bescheiden) voorbeeld van die techniek. De drums zijn herkenbaar, maar veel instrumentatie komt uit de gitaar. De stem van gastzanger Elvenes doet je denken aan verschillende artiesten en in combinatie met de muziek doet het wat aan Hail Spirit Noir denken, vooral aan het album “Eden In Reverse”. Diezelfde techniek hoor je ook in Will You Find A Way, zeker tijdens het intro en waarin je later de klanken van een kerkorgel kan horen. Over de hele linie heeft het album tevens sterke sfeeroverlappingen met een band als Venus Principle (When All Is Gone).

Je komt pas echt in aanraking met de vaardigheden van Engum in Will You Follow. Een track die gedomineerd wordt door drones, shoegaze en industrial sound en een donker en zwaarmoedig beeld oplevert. Met het donkere geluid van zanger Elvenes geeft dat een beeld van David Bowie-muziek. Of net zo makkelijk zijn er vergelijkingen te maken met Eric Clayton van Saviour Machine. Wanneer we wat verder zoeken op de naam Eleves komen we op de band Bingo Crowds, dat dit jaar een album heeft afgeleverd met knipoogjes naar jaren tachtig electro muziek.

De balans op dit album is wat Progwereld betreft precies afgemeten. De composities zijn sfeervol, toegankelijk en zonder compromis als zodanig te omarmen, hoewel je ook op smaakvolle wijze hoort hoe Engum en zijn collega’s nieuwe technologieën toepassen. Eigenlijk is dan de titeltrack van de cd een vreemde eend binnen het aanbod, Still Quiet is geheel akoestisch. Hoe dan ook past het totaalaanbod van het album prima onder de noemer “progressieve rock” en verdient het een plek op deze site.

Ben je geïnteresseerd hoe de technologie zich binnen de muziek evolueert en wil je eens kijken hoe Engum experimenteert binnen zijn composities? Bekijk dan onderstaande video eens.