Na vijf jaar ligt er weer een nieuw album van het uit Limburg afkomstige Lesoir in de (online) winkels. Toch kun je niet stellen dat het lang stil geweest is rond deze formatie. Ze weten zich steeds weer in de kijker te spelen. Ik maak een Zoom-afspraak met zangeres Maartje Meessen.

De laatste keer dat ik haar sprak, in april 2020, was net een maand daarvoor de coronacrisis uitgebroken en stond heel het land op zijn kop. Achteraf bleek ze toen ook zwanger van haar dochter. Als ik haar vraag of ze nu ook iets op te biechten heeft, schiet ze in de lach. Nee, ze is niet zwanger.

“Ja, ik weet die tijd nog goed. We zouden toen in mei een paar shows geven voor ons album “Mosaic” maar die moesten we toen annuleren. Kun je nagaan, onze dochter waar we het net over hadden en waar ik toen zwanger van was, die gaat over drie weken naar de basisschool. De tijd vliegt.” Het valt op dat Lesoir steeds de voorgrond weet te vinden. Waar de meeste bands een album uitbrengen en met moeite één of twee optredens weten te regelen waarna het weer jaren stilvalt, weet Lesoir steeds weer te verrassen. Na “Mosaic” hebben ze een online concert gegeven, hebben ze de ep “Babel” uitgebracht, tourden ze met Kayak en Riverside en stonden ze in het voorprogramma van Motorpsycho en op het Midsummer Prog Festival.

“Nou, dank voor het compliment! Wij vinden af en toe dat we nog te weinig in de picture staan. We zijn niet fulltime met de band bezig, alhoewel het er soms wel op lijkt. We kunnen gewoon moeilijk stil zitten. En het is vooral Ingo (Dassen, gitarist en partner van Maartje) die er ontzettend veel tijd in stopt en overal shows probeert te boeken. Wij hebben heel sterk de instelling dat je er hard voor moet werken en alles zelf moet doen. Optredens komen echt niet vanzelf. Je moet er tijd en energie in steken. Je moet in beweging blijven, contacten warm houden en nieuwe vrienden maken. Daarbij willen we proberen om elke twee jaar iets uit te brengen.”

De band is vindingrijk en pakte vooral in het begin alles aan. Zo ontdekte ik de band zelf toen ik in maart 2018 naar het soloconcert van Steven Wilson ging. Na afloop van het concert gaf Lesoir een optreden in de foyer. “Ja, dat was niet de meest dankbare plek om te spelen. Het concert waar de mensen voor kwamen was afgelopen en de meeste mensen lopen je voorbij omdat ze naar huis willen en de bus moeten halen. Maar toch helpt het. Kijk, de Europese tournee met Riverside is natuurlijk lucratief. Die fans passen wel bij onze muziek en we hebben er heel veel nieuwe fans mee gewonnen. Maar het begint echt met het aannemen van de kleine dingen.”

“Zo’n tournee met Riverside vergt wel veel planning en organisatie. Drie van de vijf bandleden zitten met banen waar ze zaken voor moeten regelen en wij hebben onze dochter. Ook onze drummer Bob heeft een gezin en wil daar niet te lang van wegblijven. Dus we toeren drie, maximaal vier keer per jaar en nooit langer dan twee weken. De tournee met Riverside duurde vier tot vijf weken. Dat zie ik ons in de toekomst niet meer zo snel doen.”

De bandleden hebben het dus naast de muziek al druk genoeg. Daarom is het geen band die wekelijks bij elkaar komt om lekker te spelen. “We zien elkaar alleen als we ons voorbereiden op shows. Soms ontmoeten we elkaar voor meer inhoudelijke zaken, maar meestal draait het om de productie goed af te stemmen. Dan hebben we ook onze licht- en onze geluidsman erbij en werken we alles door. Alles moet goed staan. Wij nemen altijd alles zelf mee. We zijn behoorlijk selfsupporting. Dat maakt het denk ik ook voor andere bands aantrekkelijk om ons te vragen. We hebben onze eigen crew en reizen ook het liefst zelf. Bij voorkeur zijn we onder ons. Zo blijven ze flexibel en dat vinden we fijn.”

De ep “Babel” die in 2022 uitkwam deed het goed bij fans en recensenten. Niet in de laatste plaats vanwege de prachtige video die erbij zat. Je zou denken dat de band er een volledig album van had kunnen maken door nog een half uur muziek toe te voegen, maar dat is nooit de bedoeling geweest.

“Het nummer Babel bestaat eigenlijk uit allemaal verschillende fragmenten, die in potentie allemaal ‘losse’ nummers zouden kunnen worden. Mochten we ooit eens zonder inspiratie komen te zitten, dan zouden we ze wellicht kunnen uitwerken tot volwaardige songs. Maar dat is voorlopig niet aan de orde. We zouden nu al een volledig nieuw album kunnen maken. Er ligt alweer zoveel nieuw werk op de plank. Maar over “Babel” gesproken, als je nu de special edition van ons nieuwe album koopt op vinyl dan staat “Babel” daar ook in zijn geheel op. Verder weet je nooit wat er nog gebeuren kan. Stel dat we ermee het theater in zouden kunnen, of er een film van kunnen maken, dan kun je altijd nog kijken naar uitbreiding.“




Wie de band op Facebook volgt heeft in maart 2023 het trotse bericht zien staan dat het nieuwe album “Push Back The Horizon” helemaal opgenomen en gemixt was. Het is nu eind september 2024 en het album komt nu pas uit. Hoe zit dat eigenlijk? Maartje moet lachen als ik het vraag. Het is ook bizar dat een album af is en dan nog anderhalf jaar op de plank blijft liggen. Het blijkt te maken te hebben met de zoektocht naar een nieuw label.

