Thus Live HumanAlbum

Amper 9 maanden na “Art Déco I” bevalt Thus Live Human al van ”Art Déco II”, om opnieuw de piketpaaltjes in het Franse proglandschap weer wat verder te verplaatsen. Op “Art Déco I” waren volgens collega Math Lemmen de heren Payan en Serra binnen het progressieve genre gebleven, met af en toe zoektochten naar een aantal uithoeken. Zo kwamen daarin Pink Floyd, Brian Eno, King Crimson, Rush en Muse voorbij, en wat new wave-klanken uit de jaren tachtig. Deze stijloefening wordt voortgezet in dit vervolgalbum (nummer II), maar dan met weer hele andere referentiekaders.

Als langste nummer van het album trapt Metastructural Abstraction af met stevig drum- en gitaarwerk en wat oosterse toonladders als verrassingselement. Daarna is het avontuurlijke progrock met de nadruk op rock. Het eerste dat bij mij opkomt is het werk van Resistor, geflankeerd door het assertieve gitaarwerk van Rikard Sjöblom van Beardfish. After You’re Gone is daarna een ijzersterk gedragen nummer, rustig en mystiek. Het wordt helaas vervolgd door het enige compositorisch zwakke nummer van het album, Night Song. Ondanks het gebruik van de Wurlitzer piano gaat dit Supertramp-achtige nummer als een nachtkaars uit.

De Fransozen revancheren zich met In Coherence, dat niets ander is dan een variatie op Incoherence van hun eerste Art Déco-album. We horen er andermaal het oudere geluid en de intensiteit van King Crimson in terug, met experimentele fragmenten, gevangen in polyritmiek en hoekig gitaarwerk. Van een geheel andere orde is On the Rails…Hier leggen ze als intro een Steve Ray Vaughan-gitaartapijtje neer, dat in hetzelfde lome tempo en muzikale patroontje als een boemeltje overgaat in het gezongen The Cold Train. Het levert helaas niet een spannend slotstuk op en was ingekort denk ik beter overgekomen.

Toch heeft Thus Live Human met “Art Déco II” opnieuw een interessant album opgeleverd met een tombola aan genres waar ze graag blind in graaien, waardoor geluid en stijl haaks staan op eerdere albums. Door een breed scala aan invloeden samen te brengen, nodigt Thus Live Humans ons uit om na te denken over de expressie van emoties en de abstractie van de werkelijkheid. Door deze visie zit de prijs voor vernieuwende prog er helaas nog steeds niet in, tenzij ze echt gaan voor een eigen stijl, want de capaciteiten zijn er. We gaan het beleven met de komende albumdelen.