‘The Solution Story’: legendarische band Solution herleeft als theatervoorstelling
In het muziektheaterstuk ‘The Solution Story’ wordt het verhaal van Nederlands minst bekende legendarische band nader uit de doeken gedaan. Een ander is te zien en te beluisteren van 18 tot en met 20 oktober 2024. Ondertussen wordt in het Friese dorp Wergea hard gewerkt aan zowel de theatrale als de muzikale inhoud van het stuk. Tijdens de derde helft speelt muziekjournalist Wouter Bessels de eerste viool en er staat een aantal verassende gastoptredens op de rol.
Veel mensen zullen zich de Groninger band Solution herinneren, die van 1970 tot 1983 landelijk veel indruk maakte met zijn originele en fantastisch uitgevoerde muziek. Er werden zelfs twee albums in Engeland opgenomen onder het platenlabel van Elton John. In Nederland volgt een aantal bescheiden hits: Empty Faces (1977), It’s Only Just Begun (1980) en Run Away (1982), maar toch is de voetafdruk van de band fors en zijn de achtergrondverhalen talrijk.
In 2006 komt de band nog eenmaal bij elkaar voor twee legendarische reünie-optredens. Ruim zes jaar later overlijdt toetsenist Willem Ennes. Het tijdperk van de groep is definitief ten einde.”Het zijn van die momenten waarop je je realiseert dat muzikanten niet het eeuwige leven hebben, maar muziek onsterfelijk is.” (citaat uit het boek “Plaat Voor Je Kop” van Wouter Bessels).
‘The Solution Story’ wordt verteld aan de hand van gesprekken tussen de acteur die een oud-roadie van de band speelt en zijn dochter, die na aanvankelijke scepsis, geïnteresseerd raakt in de verhalen en de muziek. De legendarische songs van Solution nemen dan ook een prominente plek in. En als de band Solution je niets zegt? Dan geeft de voorstelling een mooi tijdsbeeld van de opkomst en ondergang van een jonge, veelbelovende band in de jaren 70-80.
Na de voorstelling volgt de derde helft, waarin nog meer nummers worden gespeeld en waarin van alles mogelijk is, zoals verrassende gastoptredens! Dit deel wordt gepresenteerd door journalist Wouter Bessels (Dagblad van het Noorden/Leeuwarder Courant) die ook biograaf/archivaris van de Solution-erfenis is.
Wanneer en waar:
The Solution Story: 18 en 19 oktober 2024 (’s avonds) en 20 oktober (middagvoorstelling)
Multifunctioneel centrum De Bidler, Kerkbuurt 2, 9005 PB Wergea
Verdere informatie:
tagongskaart.nl
facebook.com/thesolutionstory
instagram.com/solutionstorywergea
Britse progrockband Frost* kondigt nieuwe cd “Life in The Wires” aan
De Britse progressieve rockers Frost* kondigen met genoegen de release van hun gloednieuwe dubbelconceptalbum “Life In The Wires” aan, dat op 18 oktober 2024 uitkomt via InsideOut Music. “Elke zichzelf respecterende progband, zou eigenlijk een dubbelalbum moeten maken, nietwaar?” zegt Frost*-frontman Jem Godfrey. “Het is eigenlijk een voortzetting van “Day and Age”. Het eerste nummer op het nieuwe album begint met het einde van het laatste nummer van dat album, Repeat to Fade,” gaat Godfrey verder.
Het verhaal draait om de hoofdpersoon Naio, een doelloos kind dat op weg is naar een zinloze toekomst in een AI-wereld. Hij hoort een oude DJ praten op de oude AM-radio die zijn moeder hem ooit heeft gegeven en besluit de bron van het signaal te traceren en “Livewire” te zoeken om te zien of er een betere toekomst is. Hiermee stort hij zich in enerverende avonturen.
Op “Day and Age” waren geen solo’s te horen, Frost* werkte met slimme arrangementen. Fans van het sterke debuutalbum ”Milliontown” (2006) van de band zullen genieten van de band die terugkeert naar de stijl van dit album.
‘Life In The Wires’ zal beschikbaar zijn als een beperkte 2cd, Gatefold 180g 2lp en als digitaal album, met subtiele verschillen tussen de drie formaten.
