Het is alweer enige tijd stil rond de Nederlandse band Sylvium. Oprichter en gitarist Ben van Gastel zit echter niet stil en is inmiddels een nieuw project gestart, My Arrival. Van Gastel krijgt hierbij ondersteuning van twee andere Sylvium-oudgedienden, Fred Boks en Richard de Geest. Eind februari 2020 verschijnt het album “Satur9 & Indigo”. Daarnaast is Van Gastel het platenlabel “Mey Productions” gestart en zijn er ook plannen rondom Sylvium en wellicht zelfs andere (solo) projecten. Tijd voor Progwereld om weer eens met Ben van Gastel te spreken.


Hoi Ben. Leuk om weer een interview te doen. Nu een keer niet voor Sylvium maar voor je nieuwe band/project My Arrival.
Dank je wel Mario, ook heel leuk om weer eens een interview voor Progwereld te mogen doen. Bedankt.

Je hebt met een aantal oud-Sylvium leden een nieuw album opgenomen. Moeten we dit zien als een eenmalig project of toch een nieuwe band, waar je nog meer muziek mee gaat maken?
Het is inderdaad een project, maar alleen in die zin dat we (vooralsnog) geen intentie hebben om live te gaan spelen. Maar we gaan zeker meer van ons laten horen. Het verhaal van dit album is nog niet afgerond, we zijn op dit moment al meer aan het muziek schrijven. De samenwerking beviel eigenlijk wel zo goed dat ik de hoop heb dat we nog een lange tijd hiermee doorkunnen.

Fred Boks kennen we natuurlijk van de eerste ep “Purified” en Richard de Geest van de andere twee albums “The Gift Of Anxiety” en “Waiting For The Noise”. Hoe zijn jullie samengekomen om dit album op te nemen?
Fred en ik zijn eigenlijk altijd met elkaar in contact gebleven en hebben het ook vaak over muziek gehad. Een jaar of twee geleden kwamen we spontaan tegelijk tot de conclusie dat we maar weer eens samen een album zouden moeten opnemen. Vandaaruit zijn we wat ideeën gaan uitwisselen en snel was een basis gelegd. Toen er een paar nummers waren opgenomen was de keus voor Richard als zanger bijna vanzelfsprekend. We zijn beiden fan van zijn stijl en geluid en ook hij was meteen enthousiast toen we hem vroegen.

Gelukkig zijn jullie altijd als vrienden uit elkaar gegaan en kan dit project dus plaatsvinden.
Klopt, mijn insteek is ook altijd geweest om met zoveel mogelijk mensen samen te kunnen werken. Soms werkt het, soms niet. Maar het is altijd goed om met elkaar in contact te blijven, wie weet wat er in de toekomst nog voorbij kan komen.

Ik heb begrepen dat Richard de band Sylvium heeft verlaten, volgens mij om muzikale verschillen. Klopt dat?
Nee, dat klopt niet helemaal. We zijn niet om muzikale verschillen uit elkaar gegaan, maar vanwege andere omstandigheden die de samenwerking lastig maakten. Gelukkig zijn we altijd in contact gebleven en is één en ander ondertussen ook veranderd waardoor we weer verder konden met de samenwerking. Mogelijk ook voor Sylvium, maar dat kondigen we nog aan.

Zijn deze eventuele muzikale verschillen op dit album weer bij elkaar gekomen?
Muzikaal lagen we voor dit album allemaal prima op één lijn hetgeen de samenwerking heel prettig en makkelijk maakte. Het liep allemaal haast als vanzelf en ik denk dat dit ook terug te horen is op het album.

Je schrijft in de pers-info dat My Arrival een andere soort muziek wilde maken, ‘de intentie om muziek vanuit een ander perspectief te schrijven dan ze eerder hadden gedaan: kortere en toegankelijke liedjes zonder hun beoogde intensiteit en progressieve wortels te verliezen’.
Kun je dat nader toelichten?
Kun je dat nieuwe geluid ook nader omschrijven?
En vind jezelf dat deze nieuwe intentie is gelukt?

