Interview met Knight Area (30 november 2023)
Gerben Klazinga, toetsenist en oprichter van de band, verwoordde het stoppen als volgt:
“Na zoveel mooie jaren met fantastische hoogtepunten, denk aan de albums die we hebben uitgebracht, maar ook alle internationale locaties waar we hebben mogen spelen, is het ergens goed zo. We realiseren ons dat we creatief gezien onze beste producties hebben gemaakt en dan voelt het goed om het af te sluiten. We gaan alle muzikale hoogtepunten en uiteraard onze crewleden en trouwe fans enorm missen en we willen iedereen heel erg bedanken voor alle steun die we jarenlang hebben mogen ontvangen.”

In het bijna 20-jarige bestaan besteedden wij veel aandacht aan de groep via recensies, concertverslagen, interviews en prijsvragen. Voor de laatste keer schoven wij aan bij de Boskoopse ridders om met hen nog één keer terug te kijken op bijna twintig jaar Knight Area.

Gerben, Knight Area begon als jouw project. Wat was destijds het moment om verder te gaan en er een band van te maken? Was dat het succes van “The Sun Also Rises”?

Gerben Klazinga (GK): Na een hemelse ervaring, eind jaren 90, ben ik begonnen met het uitzoeken van de beste nummers die ik tot dan in m’n leven had gecomponeerd. Dit was de basis voor een eerste soloproject. In een slaapkamer die tot opnamestudio was verbouwd heb ik samen met diverse muziekvrienden de composities ingespeeld en gezongen. Mijn broer had destijds een aantal nummers naar platenmaatschappijen gestuurd en we kozen voor The Laser’s Edge in Amerika. Deze maatschappij wilde dat er een band gevormd werd aangezien we in Amerika op het NEARfest festival konden spelen. Na de release van “The Sun Also Rises”, oftewel het eerste album van Knight Area, werd al snel duidelijk dat de cd goed verkocht, mede dankzij het mooie artwork en een wereldwijde promotie.

Hoe kijken jullie terug op de periode dat jullie een zevenmansformatie waren?

GK: Als het begin van een mooi maar uitdagend avontuur. De repetities begonnen in een nieuwe woning op dezelfde plek (Ridderbuurt in Boskoop), ondanks de verschillende karakters lukte het ons om de hele cd in te studeren om er vervolgens mee op tour te gaan.

Welk album gaf de meeste voldoening?

GK: “Under A New Sign”. Er was een bepaalde druk, aangezien het debuut goed verkocht werd, wilde de platenmaatschappij een opvolger. Waar ik bij ‘The Sun’ nog rustig aan kon doen met componeren, was het nu anders. Toch heb ik veel plezier gehad tijdens het proces, de nummers kwamen redelijk makkelijk af en het was cool om met een vaste band de nummers in te spelen. Destijds hadden we nog drie jaar nodig voor een complete productie, de latere cd’s deden we in twee jaar.

Ik wil van iedereen weten wat hij het beste Knight Area-album vindt. En in een paar woorden ook waarom.

GK: “D-Day II The Final Chapter” Professionele aanpak, goede composities, de plaat klinkt strak en emotioneel. Qua  liedjes, een mooie verdeling van het oude Knight Area en de band van nu.

Peter Vink (PV): “D-Day II The Final Chapter”.

Jan Willem Ketelaers (JWK): Ik kan moeilijk kiezen tussen “D-Day” en “D-Day II”, maar ik denk dan toch de eerste. Dit was de eerste plaat die ik met Knight Area maakte en ook meteen met een vinyl-uitgave erbij, erg indrukwekkend. Ik denk ook dat het komt omdat de trip naar Normandië en het maken van de clip voor Blood On The Risers ongelofelijk mooi en indrukwekkend was. Mooie herinneringen!




Mark Bogert (MB): Dat is een lastige vraag, ieder album heeft zijn eigen verhaal en is in de tijdgeest lastig om als ‘beter’ te beoordelen. Wat ik het denk ik het mooiste album geworden vind is “D-Day”. Hier komen we als band echt als eenheid uit de verf en vind ik het concept en de teksten erg goed gelukt. Ik wil hier geen enkel ander album mee tekort doen.