Het eerste nummer van het album, deel één van het epische titelnummer, is al gelanceerd:
Line-up:
Craig Blundell: drums
Jem Godfrey: toetsen en zang
Nathan King: basigtaar
John Mitchell: gitaar
Nummers:
Cd1:
Skywaving 1:57
Life in the Wires, Part 1 5:30
This House Of Winter 6:10
The Solid State Orchestra 6:35
Evaporator 8:09
Strange World 5:09
Idiot Box 4:59
Absent Friends 3:58
Cd2:
School (Introducing The All Seeing Eye) 3:12
Propergander 5:34
Sign Of Life 5:44
Moral And Consequence 8:13
Life in the Wires, Part 2 15:51
Starting Fires 4:40
Huis kondigt nieuwe cd “In the Face of the Unknown” aan
De Canadese band Huis is verheugd de release aan te kondigen van hun nieuwe album, “In the Face of the Unknown”, dat op 15 oktober 2024 zal verschijnen op Unicorn Digital. Dit langverwachte vierde studioalbum markeert een nieuw hoofdstuk in het evoluerende geluid van de band en zal zowel oude fans als nieuwe luisteraars kunnen boeien.
“In the Face of the Unknown” toont Huis’ kenmerkende mix van melodieuze rock, AOR en progressieve rock, waarbij ze hun muzikale grenzen verleggen met behoud van de essentie waar fans van zijn gaan houden. Het album bevat acht nummers, die beloven de luisteraars een rijk geluidspalet voor te schotelen.
“Wij zijn ontzettend trots en tevreden met het resultaat,” aldus Michel Joncas, stichtend lid van Huis. “We wilden dit album iets anders maken en tegelijkertijd de essentie van onze muziek behouden. We geloven oprecht dat we dit doel hebben bereikt. Het is absoluut een album dat de verhalen en essentie van de eerste drie albums voortzet.”
Vanaf 18 augustus is het pre-orderen van de cd mogelijk via www.unicorndigital.net of www.huisband.com .
Het eerste nummer Westminster Bridge is inmiddels ook te beluisteren.
Danny Pomo (RanestRane): cineconcerten met de wortels in de jaren 70
De Italiaanse band RanestRane is met zijn Cinematic Tour 2024 bezig. Ze spelen nummers van al hun eerdere cd’s, met een bekende film als uitgangspunt. Vooruitlopend op hun optreden in de Boerderij in Zoetermeer op 25 mei en tussen verschillende optredens door bel ik Daniele (Danny) Pomo. De drummer en zanger van de band is thuis in Rome, als ik hem spreek.
Ik zie jullie reisschema: Rome, Quebec, Zoetermeer, Lugagnano. Dat ziet er pittig uit en het is ook geen uitgebreide tour.
We zingen in het Italiaans, dat maakt het niet eenvoudiger. Italië heeft een grote proggeschiedenis, maar het is vandaag de dag niet eenvoudig plekken te vinden om op te treden. Er zijn ook weinig grote promotors. We zijn geen kleine band meer, maar ook niet een heel grote. We zijn overigens de eerste in het Italiaans zingende band in Canada! Onze productiekosten en de kosten van optredens zijn gestegen. Als we een tour met zo’n vijftien optreden kunnen doen, dan mogen we hier blij mee zijn. We spelen in deze ‘the best of RanestRane-tour’ nummers van al onze cd’s, tot en met “Apocalypse Now”, maar ook van ons nieuwe project, waarover later meer.
Foto: Marcel Boshuizen
Kun je iets vertellen over het ontstaan van de band, jullie begonnen in 1998?
We waren al een paar jaar eerder begonnen. We moesten eerst de stijl van de groep ontdekken. We zijn alle professionele muzikanten en zijn ook met andere dingen bezig. Ik geef bijvoorbeeld zelf sinds 1990 les (drums) op een muziekschool in Rome, de grootste in Europa. Voor ons alle vier is RanestRane wel het belangrijkste project. Voor “Nosferatu Il Vampiro” zijn we geïnspireerd door “The Wall”, de film van Alan Parker. Muziek maken was voor ons niet genoeg, we wilden iets unieks creëren, zo zijn we op de combinatie met film uitgekomen. Een grote film en muziek zijn hele verschillende dingen. Met ons CineConcerts bieden we de mogelijkheid om met een nieuw perspectief naar een film te kijken.
