Soms heb je dat. Je verliest jezelf totaal in een band. Je raakt geobsedeerd door de discografie van die band, je luistert alleen nog naar die band en je dompelt jezelf volledig in de muziek, maar ook in de historie van het gezelschap. Dat overkwam mij toen ik in aanraking kwam met de Zwitserse band Monkey3. De tip om die band eens nader te bestuderen kwam van een trouwe lezer van deze site en hij verwonderde zich over het feit dat er nog geen enkele recensie van deze band op de site was verschenen. Die verwondering bleek volledig terecht. Vanaf het moment dat ik de laatste release “Sphere” voor het eerste luisterde, dompelde ik mijzelf volledig in de muziek van dit kwartet afkomstig uit Lausanne. De recensies van alle albums zijn nu te lezen op deze site maar ik kan het niet laten de band ook even grondig aan u voor te stellen. Daarvoor spreken we met Boris de Piante, gitarist maar ook spreekbuis van de band.


Boris, dank voor dit dat je mee wil werken aan dit interview. Aangezien de bekendheid van Monkey3 als progband in Nederland nog niet heel groot is, kan jij de band nader voorstellen aan de lezers van Progwereld?

Boris (gitaar): Monkey3 is eigenlijk begonnen als “jam” bandje. Rond de eeuwwisseling organiseerden we ’s avonds laat in de avond jamsessies met verschillende muzikanten uit de lokale scene van Lausanne. Meestal waren die sessies gebaseerd op onze liefde voor verschillende vormen van rockmuziek, waarbij muzikant zijn eigen muzikale achtergrond inbracht. Op een gegeven moment konden vier van ons elkaar vinden in een bepaalde rockstroming en besloten een “echte” band te vormen en een plaat te maken. Het resultaat is Monkey3’s eerste album die in 2003 is uitgebracht.

Het is op zijn minst een bijzondere naam; Monkey3. Hoe en waarom?

Boris: De naam die wij aan onze vastgelegde jamsessies gaven was Monkey3. Dat hebben we zo gehouden, deels ook om de juiste ‘vibe” te (be)houden.

Wat zijn jullie belangrijkste invloeden en naar welke bands luisteren jullie zelf graag?

Boris: Als band en als muzikant worden we sterk beïnvloed door rockgroepen en artiesten uit de jaren 60 en 70. Psychedelische acts zoals Jimmy Hendrix, The Doors, Led Zeppelin, Black Sabbath en Deep Purple en zo kunnen we nog wel even doorgaan… De hoeveelheid creativiteit en vrijheid die de artiesten in die tijd genoten is absoluut geweldig! Pink Floyd is ook een goed voorbeeld en die band is nog steeds erg belangrijk voor ons. Sterker nog; die is steeds belangrijker geworden. Het vermogen om een complex muzikaal verhaal te creëren binnen de context van muziek is adembenemend en inspirerend, en David Gilmour is een geweldige gitarist!

Filmsoundtracks zoals die in de films van Sergio Leone zijn ook behoorlijk voor ons, en we hebben Morricone’s Once Upon A Time In The West gecoverd op ons album 39 Laps. Daarnaast houden we ook van bands uit de vroege jaren negentig, zoals Soundgarden, Alice In Chains, Kyuss, enz. De diepte die deze bands in hun songwriting legden is ongelooflijk inspirerend voor ons.

Op jullie eerste gelijknamige album heet één track 35007, wat onmiskenbaar is vernoemd naar de Nederlandse Stoner-band die omstreeks de eeuwwisseling zijn hoogtijdagen vierde. Heeft die band jullie beïnvloed?

Boris: 35007 heeft een enorme invloed op ons gehad, zeker. Zij hebben ons een beetje de weg gewezen. Terwijl we aan ons eerste album werkten, zijn we bij een show van hun geweest in Zwitserland. Die show was geweldig inspirerend. De volgende dag schreven we een nieuw nummer en noemden het 35007 als eerbetoon aan hen. Een goede band!

Zijn jullie ook door die band op het idee gezet van het gebruik van psychedelische beelden en geuren tijdens concerten?

Boris: Wat betreft videoprojecties tijdens liveshows, kwam het idee vanzelf opborrelen omdat we een soort filmische muziek aan het schrijven waren. Het brengt een optimale ervaring van het psychologische aspect en beleving van onze muziek. Niet bewust beïnvloed dus door 35007, maar wellicht heeft het wel op ideeën gebracht.