Pieter van Hoorn (PvH): Dat is heel lastig, ik luister nog steeds met plezier naar alle albums. Emotioneel was voor mij “D-Day” het mooiste, het thema en het verhaal spreken mij heel erg aan en het proces om tot dit album te komen was intensief en mooi. Het thema is door de hele band fantastisch vertaald naar muziek en tekst, we hebben daar muzikaal echt iets te vertellen. Ook de videoclip is om heel trots op te zijn, de mooiste audiovisuele creatie die we gemaakt hebben met een onvergetelijk weekend filmen en fotograferen in Normandië.

Jullie deden meermaals (tevergeefs) pogingen om een deal bij een groot label te krijgen, onder andere bij Frontiers Music. Heeft dit een echt grote doorbraak in de weg gestaan? Of waren jullie daar nooit mee bezig?

PV: In het begin wel, toen kwam Geben met Butler Records op de proppen, dat was een grote stap vooruit. Daarmee was het zoeken voorbij.

MB: Ik weet nooit zo goed wat men bedoelt met ‘echt grote doorbraak’. Je weet in dit genre dat je geen verkoopcijfers als Britney Spears of een Beyoncé gaat krijgen. Knight Area heeft een hele mooie start gemaakt met Laser’s Edge, en ik denk dat we onze handen mogen dichtknijpen met Butler Records. We hebben daar echt een hele goede samenwerking mee gehad. Het enige wat ik erg gemist heb in de afgelopen twaalf jaar is vaker live spelen. Daar kan niet alleen een platenmaatschappij voor zorgen, maar een goed boekingsbureau wellicht wel. Zelf hebben we daar ook alles aan gedaan. Dit is een beetje een koe in zijn kont kijken. We hebben van alles geprobeerd, en dit is het resultaat. We hebben mooie verkoopcijfers, goede streamingcijfers, mooie optredens gehad, ik denk dat we heel trots en blij mogen zijn met deze resultaten. Kan het meer en beter? Ja, altijd. Maar op dit moment mag je ook trots zijn met het resultaat dat Knight Area de afgelopen twintig jaar geboekt heeft.

Jullie stonden op grote en mooie festivals in binnen- en buitenland. Aan welke bewaren jullie de mooiste herinneringen?

GK: Polen samen met Arena, festival met twee bands,  haha. Voor mij een topervaring. Dvd-opnames, de eerste keer in een land waar ze minder keuze hebben om naar concerten te gaan, wat zich uit in een erg enthousiast publiek. Daarnaast was er een prima sfeer binnen de band en teamleden.

JWK: Ikzelf heb met Knight Area nooit op festivals gespeeld, maar we hadden dat wel graag gedaan met de “D-Day”-albums. Het is er nooit van gekomen, maar we hebben wel heel veel hele toffe shows gedaan en in de mooiste zalen.

PvH: Aan NEARfest, omdat het de eerste keer was in veel dingen (eerste groot festival, eerste keer Amerika, eerste keer op pad met deze band) en Gothenburg omdat we daar met een heel contingent fans uit Nederland naartoe gingen, dat was supergaaf.

Wat gaf voor jullie de doorslag om te stoppen?

GK: Met “D-Day II” hebben we een klein tourtje door Nederland gedaan. Dit was een heel toffe tour. Een aantal van deze shows was goed bezocht, een aantal ook niet. We hebben enorm veel energie in beide “D-Day”-albums gestoken. Dan komt er een moment dat je gaat evalueren. Krijg je de energie terug die het je kost om dit te maken/doen? Het antwoord is deels ja en deels nee. Knight Area kende geen achteruitgang, maar boekte ook geen vooruitgang. Natuurlijk kwamen we ook net uit de coronaperiode en is het lastig om een reële balans daaruit op te maken, maar ook was het best lastig om optredens te krijgen. Dit is waar een band het wel voor doet. We hadden nog tien jaar door kunnen gaan, maar soms is de realiteit onder ogen komen ook goed. Geen groei is geen vooruitgang. Wellicht mondjesmaat, maar niet toonaangevend. Dan is het goed om samen te zitten en heel zwart/wit te kijken of het nog echt bestaansrecht blijft hebben. Voor ons en de vele mensen die naar onze shows zijn gekomen is dat zeker wel het geval. Maar stoppen op een moment dat alles eigenlijk prima en goed is geweest is goed. Knight Area heeft twintig jaar aan de weg getimmerd, prachtige dingen mogen doen en maken. Dankbaarheid en voldoening zijn dan goed genoeg om er op een goed moment een punt achter te zetten.