Ik ben benieuwd naar het maakproces van zo’n filmconcert
Eerst zoeken we een geschikte film, die moet bekend zijn bij het publiek en gemaakt zijn door een bekende regisseur. We willen de mensen nieuwsgierig maken om een concert met filmbeelden te bezoeken. We beginnen te praten over een lijst van films, die we alle in onze studio gaan bekijken, we zijn ook allemaal grote filmfans. Daarna maken we een keuze. In jamsessies maken we de muziek hierbij, die we opnemen. Als dat proces is afgerond brengen we alles samen, schrijf ik de teksten en zorgen we dat de muziek perfect bij de beelden past. Die processen lopen een beetje gelijk op.
De zaal in Parkvilla, Alphen aan den Rijn, waar we in 2023 optraden, is heel geschikt voor ons, omdat het een cinema is. Dat zijn voor ons ideale omstandigheden om onze filmconcerten te spelen.
Is de band al vanaf het begin bij elkaar en hoe is het om met je broer samen te spelen?
Dat klopt ja, de eerste twee albums deden Ricardo (Romano, toetsenist. FN) en ik het schrijfwerk, vanaf “A Space Odyssey” schrijven we alles amen. Het is prima om met mijn broer Massimo (gitarist. FN) te spelen, maar ook heel normaal. We zijn twee hele verschillende karakters, wat ook goed is voor het schrijven. We hebben als band in dertig jaar samen zoveel meegemaakt, ook op persoonlijk vlak, dat we vrienden, ja zelfs min of meer broers, van elkaar zijn.
Foto: Richard Winkel
Hoe is de samenwerking met Marillion, die belangrijk is voor jullie, begonnen?
Die samenwerking heeft ons veel gebracht. Vanaf onze tweede cd kreeg we hulp van de band, van Steve Rothery en Steve Hogarth. Dat deed onze fanbase enorm groeien. Die hebben we nu in Zuid-Amerika, Mexico en door heel Europa. Bands als Marillion werken niet met iedereen, dus is het een grote eer voor ons, zeker omdat wij niet in het Engels zingen. Een lovend interview van Hogarth in de Italiaanse media heeft ons ook enorm geholpen. Zonder hun hulp was veel minder mogelijk geweest.
Werken jullie ook nog met anderen samen?
Op het moment niet. Wij hebben allen het nodige sessiewerk gedaan, ik werkte onder andere samen met Tony Levin, David Cross en David Jackson. Romano speelt in de Steve Rothery Band. Nu we wat bekender zijn hebben we meer autonomie en zoeken geen nieuwe samenwerking. We willen wel graag doorgaan met onze samenwerking met Marillion.
Jullie maken cinematische rockopera’s, hoe zou je zelf de stijl van jullie muziek omschrijven?
We grijpen terug naar de Rock Progressivo Italiano (RPI)uit de jaren 70, met bands als PFM en Banco en natuurlijk de Britse prog uit die tijd. In de RPI zit iets mediterraans, dat heeft vooral met de melodie en de zanglijnen te maken. Genesis is onze favoriet, door dat melodieuze en die geweldige zangpartijen. Bij Marillion hoor je dit ook wel terug. We zijn dus niet zo van de metal of de artrock. Wel zoeken we naar nieuwe invloeden die we kunnen gebruiken, zoals Radiohead en Hans Zimmer, maar ook moderne jazz. We willen hiervan een mix maken voor een bijzonder geluid.
Kun je de niet alledaagse bandnaam verklaren?
De naam RanestRane (vertaald als gekke kikkers) is gebaseerd op het verhaal “Hop-Frog” van Edgar Allan Poe. De gelijknamige dwerg neemt wraak op de koning en zijn entourage, die hem als hofnar slecht behandelen. We voelen dat we als band ook een beetje tegen de stroom in gaan. We wilden ‘frog’ graag in onze naam (‘Rane’ = kikkers). ‘Strane’ betekent ‘vreemd’, dat zijn wij ook een beetje, en ‘st’ kun je zien als een afkorting van ‘strumenti’ (instrumenten). Best wel ingewikkeld, dus.
Ik schreef in mijn recensie van “Apocalypse Now” dat ik die cd heel indrukwekkend vind. Wat vind jij ervan?
We houden van al onze cd’s. De laatste is altijd de mooiste, want wat je nu maakt staat het dichtst bij hoe je nu bent. Na corona en net voor de oorlog in Oekraïne kwam deze cd uit en daardoor past hij heel erg in de tijdgeest en maakt het extra bijzonder. We doen alles zelf, met Ricardo als technicus, en daar zijn we best trots op, ook op de moderne sound die we hebben weten te creëren. Positieve recensies als die van jou zijn ook heel belangrijk voor ons.