Hoe zou je zelf jullie huidige muziek beschrijven?

Boris: Tja, dat is altijd moeilijk te zeggen als artiest. Ik zou zeggen dat we een blend maken van space-rock, stoner, prog en post-rock. Over het algemeen labelt de media ons als psychedelic-stoner-rock of space-prog-rock, het maakt ons niet uit als het maar mooi wordt gevonden. De laatste jaren schuiven we wat meer op richting de progrock elementen.

Monkey3 bestaat al heel lang, jullie eerste album dateert van 2003. Desondanks is de reputatie binnen de prog relatief laag gebleven. Ik denk dat de bekendheid in de metal scene veel groter is. Wat is de reden daarvoor denk je?

Boris: In de beginfase van onze carrière werden we meer opgemerkt in de stoner-rock- en space-rock-scene. Onze eerste platenovereenkomst was zelfs met het Belgische label Buzzville Records, dat gespecialiseerd was in stoner-rock releases. Onze eerste albums werden overwegend beoordeeld in stoner- en metalmagazines en webzines, wat ons hielp om een publiek in die scènes te laten groeien en ons ertoe bracht veel stoner- en metalfestivals te spelen. Door de jaren heen breide ons publiek ook uit naar de psych en post-rock genres. Vanaf 2013 en de release van “The 5th Sun” begonnen we meer prog-rock elementen in onze muziek op te nemen en werden we ook opgemerkt door de prog-media, maar de interesse is niet heel erg snel gegroeid. Met onze laatste release “Sphere” hadden we plotseling wel veel meer recensies in prog-rock magazines en het lijkt erop dat de interesse voor ons aan het doorbreken is. Eigenlijk is Progwereld ook een van die instituten die we tot op heden nooit hebben kunnen bereiken maar dat is nu door jouw interesse gelukkig ook veranderd. We zijn in ieder geval erg blij met de interesse van prog-media en hopen in de toekomst ook meer op progfestivals te kunnen spelen.

Zoals je zelf zegt: “Sphere” bevat veel progrock elementen en werd ook goed ontvangen door de prog-pers, hoe komt dat volgens jou? Want die elementen waren in mijn optiek altijd al aanwezig binnen jullie muziek, zeker vanaf “The 5th Sun”?

Boris: Het is ook een natuurlijk proces geweest dat wij steeds meer richting de prog hoek gingen musiceren. We hebben veel geïnfesteerd in de uitbreiding van de toetsen, de elektronica en programmering. We gingen steeds meer op zoek naar een intensieve, rijker en voller geluid waardoor de afstemming met de gitaar en de ritmesectie steeds belangrijker werd. Atmosfeer werd met de jaren die verstreken steeds belangrijker, niet als begeleiding, maar meer als leidend voorwerp. Dat maakt de interactie tussen de gitaar en de toetsen interessanter voor de totale melodie.

Hoe ontstaan jullie nummers, aan het type muziek te horen na al die jaren nog steeds vanuit jamsessies?

Boris: Ja, meestal is een jamsessie het startpunt van het schrijfproces. Dat proces leggen we ook vast, zodat tegen de tijd dat we de opnamestudio binnengaan 90 procent van de muziek is geschreven en dat de resterende 10 procent in de studio verder wordt uitgewerkt. Op het podium verloopt het vrijwel hetzelfde. Daardoor ontstaat er ook wat onvoorspelbaarheid en wildheid in een goed gestructureerd nummer, waardoor elk optreden een avontuur op zichzelf wordt.

foto: Stefano Pistis

Op de albums “Undercover” en “Astra Symmetry” gebruiken jullie wel een vocale invulling van enkele songs, terwijl jullie muziek normaal gesproken instrumentaal is. Waarom is er in die gevallen juist wel voor zang of een verteller gekozen?