“Het opnemen zelf ging echt heel snel. Dat had ook te maken met de beschikbaarheid van John Cornfield die als producer was gevraagd. Hij had gezegd dat als we met hem wilden werken we binnen een maand moesten opnemen, daarna zat hij meer dan een jaar vol. Toen is het allemaal heel snel gegaan. In december werd de muziek opgenomen en in januari ben ik toen naar Cornwall gegaan om mijn stukken in te zingen. Een maand later was alles afgemixt.”

“Toen rees de vraag wat we precies met het album wilden. We moesten op zoek naar een nieuw platenlabel. Onze vorige label Gentle Art Of Music was er eerder al mee gestopt, dus voor het nieuwe album moesten we opnieuw gaan shoppen. We hebben de grote proglabels geprobeerd zoals Kscope en InsideOut maar die wilden het niet doen. Die processen hebben echt heel lang geduurd. We hebben echt label voor label geprobeerd. Pas als de een ons afwees, gingen we naar de volgende. En dat moet ook goed voelen. Als een label zegt dat ze het wel willen uitbrengen, maar er vervolgens geen tijd in willen steken, dan willen we dat ook niet. Dan kun je het net zo goed zelf doen. Dat hebben we met “Mosaic” toen wel gedaan, maar dat wilden we niet meer. We zijn erg blij met V2 records. En daar hebben we eerder bij gezeten dus is de cirkel een soort van rond.”

Dan het nieuwe album. Het album “Latitude” omschreef Maartje in ons vorige gesprek als ‘een behoorlijk boos’ album. “Mosaic” kreeg meer het stempel ‘vriendelijk’. Ik ben benieuwd hoe ze dit nieuwe werk ziet. “Nou, ik denk een mix van beide. Het heeft best wel intense stukken, maar ook de melodie van “Mosaic”. Het is denk ik ook wat minder complex. Het is door de intense strijkersarrangementen ook wel wat bombastisch soms. Ik denk ook dat we meer uitstapjes maken naar andere genres. Verder is het album denk ik iets makkelijker in het oor liggend.”

Het zijn woorden die niet meteen bij mij opkomen. Ik ben zelf vooral verrast hoe af en toe de beuk erin gaat! Ik hoor invloeden van Amplifier en Explosions In The Sky. “Ten opzichte van “Mosaic” zitten er zeker wel meer stevige stukken in inderdaad.”



Is het dan de invloed van de producer? “Niet qua composities, maar zeker wel qua sound, ja. Hij heeft wel zoiets dat als iets moddervet zou kunnen klinken, je het ook zo moet laten klinken. Hij houdt best van stevige bands en hij heeft van ons wel de vrije hand gekregen.” Maartje is ook degene die alle teksten voor haar rekening neemt. Op “Mosaic” waren die redelijk persoonlijk. Ze vertelt dat ze op dit album zich vooral door de muziek zelf liet inspireren. Verder staan alle nummer op zich zelf, er is geen rode draad of concept.

“Het begint bij mij altijd met een bepaald gevoel dat ik bij de muziek heb. Verder moeten de woorden ook goed passen, het moet goed in lijn met de muziek zijn. Soms komt daar dan een onderwerp uit. Het kan ook zijn dat ik bijvoorbeeld ergens mee zit en dat ik die ervaring dan gebruik. Dan zie ik beelden op de tv van gevluchte kinderen die buiten moeten slapen. Daar komt dan het nummer Under The Stars van. Ik vind het zelf heerlijk om buiten te slapen als ik kampeer bijvoorbeeld. Mijn dochter vond het altijd fijn om buiten onder de sterren te slapen in de kinderwagen. En dan denk ik ook aan die gevluchte kinderen en dan maak ik er toch iets beladens van. Teksten kunnen verder gaan over wat ik meemaak of mensen in mijn directe omgeving. Of bijvoorbeeld een bepaalde aversie tegen de overheid in het nummer What Do You Want From Me? Teksten worden wel heel vaak gevoed vanuit mijn maatschappelijke betrokkenheid. Mijn vader was protestzanger in het dialect. Dus dat zal ik wel van hem geërfd hebben.”

Op de vraag naar de toekomstplannen kan ze vertellen dat de band op 25 januari 2025 te horen is op het Midwinter Prog Festival in Utrecht. Ze spelen dan “Babel” in zijn geheel en ook nieuwe nummers van de laatste plaat. Kristoffer Gildenlow zal dan als gast meespelen. Verder zullen we de band vast wel op andere momenten gaan zien. Ze kunnen immers niet goed stilzitten.