Jij bent drummer én zanger, maar een man kan toch maar één ding tegelijk?!
Ik weet ook niet hoe dan kan…Bij het maken van onze eerste cd had ik nooit gedacht dat het zou lukken. Veel mensen kennen ons nu, onze sound en mijn manier van zingen. Ik ben geen klassieke frontman, maar toch vooral drummer. Wel zong ik ook als kind al. Gelukkig houden de mensen ook van mijn stem. De combinatie is lastig en vermoeiend. De microfoon is altijd dicht bij mijn gezicht en je kunt mijn adem horen. Ik kan zeker niet hoesten, want je hoort alles.
Het is vast niet makkelijk in deze tijd als band te overleven
Het is zeker lastig vandaag de dag , een goede pr helpt ook niet om geld te verdienen. En onze kosten zijn hoog. We doen er allemaal veel aan om RanestRane voort te laten bestaan. In de jaren 70 en 80, nog zonder internet, was het wellicht nog lastiger geweest en zouden we Italië misschien niet eens uit zijn gekomen. Mensen zijn nu meer gepassioneerd. Niet in winkels, maar bij concerten kopen mensen cd’s en andere merchandise. Concerten zijn nodig om bekend te worden, een hechte band met het publiek op te bouwen en geld te verdienen. Het zit ook in mijn karakter om positief naar de dingen te kijken. De jaren 90 waren een moeilijke periode, we zijn problemen dus gewend, we hebben geen angst.
Hoe zien jullie toekomstplannen eruit?
Het schrijfproces voor onze nieuwe cd is bijna af. Centraal staat een film van David Lynch (ik verklap de titel nog niet), die over een outsider gaat. In het perfecte plaatje dat in de sociale media geschetst wordt, is iedereen gelijk. Iemand die anders is ondervind daardoor problemen. Wij kunnen ons hiermee identificeren.
We nemen de tijd die nodig is om te zorgen dat alles perfect is. Bij het uitbrengen kijken we ook wanneer grote bands iets nieuws lanceren, dan doen wij dat dus niet. Volgend jaar voorjaar zou het wel eens kunnen gebeuren. Dan willen we ook weer een tour doen, te beginnen in Rome, door heel Europa, maar ook naar Canada en Japan.
Foto: Marcel Boshuizen
Wil je tenslotte nog iets kwijt?
Nederland is heel belangrijk voor ons. Ik vind het een grote eer dat mensen, die geen Italiaans spreken, naar onze muziek luisteren, naar concerten komen en onze cd’s kopen. De Boerderij is ook een geweldig podium voor ons. Ik wil alle fans, en zeker ook Progwereld, namens de hele band, bedanken voor de interesse en aandacht voor onze muziek.
Danny nodigt me uit om een keer in Rome, samen met de band, te komen eten, espresso te drinken en muziek te luisteren in hun studio. Ik heb hier net zoveel zin in, als in het concert van RanestRane in de Boerderij op 25 mei.
Heruitgave klassiek werk van Mandalaband
De set is getiteld “Legacy: The Story Of Mandalaband 1975-1978”. Deze bevat “Mandalaband” (1975), met het fenomenale epos Om Mani Padme Hum (in vier delen), en “The Eye of Wendor: Prophecies” (1978), geremastered van de originele tape-transfers. Daarnaast een remix uit 2024 van David Rohl van beide albums (naast de originele mixen), plus negen zeldzame bonustracks.
Mandalaband, het geesteskind van David Rohl, was een project waaraan een scala aan bekende muzikanten deelnam. We noemen: de hele line-up van Barclay James Harvest en 10cc, Maddy Prior (Steeleye Span), Justin Hayward (Moody Blues) en toekomstige Sad Café-leden Vic Emerson, Ashley Mulford en Paul Young.
De vier cd’s zijn verpakt in een clamshell-doos met een boekje met liner-notes en nooit eerder vertoonde foto’s.
Steve Hackett brengt conceptalbum uit
“The Circus And The Nighwale” is de eerste nieuwe muziek van Steve Hackett na het akoestische “Under A Mediterranean Sky” en het prachtige “Surrender of Silence” uit 2021. In 2023 bracht hij ook nog het livealbum “Foxtrot At Fifty + Hackett Highlights: Live in Brighton” uit.
