TDWAlbum

Een quote uit het interview dat collega Ruard in 2011 had met Tom de Wit: “Nou, om maar bij het begin te beginnen, Ik ben dus Tom, een nu 23 jarige jongen uit het midden van de wereld (Amersfoort!) en TDW is mijn muzikale uitlaatklep sinds ik 14 jaar ben geworden. Ik ben dus nu al ruim 9 jaar muziek aan het componeren, produceren, mixen etc. De muziek en teksten in dit project schrijf ik zelf en werk ik allemaal zelf uit. Ik ben zelf primair zanger, maar ben in de studio: toetsenist, gitarist en bassist indien dat nodig is“.

We zijn nu ruim zes later – Tom is ondertussen 30 jaar oud geworden en hij is eigenlijk nog steeds dat jongetje van 14 jaar dat graag met muziek bezig is en hier dan ook zijn beroep van heeft gemaakt. Naast promotor, platenbaas van Layered Reality is hij ook nog druk met zijn eigen band Dreamwalkers Inc.

Met “The Antithetic Affiliation” heeft de Wit zijn zesde ‘solo’ album uitgebracht onder de naam TDW. Het album is een echt prog metal album wellicht in de puurste vorm die er is. De muziek is chaotisch en complex, de wisselingen van tempo’s, muzikale stromingen, stemmingen en melodieën zijn enorm en elke luisterbeurt valt er weer iets nieuws te ontdekken. En de muziek is vooral stevig en Heavy!

En – zoals Ralph al opmerkte in zijn recensie van het voorproefje “Aphrodisia”, een andere prettige bijkomstigheid is dat de drumcomputer vervangen is door een drummer van vlees en bloed. Sterker nog, Tom de Wit doet niet meer alles alleen op dit album, maar hij wordt omringd door een heuse band, waarmee hij ook live op de bühne kan staan. Daarnaast blijft de grote hoeveelheid gastmuzikanten iets wat gebleven is.

De vier nummers van “Aphrodisia” zijn opnieuw opgenomen, getuige de andere drummer op deze nummers. Rik Bruineman is vervangen door Kenneth Martens. Maar het meest verrassende van dit dubbelalbum zijn toch de drie nieuwe lange nummers, The More We Remember, Lest We Forget en Monolith, van respectievelijk 22:38, 23:16 en 14:17 minuten. Het nummer Monolith is opgesplitst in The Ascent en The Descent om het evenwicht op de beide albums te bewaren. Het album is namelijk verdeeld over twee cd’s, waarbij de eerste is getiteld als “The Idealist” en de tweede “The Cynic”. Elk nummer op de eerste cd heeft een tegenhanger op de tweede. Het positieve en negatieve dat door de lemniscaat – uit het artwork – wordt verenigd in een antithetische aansluiting. Als dat niet diep is weet ik het ook niet meer.

Maar goed, het gaat natuurlijk om de muziek en die is gewoon prima. Het album start dus met het epic stuk The More We Remember. En nu weet ik weer waarom ik de langere nummers van Dream Theater altijd het meest weet te waarderen. Er gebeurt van alles en door de verschillende vocalen, afwisseling tussen strakke metal en symfonische elementen met strijkers, blaasinstrumenten (hobo), toetsen en gitaarsolo’s is het nooit saai. Eigenlijk had het nummer nog wel even mogen duren… Heftige stukken met meerdere lagen in zang, heftige zangpartijen afgewisseld met rustige emotionele zang, mannelijke, bijna schreeuwerige zang en prachtige vrouwelijke zang van Hanna van Gorcum en Radina Dimcheva (bekend van ReSolve en The Theater Equation). Heftige vingervlugge gitaarsolo’s worden onderbroken door gevoelige pianostukken. Een heerlijk nummer als opener.

De tegenhanger Lest We Forget heeft een andere toonzetting en volgorde. Waar The More We Remember een opbouw heeft naar een climax en daarmee een schitterende opener is voor het album, start Lest We Forget meteen heftig met gruntende vocalen, bevat het demonische zangpartijen door Sascha Blach en zijn de gevoelige emotionele zangpartijen goed verstopt. Daarnaast worden de gitaren van de vaste band ondersteund door maar liefst drie sologitaristen. De hobo van Nienke van der Kamp is weer aanwezig maar wordt aangevuld met de toch heftiger klinkende trompet en trombone van Thomas Cochrane; een donkere en zwaardere tegenhanger van The More We Remember.

Het in totaal bijna anderhalf uur durende album is prachtig verpakt in een kartonnen uitklapbare vierdelige hoes waarin de twee cd’s zijn opgenomen maar ook nog een bonus dvd. Deze dvd bevat de opnamen van ProgPower Europe 2016, waar TDW Dreamwalkers akoestisch het festival mocht openen. In de Introductie verontschuldigd Tom de Wit zich vooraf voor de slechte geluidskwaliteit van de opnamen, maar hij wilde de sfeer en het enthousiasme van dit eerste optreden van Dreamwalkers Inc. toch tonen aan de fans. Daarnaast als een soort goedmaker heeft de band in de studio een aantal nummers opnieuw akoestisch opgenomen en kopers van het album krijgen, via een speciaal email-adres, toegang tot dit materiaal en nog veel meer.

Tom de Wit timmert nu al zo’n zestien jaar aan de weg als muzikant en heeft met “The Antithetic Affiliation” een waar kunstwerk afgeleverd. Dat valt al op vanaf het moment dat je het album in je hand krijgt, wonderbaarlijk mooi vormgegeven, met maar liefst drie discs. En de muziek is zondermeer goed. Voor de liefhebber van ‘echte’ prog metal is dit een must.

Mario van Os