Op 10 december 2023 is jullie laatste optreden in Luxor Live in Arnhem. Hoe memorabel wordt dat optreden?

JWK: Dat wordt een heel memorabel optreden. Het zet een punt achter twintig jaar Knight Area. Ik heb vijf jaar deel uit mogen maken van deze band, maar het voelt als veel langer. Twintig jaar Knight Area heeft een aardige stempel gedrukt op de Nederlandse progressieve rockmuziek en hoe mooi is het dan om dat feestelijk af te sluiten met een volle zaal fantastische fans. We zijn er heel trots op dat we dit met alle fans en met onze crew op deze manier mogen vieren en we gaan er een fantastische show van maken.

Knight Area stopt, maar jullie stoppen vast niet met het maken van muziek. Wat gaan jullie nu doen?

GK: Verder met het project Broers & Klazinga waar ik al weer acht jaar deel van uitmaak. We zijn al flink op weg met ons tweede album. Daarnaast componeer en arrangeer ik voor diverse artiesten.

PV: Met pensioen; ik sta wel open voor losse klussen.

PvH: Ik heb nog geen plannen maar ik blijf drummen. Er komen vanzelf weer mooie nieuwe dingen langs.

JWK: 2024 staat voor mij vooral in het teken van Magoria’s nieuw plaat en de releaseshow in maart, de Liberty Tour van Edward Reekers in mei dat jaar, waar ik in mee mag spelen en met Totolicious en de Rockparty hebben we ook nog een aantal mooie shows staan.

MB: Er staat behoorlijk wat op de planning. Er komen een nieuw album en een nieuwe show van Magoria aan. Ik ga mee op tour in mei 2024 met Edward Reekers’ Liberty Project en ik ben bezig met mijn derde soloalbum.

Willen jullie als uitsmijter spontaan reageren op de volgende woorden of namen?

Huis (de Canadese groep):
GK: Huis is begonnen als een symfonisch project van Michel Joncas, die nummers van Knight Area speelde.

Waalhalla:
PvH: Fantastische hal met een super atmosfeer waar wij een onvergetelijke releaseparty mochten verzorgen (“Realm Of Shadows”, HR) voor een mooie groep echte fans. Heel gezellig en waardevol was die bijeenkomst.

Mark Vermeule:
PvH: Topgitarist en vriend waar we een hoop mooie dingen mee beleefd hebben. Jammer dat hij destijds een andere keuze maakte maar aan de andere kant heeft het zowel hem als de band ook weer mooie dingen gebracht.

Kasteel:
GK: Een zaal die ons de eerste jaren vaak uitnodigde om te komen spelen, meestal goed gevuld met publiek.

Loose End:
GK: Een zaal die ons in de beginjaren van de band een warm hart toedroeg.  We hebben er vaak gespeeld en de eigenaar heeft altijd heerlijk voor ons gekookt.

Loreley:
PvH: Fantastisch mooi en goed georganiseerd festival op een muzikaal historische plek (Loreley) waar allemaal topbands spelen. Voor ons een highlight om daar destijds te mogen spelen.

Veruno:
MB: Ja, een prachtig begin om deel uit te maken van Knight Area. Italië was mijn eerste show. Direct een prachtige reis en een prachtig festival. Heet, gaaf en een te gek begin.

Gothenburg:
PvH: Dat was toch een mooi weekend! Met een grote groep fans samen naar dat festival in het mooie Gothenburg waar we met andere mooie bands (onder andere Leprous) mochten spelen en waar we de Nederlandse vlag boven het publiek uit zagen wapperen. Een onvergetelijke belevenis mede omdat er veel fans meegereisd waren.

En dan de laatste, een moeilijke: Bethlehem:
GK: Het plaatsje in Amerika waar we op NEARfest hebben gespeeld en het plaatsje waar Jezus onze verlosser is geboren.

PvH: Ons eerste echte grote festival, eerste optreden in de Verenigde Staten en eerste keer dat wij samen met grote namen op het podium stonden. Wij waren nog onervaren maar we hebben er volop van genoten, wij waren ineens echte rocksterren die handtekeningen uit moesten delen en waar mensen voor in de rij stonden. Het was een droom die werkelijkheid werd.