Met My Arrival maken we ‘Liedjes’… Het zijn compactere, rechttoe rechtaan nummers. Voor ons een uitdaging omdat we meer gewend zijn aan langere nummers waarin we verschillende thema’s uitwerken.  Hoewel de nummers korter zijn, willen we toch proberen dezelfde ‘intentie’ te behouden. Voor Sylvium kregen we bijvoorbeeld vaak de mooie reactie dat de nummers bomvol emotie en atmosfeer zitten, wat ook inderdaad altijd de bedoeling is. Hetzelfde hebben we voor My Arrival gedaan, alleen dus in een compactere setting. En ja, ik denk zelf dat dit goed gelukt is, maar dat is verder aan de luisteraar natuurlijk.

Eerlijk gezegd vind ik dat “Satur9 & Indigo” in het verlengde ligt van “Waiting For The Noise”. Natuurlijk ik hoor wel verschillen, maar eenzelfde intensiteit, emotie en thematiek. De nummers zijn wel korter geworden, op Failure Of A Grand Design en de intro en outro na, zijn het geen volledig instrumentale nummers meer en de metal-kant is een beetje minder aanwezig. Maar voor de rest past dit gewoon in het rijtje albums van Sylvium. Kun je daarop reageren?
Het klopt zeker dat er veel overeenkomsten zijn, ik schrijf de muziek voor beide bands, speel in beide gitaar en wat toetsen, we hebben dezelfde zanger, Fred heeft ook meegewerkt aan Sylvium. Dus totaal anders klinkt het natuurlijk niet. Maar ik denk dat er wel genoeg verschillen zijn waardoor beide projecten naast elkaar kunnen bestaan. Fred is trouwens ook verantwoordelijk voor de mix en mastering van dit album, wat hij naar mijn mening erg knap heeft gedaan en vooral met een heel eigen geluid. Dit draagt er ook aan bij dat My Arrival anders klinkt dan de Sylvium albums.

Ik denk dat iedere Sylvium liefhebber dit ook goed gaat vinden en eigenlijk zou iedere prog-liefhebber dit moeten gaan beluisteren ;-)
Daar ben ik het helemaal mee eens, iedereen die Sylvium goed vindt zou dit zeker eens een keertje moeten beluisteren, ik denk dat ze een leuke verrassing te wachten staat.

Mikken jullie nog op een ander publiek? Of zelfs radio-aandacht?
Vanuit Sylvium hebben we een trouw publiek waar we erg dankbaar voor zijn, over het algemeen zijn dit progliefhebbers, maar ik denk dat My Arrival meer mensen zal aanspreken. Liefhebbers van Coldplay, Elbow, Radiohead, om maar eens wat namen te noemen. Enkele (kleinere) radiozenders hebben de singles ondertussen opgepikt en dit lijkt ook wel aan te slaan. Dus hopelijk dat we op deze manier nog meer mensen kunnen bereiken.

Ik hoor ook wel nieuwe invloeden in jullie muziek, bijvoorbeeld Pale White Dot heeft wel wat van Anathema. Is dat een inspiratiebron voor jullie, en welke muziek beïnvloedt jullie nog meer?
Sinds het album “Judgement” ben ik groot fan van Anathema, dus bewust of onbewust zullen zij altijd wel invloed hebben op mijn muziek. Maar voor My Arrival ben ik wat meer gaan zoeken in de (alternative) rock en de blues, maar ook dark ambient en zelfs techno heeft zijn invloed gehad.
Ik denk dat juist deze mix en vrijheid om verschillende stijlen te kunnen hanteren het geheel juist een eigen geluid geeft.