Boris: Toen we de Ep “Undercover” produceerden, wilden we vooral covers produceren van songs die ons als muzikant in onze jongere jaren beïnvloed hebben. Na wat jammen en repeteren kwamen we erachter dat sommige nummers om zang schreeuwden. Ook voor ons was het een keer anders dan anders. We begonnen na te denken over welke zangers geweldig zouden zijn voor onze sound en de namen van John Garcia (Kyuss) en Tony Jelencovich (Transport League) kwamen direct en snel naar boven drijven. Het zijn geweldige vocalisten en zij hebben een natuurlijk een karakteristiek geluid. We namen contact met hen op en ze waren gelijk enthousiast om mee te doen! We hadden zelf een lijst samengesteld met potentiele nummers en het interessante was dat ze juist de nummers uit de lijst pikten waar wij zelf ook een voorkeur voor hadden. Het was een zeer interactieve manier van werken en totaal anders dan we gewend waren. Het daagde ons uit omdat we de arrangementen moesten samenstellen zodat er ruimt overbleef voor zang, iets wat we normaal natuurlijk nooit doen. Uiteindelijk creëer ik met de gitaar of de toetsen juist de variatie op de zang. We namen alle instrumentale partijen hier thuis in Lausanne op, stuurden die vervolgens naar John en Tony en zij namen hun zangpartijen boven op de muzikale versies.

Jullie produceren regelmatig aparte ep’s, doen jullie dat speciaal voor de fans of is het ook bittere noodzaak om wat te verdienen tussen de albums door?

Boris: Het zijn limited editions, en écht speciaal voor onze trouwe fans. Het brengt wat variatie binnen ons gewone werk en biedt ons geen extra inkomsten. Dat is ook niet de achterliggende gedachte of bedoeling ervan, het biedt weer een ander inzicht binnen ons repertoire.

Vooral de laatste drie albums hebben een thema meegekregen, kan je die thema’s eens toelichten voor ons?

Boris: “Sphere” staat voor de abstracte interpretatie van natuurfenomenen, hun geometrische patronen, kleurrijke elementen en hoe ze op elkaar inwerken en op de een of andere manier een magische vorm vormen.

“Astra Symmetry” is geïnspireerd door het in kaart brengen van de sterren en hun symbolische associaties ten opzichte van de sterrenbeelden die boven de donkere hemel zijn gestrand. Het is een reis door siderische klanklandschappen die hun weg vinden over vier progressieve hoofdstukken die rond het dierenriemwiel draaiden en astrologische tekens verenigden onder hun elementaire aard. Wat begint in water stijgt op in lucht.

“The 5th Sun” is gebaseerd op de perceptie van de Azteken over de hedendaagse wereld. De Azteken geloofden in vijf zonnen of scheppingen. De vijfde zon zou zorgen voor de vernietiging van elke schepping met het idee dat wanneer een schepping verdwijnt, het plaats maakt voor een nieuwe, mooie schepping.

Hoe zijn jullie ooit bij Napalm Records beland? Dat is een respectabel label, waar je niet zomaar bij verzeilt raakt…

Boris: Dat verliep eigenlijk heel spontaan. We traden op in Berlijn en de we raakten met een medewerker van Napalm die bij het optreden was in gesprek. Kort daarna kwam er een aanbod van de maatschappij en we waren gelijk erg blij met het aanbod. We hebben een hele fijne relatie met het label en zijn super tevreden!

Als je alle re-releases ziet op discogs.com zou je denken dat 39 Laps jullie best verkopende album is?

Ja, dat zou je denken inderdaad. Jij hebt je verdiept merk ik. Maar “39Laps” is niet ons meest verkochte album. Op dit moment is “The 5th Sun” dat, hoogstwaarschijnlijk vanwege het populaire succes van de track Icarus. Het lijkt er echter op dat in de toekomst “Sphere” onze bestverkochte productie gaat worden.

“39 Laps” is wel het album wat het vaakst opnieuw is uitgebracht, al dan niet op cd/lp? Wist je eigenlijk dat de Lp’s voor vaak meer dan 100 euro over de toonbank verkocht worden op de diverse marktplaatsen?

Boris: Het lijkt er wél op dat onder fans “39Laps” ons meest gerespecteerde album is. Oorspronkelijk is dat album alleen uitgebracht als een cd-versie. Die eerste editie raakte vrij snel uitverkocht en een heruitgave van de cd hebben we laten persen met daarop een extra bonus track. Kort daarna kwam al snel de vraag naar Lp’s. We hebben toen verschillende vinylversies met verschillende kleuren laten persen maar altijd in bescheiden oplages. Niet alle versies zijn nog op voorraad, dus ik denk dat het daarom de prijzen op de huidige markt zijn gaan stijgen. Als de vraag in de toekomst weer significant gaat stijgen dan gaan we wellicht weer meer exemplaren drukken. Wie weet helpt dit interview die vraag weer op gang te komen ?.

