Tiger Moth TalesAlbum

Op 26 januari 2019 trad Pete Jones met zijn Tiger Moth Tales (TMT) aan in de Boerderij in Zoetermeer voor wat het derde solo-optreden in Nederland zou betekenen. Eerdere optredens, op diezelfde planken, tijdens de zesde editie van het Progdreams Festival in 2017 en in januari 2018, zijn debuut als hoofdact, werden uitstekend ontvangen.

Dit optreden zou in twee delen uiteenvallen die avond: het tweede deel van de show bestond uit nummers van zijn andere vehikel, Red Bazar, het eerste deel was volledig gevuld met muziek van zijn eerste vier studioalbums onder de naam Tiger Moth Tales. En dit laatste optreden werd kortgeleden uitgebracht op dvd/cd onder de toepasselijke titel “A Visit To Zoetermeer” met een knipoog naar een van de nummers die hij die avond zou spelen, A Visit to Chigwick. De samenstelling van de band vóór en na de pauze zou overigens gelijk blijven.

Die tweedeling is ook de reden dat het optreden relatief kort is; Jones speelt slechts een kleine selectie uit zijn repertoire, negen nummers zullen de revue passeren met een totale speelduur van ruim 70 minuten. Voor een select kennerspubliek, dat dan weer wel. De blinde super getalenteerde multi-instrumentalist heeft inmiddels al een behoorlijke vaste schare fans opgebouwd. Met zijn symfonische prog, gedoopt in een sausje van late jaren zeventig jaren Genesis en Hackett, en zijn intrigerende verhalen, steevast vergezeld van een grote dosis humor, is hij een niet meer weg te denken ster aan het prog firmament geworden.

De nummers die hij deze avond speelt zijn een bloemlezing uit zijn werk, zijn laatste studioalbum “Story Tellers part 2” was net uit ten tijde van het optreden. Daarvan speelt hij Toad From Toad Hall, het grappige verhaal van de gemotoriseerde pad uit Wind In The Willows, het tragikomische The Boy Who Cried Wolf en het ontroerende Match Girl, dat laatste inclusief melodica-solo van bassist Mick Wilson. Het epische The Ballad Of Longshanks, over de dood van Robin Hood, en Hygge, met echo’s van Genesis Entangled, zijn afkomstig van zijn winterse verhalenbundel “The Depths Of Winter”. Debuutalbum “Cocoon” is het beste vertegenwoordigd in de setlist: maar liefst vier nummers zijn van deze uit 2015 daterende cd afkomstig. Tigers In The Butter, de bijna vijftien minuten durende ultieme progsong oogst hoor- en zichtbare waardering van het kennerspubliek. Maar ook het komische The Merry Vicar, het akoestische A Visit To Chigwick, beide klokkend op ongeveer tien minuten, en niet in de laatste plaats, Feels Alright kunnen op veel bijval van het enthousiaste publiek in de Boerderij rekenen. Er is altijd discussie mogelijk over de keuze van de setlist, persoonlijke favorieten als het instrumentale Kai’s Journey hebben de definitieve schifting niet overleefd, maar in zijn algemeenheid is hier sprake van een mooie dwarsdoorsnede van het werk van TMT.

Wat vooral opvalt tijdens dit optreden is de fabelachtige zang van Jones. Natuurlijk, er is al vaak genoeg gesproken over zijn kwaliteiten op de toetsen, niet voor niets neemt hij die belangrijke post in bij Camel. Zijn aan Hackett/Latimer refererende gitaarspel doet nauwelijks voor zijn capriolen op de toetsen onder. En dan ziet hij ook nog kans om op wonderbaarlijke wijze beide instrumenten tegelijk te bespelen (Tigers In The Butter). Maar wat voor mij toch het meest in het oog en oor springt zijn de zangkwaliteiten van de man. Voor Andy Latimer van Camel een belangrijke reden om hem te vragen toe te treden tot zijn band voor live-optredens. Jones zingt met veel gevoel en dat is vooral in de met melancholie overgoten ballades uitstekend te horen. Wat een heerlijke stem, tijdens de soulvolle passages enige gelijkenis vertonend met Paul Carrack, zo goed passend bij de aard van zijn zelfgeschreven muziek. Ik heb het al eens eerder gezegd: Jones is momenteel één van de belangrijkste vaandeldragers van de nieuwe generatie progmuzikanten. Met dit uitstekende nieuwe live album bevestigt hij die status opnieuw. Het wachten is op een nieuw studioalbum en het moment dat we wederom kunnen genieten van ’s mans geniale muziek. Three cheers for the merry frontman!

“A Visit To Zoetermeer” wordt uitgegeven als een combinatie van dvd en (audio) cd plus een bonus disc met daarop een vijftal video versies van nummers van “Story Tellers Part 2”. Een geroutineerde crew onder leiding van de ervaren John Vis is verantwoordelijk voor het video gedeelte. De beelden versterken het effect van de muziek aanzienlijk. We zien een band maar vooral een bandleider die overduidelijk in zijn element is. De veelvoud aan camera’s laat vooral de individuele muzikanten goed zien. Het lenige toetsenwerk van Jones en de gitaarcapriolen van Andy Wilson zijn prima en vooral close-up in beeld gebracht. Maar ook de melodica-solo en het relaxte drumwerk zijn volop te bewonderen. Bovendien complimenten voor het betere editing werk: hier is duidelijk iemand aan het werk geweest die de muziek van Jones cs. heel goed kent. Elke (mini-) solo, vocaal hoogstandje en significante drumbreak wordt als vanzelfsprekend goed getimed in beeld gebracht, hulde.