TritopAlbum

Aan de basis van het Italiaanse gezelschap Tritop (aanvankelijk noemden zij zich Wanderlust) staan drummer Ivo Di Traglia en toetsenist Roberto Sandirocco. In 2008 bundelden zij de krachten. Wat later voegden zanger-bassist lacopo Di Traglia en gitarist Yuri Massaro zich bij de groep. Dankzij tal van optredens ontstond al snel een fanbase. Tragische persoonlijke omstandigheden noopten de groep hun activiteiten op te schorten, waarna Di Traglia enkele jaren later met vier nieuwe bandleden de draad weer oppakte.

Het beste van het verleden en heden verenigd. Zo vat je de muziek van Tritop in een paar woorden samen. Invloeden van Genesis, Yes, Gentle Giant, Emerson Lake & Palmer, maar ook traditionele Italiaanse symfo worden vermengd met recente invloeden van Haken, Spock’s Beard, The Flower Kings en Kaipa en overgoten met een Italiaanse sausje. Het resultaat is bij vlagen bombastisch en wordt gedomineerd door gitaar en toetsen, waaronder Hammond en Mellotron. Met de invloeden ‘van naam’ is bekennen van kleur een valkuil, maar daar trappen deze Italianen niet in. Behendig creëren ze een eigen, vrij stevig, geluid.

Jaren hard werken en investeren in dat eigen geluid resulteerde in het debuutalbum “Rise Of Kassandra”. Een conceptalbum over enkele aspecten van de menselijke natuur, zoals de angst voor chaos en hoe dit ons ertoe aanzet om onderdrukkende structuren te creëren. De soms diepgaande teksten komen uit de koker van Iacopo Di Traglia, die als tekstschrijver nog aan Tritop verbonden is.

Vanaf de eerste seconde van opener en titelnummer Rise Of Kassandra klinkt het als thuiskomen. Dit is symfo (of prog zo je wilt) zoals je die wilt horen. Een breed en rijk geluid met toetsen, waaronder Hammond, gitaar en ondersteuning van bas en drums. Niets bijzonders wanneer je dit leest. Wel degelijk wanneer je je oor goed te luisteren legt. Ik vind het zeer gedurfd wanneer je een debuutalbum begint met een epic, in dit geval een van dertien minuten. Je kunt daarmee de plank grandioos misslaan. Zo niet deze Italianen onder leiding van componist en drummer Ivo Di Traglia. Muzikaal was ik na de formidabele intro van drie minuten al helemaal om. De overige tien minuten laten zich raden.

Het gevoel van thuiskomen bevestigt zanger Mattia Fagiolo. Deze man kan veel kanten op met zijn stem. Voordat hij zijn eerste zin voltooide, lag daar de eerste referentie, het eveneens Italiaanse Barock Project. Een groep die op mij ook van meet af aan grote indruk maakte. Gaandeweg dit nummer, maar ook elders, openbaren zich de mogelijkheden van zijn stem. Hij heeft niet dat vaak gehoorde overdreven Italiaanse pathos. Daarentegen heeft hij een bereik dat van heel klein tot imposant krachtig gaat. En dat alles in accentloos Engels.

Na deze puike opening passeren twee relatief korte nummers. Ook hier valt geen speld tussen te krijgen. Het klinkt allemaal zo ontspannen en geroutineerd. Je vraagt je af onder welke steen de mannen al die tijd lagen. Prachtige en soepele gitaarsolo’s, Hammond-orgel en golven Mellotron brengen je in de symfohemel. Klein smetje vind ik op Island Of Servitude de te enthousiaste zang. Maar het mooiste komt nog.

Het vierde en laatste nummer is een suite van ruim 23 minuten, met als titel The Sacred Law Of Retribution. In zeven delen nemen de Italianen je mee op reis door dromenland. Parkeer de diepgravende en soms filosofisch getinte teksten en laat je meevoeren. Groot geworden bands zoals King Crimson, Spock’s Beard en The Flower Kings maakten ons op hun debuutalbum blij met prachtige epische nummers. Tritop flikt dat kunstje ook.

Tritop is een interessante nieuwkomer. Ik eet het cd-boekje op wanneer we niets meer van deze groep vernemen. Het mag duidelijk zijn dat ik zeer onder de indruk ben van dit schijfje. Degenen die verkondigen dat symfo en prog al lang zijn uitgekauwd, zullen bij het luisteren naar “The Rise Of Kassandra” hun woorden terugnemen. Meer weten? Lees dan dit interview.