De 13 nummers van de nieuwe cd hebben een autobiografische invalshoek voor deze muzikant die over zijn 30e (!) solo-uitgave zelf zegt: “Ik hou van dit album. Het vertelt dingen die ik al een lange tijd heb willen zeggen. Het is een mooie reis die vies, krassend en rokerig begint en vervolgens hemels en goddelijk wordt. Hoe kun je dit weerstaan?”
Hacket’s nieuwe cd belooft ballads, blues, zinderende progressieve rock en een gezonde portie theater en fantasie.
De band waarmee hij tourt speel mee en daarnaast zijn er gastrollen voor Nick D’Virgillio en Hugo Degenhardt op drums, Benedict Fenner op toetsen en Malik Mansurov op tar. Hackett’s broer John maakt ook zijn opwachting op dwarsfluit.
Op 16 februari 2024 zal InsideOut Music de cd uitbrengen in verschillende formaten, waaronder een gelimiteerd cd + Blu-ray-mediaboek (inclusief 5.1 surround geluid en 24-bit stereomixen met hoge resolutie). Alle uitgaven zijn voorzien van de prachtige omslagschildering van Denise Marsh.
Bezetting
Graig Blundell: drums
Steve Hackett: gitaar, mandoline, mondharmonica, percussie, zang
Roger King: toetsen, programmering en orkestraties
Rob Townsend: saxofoon
Jonas Reingold: basgitaar
Nad Sylvan: zang
Nummers
People Of The Smoke
These Passing Clouds
Taking You Down
Found And Lost
Enter The Ring
Get Me Out!
Ghost Moon and Living Love
Circo Inferno
Breakout
All At Sea
Into The Nightwhale
Wherever You Are
White Dove
Het doek valt voor het Night of the Prog Festival
Van 19-21 juli 2024 vindt het 17e Night of the Prog Festival plaats, vlak bij St. Goarshausen, in het Loreley-amfitheater, hoog boven de Rijn. Het zal tevens het laatste zijn. Organisator Winfried Völklein heeft dit met pijn in het hart bekend gemaakt. Hij somt een aantal redenen op. De organisatoren worden er niet jonger op maar een opeenstapeling van slecht nieuws de afgelopen jaren vormt de belangrijkste oorzaak. De Brexit, de coronapandemie en de oorlog in Oekraïne hebben bij elkaar gezorgd voor een sterke stijging van kosten en het moeilijker kunnen boeken van bands. De personeelssituatie is ook lastiger geworden en het festival heeft met logistieke uitdagingen op het festivalterrein en de omgeving daarvan te maken. Night of the Prog is een niche-festival, maar moet wel volgens economische principes gerund worden. En dat is jaar na jaar steeds lastiger geworden.
Heel veel van de grote namen in de prog hebben sinds 2006 acte de présence gegevens op dit schitterend gelegen amfitheater. Door de geweldige line-ups kunnen we het Night of the Prog Festival rustig een van de grootste progfestivals noemen. In 2024 is er dus nog één keer de mogelijkheid om te genieten van de informele sfeer, de zon, de locatie en de prachtige muziek. En er zijn alweer grote en bekende namen gecontracteerd: The Flower Kings, Lazuli, Riverside en The Steve Rothery Band. Het Britse Big Big Train zal het echt allerlaatste optreden verzorgen.
De kaartverkoop is inmiddels gestart: https://www.wiv-ticket-shop.com/en/final-night-of-the-prog-festival/
Bruce Soord kondigt nieuwe solo-cd aan
Bruce Soord, die we natuurlijk allemaal kennen van The Pineapple Thief, kondigt nieuw solowerk aan. Op 22 september 2023 verschijnt via Kscope zijn derde solo-cd, getiteld “Luminescence”. Aan deze gebeurtenis is ook een korte tour door het vasteland van Europa en het Verenigd Koninkrijk gekoppeld.
Deze multi-instrumentalist en producer is geïnspireerd door het idee om innerlijke rust te vinden, waarbij hij de problemen om in een metropool in deze moderne wereld te wonen, onderzoekt. Op het album zijn opnamen te horen die hij met zijn mobiele recorder maakte tijdens wandelingen door verschillende steden, terwijl hij aan het toeren was.
Hoewel de akoestische gitaar centraal staat op het album, en nummers als Lie Flat geen diepere bodem kennen, laten deze toch de fijne kneepjes van Soord zien. Hij laat ook andere stijlen horen, zoals het flirten met elektronica en het gebruik van strings.
De eerste single, Dear Life, met een fraaie videoclip van Jeremy George, is nu al te beluisteren.
