Monkey3Album

Binnen de wereld van prog en harde metal hebben we vele muzikale vrienden. Zo nu en dan word ik door hen getipt, soms op nieuw materiaal, soms ook op oudere werkjes. Nu is “Sphere” niet echt een oude release, sterker nog: hij dateert van 2019 en alleen daarom al had ik liever zelf de ontdekking van deze band willen doen. Immers, dat is mijn taak als recensent en zeer zeker omdat de band al een respectabele discografie heeft opgebouwd!

De Zwitserse band Monkey3 bestaat namelijk al sinds 2001. De uit Lausanne afkomstige band heeft in die loopbaan zeven langspelers uitgebracht en getuige een contract bij platenmaatschappij Napalm Records is de formatie de twee voorlaatste albums niet onopgemerkt gebleven. Dat label is namelijk een serieuze partij binnen de metalbranche, daar kom je als hobbyband niet zomaar tussen. In essentie is Monkey3 geen instrumentale band, maar op het voorgaande album, “Astra Symmetry”, dat in 2016 uitkwam, werd een track ingezongen door gastmuzikant Tony Jelencovich en fungeerde gitarist Boris de Piante als narrator/verteller.

De cd “Sphere” is opnieuw volledig instrumentaal en hoewel ik een liefhebber ben van vocalen binnen muziek, mis ik die op dit album geen enkele minuut. Ik verwacht dat dit voor meer liefhebbers gaat gelden. Waarom? Monkey3 brengt zoveel variatie binnen hun muziek dat er elke minuut iets interessants is te ontdekken. De band is te omschrijven als een psychedelische postrock band die het geluid aanvult met spacerock, sludge en stoner invloeden. In feite speelt Monkey 3 een soort van meditatieve stonerrock, afgewisseld met hypnotiserende arrangementen van toetsen en programmering, afgewisseld met heerlijke gitaarsolo’s. Er zijn connecties met andere bands zoals de Nederlandse bands 35007 en Monomyth, maar ook Long Distance Calling, Mythic Sunship, Red Sparowes en Pelicans. Maar ook een band als Orzic Tentacles is herkenbaar, Monkey3 maakt alleen significant minder gebruik van overdreven bliepjes, stereo-effecten en dubgalmpjes. Eenieder die de genoemde bands waardeert kan ik van harte adviseren eens naar een cd van Monkey3 te luisteren.

Nog specifieker, liefhebbers van Pink Floyd in een modern, dynamisch metal-jasje moeten dit album vooral checken. Monkey3 combineert spannende gitaarriffs met gierende en borrelende Hammond toetsen en spannende psychedelica. In de basis lijkt een stevige fundering te liggen van stoner, post en spacerock, maar boven op die laag ligt een flink portie Pink Floyd, voornamelijk door het sfeervolle gitaargeluid van Boris. De liefde van deze band voor Pink Floyd schemert overigens door de hele discografie van Monkey3 heen, niemand zal ontkennen dat de mannen door die band zijn beïnvloed. Maar als liefhebber van Ayreon kan ik verklappen dat er ook kleine vergelijkingen met de muziek van Arjan Lucassen te maken zijn. De bombast in het begin van Prism is daar een voorbeeld van. Dat lijkt een logisch gevolg van de combinatie Pink Floyd, spacerock en orgels. Daarmee houdt de vergelijking ook snel op, toch wil ik het vergelijk maken.

De band is waanzinnig goed in het creëren van prachtige combinaties tussen gitaren en elektronica. Luister naar Ida (met wederom een gigantische gitaarsolo) of het afsluitende nummer Ellipsis en je zal ervaren dat je in een psychedelisch trip belandt wanneer je heerlijk achterover luistert. Of eigentijds gezegd, het maakt veelvuldig endorfine en dopamine vrij in je hersens waardoor het lijkt of je diep in een meditatie verzinkt. Laatstgenoemde nummer duurt een klein kwartier en sluit het album af zoals een psychedelische band het hoort te doen: het brengt je in een zalige trip.

Tips van lezers zijn dus soms echt goud waard. Alleen daarom zijn wij bij Progwereld ook zo blij met jullie. Soms moet dat dan ook uitgesproken worden. Bij dezen dan.