Is Icarus van het album “The 5th Sun” zo’n beetje jullie “Magnus Opus” wat betreft songs? Ik begrijp uit andere artikelen dat jullie geen optreden kunnen doen zonder die track te spelen?

Boris: Ja, ik denk dat Icarus ons meest iconische nummer is voor veel van onze fans. Het is zo’n beetje een samenvatting van wat we in het verleden hebben geschreven en wat we nog steeds proberen te bereiken met ons nieuwe werk. Het is als een compilatie van onze muziek in dat specifieke stuk. Tijdens live shows is de feedback van het publiek ongelooflijk enthousiast. Tot op heden kan ik dus zeggen dat Icarus volgens de fans en het publiek één van onze beste songs is.



Jullie zijn woonachtig in Lausanne, hebben jullie veel optredens in Zwitserland?

Boris: In het begin was het lang heel moeilijk om optredens te krijgen. Vooral de promotors waren ons niet goed gezind en/of de muziekscene waarin wij spelen is niet zo geliefd in Zwitserland. Maar met het nodige geduld en doorzettingsvermogen mogen we momenteel niet ontevreden zijn. Onze focus lag ook niet alleen op Zwitserland, maar ook vooral op Duitsland en de landen daaromheen.

Ik heb begrepen dat de cover van Ennio Morricone uit de film van “Once upon a Time in the West” die op de cd“39 Laps” staat een connectie heeft met een festival in jullie thuisstad Lausanne?

Boris: Ja dat klopt. Elk jaar is er een muziekfestival waar bands uit die stad aan deelnemen en de organisatie vraagt bij de uitnodiging of je een cover in een aangegeven thema wil maken. Aangezien wij grote fans zijn van de films van Sergio Leone besloten wij Once Upon A Time In The West te coveren. Daar kwam zo’n geslaagde versie uit dat wij besloten die ook op het album te zetten.

Op het moment dat we dit interview doen overleed Morricone op 6 Juli 2020. Was hij ook belangrijk voor jullie muziek?

Boris: Nou, dat is wat moeilijk te zeggen, maar de filosofie achter de muziek van Morricone is gelijk aan die van ons. Het indrukwekkende aan de filmsoundtracks van Morricone is dat het meer is dan alleen de muziek, het is als een karakter van de film, je kunt je ogen sluiten en toch het begrip van de film hebben verhaal gewoon door naar de muziek te luisteren. Hij was ook een pionier door ongebruikelijke instrumenten in een film te gebruiken soundtrack of klassieke orkestcontext, wat een geheel nieuw perspectief creëerde in het genre.

Vooral in zake jullie laatste albums maken jullie gebruik van verschillende moderne kunstenaars om jullie albumcovers te produceren. Ook drukken jullie posters met kunst ter aankondiging van shows e.d. Is kunst belangrijk voor jullie?

Boris: Kunst is heel essentieel in muziek. Het opent het eerste gevoel en gedachten bij de muziek. De albumhoezen maar ook de posters zijn dus heel belangrijk in die beleving.

Jullie zouden in het voorjaar van 2020 ook in de Baroeg in Rotterdam spelen maar dat is verplaatst naar 22 September. Zien jullie die datum nog wel goed komen?

Boris: Vanwege Covid-19 zijn zoals voor veel andere bands en artiesten, onze lentetour en zomerfestivals geannuleerd. We staan voor heel moeilijke tijden, maar we blijven optimistisch en blijven werken aan muziek. We keken erg uit naar de show in Baroeg, hopelijk kunnen we die show eventueel later dit jaar doen. Laten we rustig afwachten wat er allemaal gaat gebeuren en de vingers kruisen zodat we in betere tijden een leuke live show mogen doen.

Hebben jullie vaak opgetreden in Nederland?

Boris: Ja, we hebben verscheidene optredens gehad in Nederland. De grootste was ongetwijfeld het Roadburnfestival in 2007. Dat was een gaaf optreden met een enthousiast publiek!

Hoe ziet de toekomst eruit voor Monkey3? Werken jullie alweer aan een nieuw album?

Boris: Jazeker, daar wordt aan gewerkt. En hopelijk kunnen we ook weer snel optreden!