Het album is in een beperkte oplage verkrijgbaar als een luxe 3cd-boekversie, die twee cd’s, een dvd en een boek bevat. De tweede schijf bevat de bonus-cd “Our Ship Sails At Dusk”. Hierop staat materiaal dat tijdens het schrijven van “Luminescence” tot stand kwam.
Bestellen is nu al mogelijk: https://BruceSoord.lnk.to/Luminescence
Nummers
Dear Life
Lie Flat
Olomouc
So Simple
Never Ending Light
Day of All Days
Nestle In
Instant Flash of Light
Rushing
Stranded Here
Read to Me
Find Peace
Hats Off Gentlemen It’s Adequate komt met pre-release van een nieuw album
De Engelse band Hats Off Gentlemen It’s Adequate is toe aan het uitbrengen van zijn zevende album. Op 9 september 2023 zal “The Light Of Ancient Mistakes” het levenslicht zien.
Malcolm Galloway, Mark Gatland en Kathryn Thomas weten ook op deze nieuwe cd weer een mooie mix van stijlen met elkaar te verbinden: neo-prog, alt-rock, klassieke, elektronische en experimentele muziek en metal.
Veel van de nummers zijn geïnspireerd op boeken. Zo is de titeltrack ontleend aan de roman Look to Windward van sciencefictionschrijver Iain M. Banks. Het belangrijkste nummer Walking To Aldebaran is gebaseerd op de gelijknamige sciencefictionnovelle van Adrian Tchaikovsky.
Om de honger van de fans alvast een beetje te stillen brengt Hats Off via Glass Castle Recordings nu alvast een pre-release uit van drie nummers. Twee hiervan zijn te beluisteren op de Bandcamppagina van de band.
Nummers:
Sold The Peace
The Light Of Ancient Mistakes
Avrana Kern Is Made Of Ants
The Anxiety Machine Part 1
Sixteen Hugless Years
The Requisitioner And The Wonder
The Glamour Boys
Gothi and Gethli
I’m Tired and Everything Hurts
The Anxiety Machine Part 2
Walking To Aldebaran
Goodbye Cassini
The Anxiety Machine Part 3
The Man Who JapedB
Burn The World
Bezetting:
Malcolm Galloway: zang, gitaar, toetsen, drumprogrammering
Mark Gatland: basgitaar, Chapmanstick, achtergrondzang, gitaar en toetsen
Kathryn Thomas: dwarsfluit
Programma Night of the Prog Festival compleet
Night of the Prog heeft line-up eindelijk rond
Het heeft dit keer lang geduurd, maar eindelijk weten we welke bands van 14 tot en met 16 juli hun opwachting zullen maken op het Night Of The Prog Festival. Het amfitheater Loreley, hoog boven de Rijn, vormt weer de schitterende entourage voor drie dagen progplezier.
Editie XVI kent twee headliners die niet lang geleden ook al te zien waren. Oerlid van Pink Ployd Nick Mason sluit met zijn Saucerful Of Secrets de vrijdag af. Ook terug van weggeweest zijn de Canadezen van The Musical Box die, uiteraard, Genesis op zaterdagavond weer doen herleven. De progressieve metal van Leprous vormt de afsluiting van het festival op zondag.
Verder zijn weer flink wat bands uit het Verenigd Koninkrijk, Duitsland en Scandinavië te aanschouwen. Opvallend is de aanwezigheid van onze Anneke van Giersbergen en de in 1969 geformeerde gitaarband Wishbone Ash. Misschien heeft de organisatie niet de absolute top in huis weten te halen, Night of the Prog XVI belooft toch weer een heel boeiend, afwisselend festival te worden.
De hele line-up ziet er als volgt uit:
Vrijdag
CYAN (VK)
Anneke van Giersbergen (Ned)
Agusa (Zwe)
Abel Ganz (VK)
Time Shift Accident (Dui)
Nick Mason’s Saucerful Of Secrets (VK)
Zaterdag
Wishbone Ash (VK)
Frank Carducci (Fr)
Venus Principle (VK/ Zwe)
FUCHS (Dui)
Aëdon (Dui)
The Musical Box performs Genesis (Can)
Zondag
Soen (Zwe)
Esthetis (Fr)
Panzerballett feat. Virgil Donati (Dui/Oost)
OAK (Noo)
Mad Fellaz (It)
Karfagen (Oekr)
Leprous (Noo)