Richard de Geest is natuurlijk een uitzonderlijk goede tekstschrijver en ik neem aan dat dit concept / themaverhaal ook uit zijn pen komt. Kun je het concept nader toelichten?
Het concept van “Satur9 & Indigo” is verweven met hoe onze aarde steeds meer verandert. De hoofdpersoon is een wetenschapper die alles gegeven heeft om een oplossing te vinden voor onze veranderlijke aarde, maar gefaald heeft. Zelfs de liefde van zijn leven is bij hem weggegaan. Terwijl hij leeft met de brokstukken en deze alle een plekje probeert te geven op de legpuzzel die zijn leven is, krijgt hij de kans een nieuw thuis te zoeken voor de mensheid; het gaat steeds slechter hier en een nieuwe planeet zou uitkomst bieden.
Een vreemd en onbekend signaal dat diep uit de Kuiperbelt komt (en een wit bol-achtig object weergeeft) geeft hem nieuwe hoop en hij vindt iets dat hij verder mag onderzoeken in een schip gemaakt voor lange afstanden door de ruimte. Hij onderneemt dan ook de reis naar het object, ondanks alle gevaren die er zullen zijn.

Waarom hebben jullie de intro Ending Theme genoemd (dat lijkt tegenstrijdig, maar wellicht heel toepasselijk)?
De intro “Ending Theme” is zo genoemd omdat dit het begin van het einde is van de wereld zoals de hoofdpersoon en de mensen op aarde het ervaren. Ogenschijnlijk tegenstrijdig maar absoluut de perfecte titel voor de intro van “Satur9 & Indigo”.

Tevens heeft Richard de Geest een uitgesproken stem. In “Waiting For The Noise” vergeleek ik hem al met Peter Gabriel en op dit album hoor ik vooral invloeden van Ray Wilson. Wat vind jij daarvan?
Ik snap goed waar deze vergelijkingen vandaan komen. Richard is altijd erg beïnvloed en geïnspireerd geweest door Peter Gabriel, Ray Wilson, maar ook door Phil Collins qua zang. Op dit album komt zijn zang wat meer in de Wilson-achtige sferen, puur denk ik door de muziek.
Ik vind dat Richard trouwens een fantastische bijdrage heeft geleverd op dit album, niet alleen zijn warme mooie stem, maar ook conceptueel en qua tekst heeft hij prachtig werk geleverd.

Daarnaast heb je met deze release van “Satur9 & Indigo” ook een nieuw platenlabel, Mey Productions, opgericht. Wat is het doel van dit label?
Dat klopt, eenvoudig gezegd denk ik dat de muziekindustrie snel aan het veranderen is. Fysieke releases worden steeds minder, digitaal zal steeds meer de overhand krijgen en ook het aanbod van muziek wordt steeds meer en veelzijdiger. Het doel van het label is de krachten te bundelen en meer zelf in eigen beheer te kunnen doen.

Waren jullie niet meer tevreden met jullie vorige label (Freia) of andere labels?
Nee, het heeft niks met ontevredenheid te maken, we zijn altijd erg blij geweest met Freia en zullen zeker ook blijven samenwerken, maar eigen beheer heeft veel voordelen, los van de financiële kant kunnen we makkelijker contact onderhouden met onze fans en krijgen dan veel directer reacties op wat we doen en uitbrengen. Het geeft een stuk meer voldoening en het is leuk om persoonlijk contact te hebben met de mensen die een album van je kopen. Dat is ook een belangrijk onderdeel van MEY, een meer persoonlijke benadering. Het draait tenslotte om de muziek en niet om het geld.

Is het vooral bedoeld voor eigen werk of willen jullie ook andere bands contracteren?
In eerste instantie, de komende tijd, zullen we ons vooral richten op ons eigen werk. My Arrival, Sylvium en ook soloprojecten van de diverse bandleden. Maar we staan open voor andere bands. Een verschil met andere labels is dat wij meer op zoek zijn naar studiobands / projecten in plaats van live-bands. Vooral de projecten die moeite hebben om aandacht te krijgen, maar wel zeker wat te bieden hebben, daar zijn we benieuwd naar.

Welke bands / muziekrichting moet ik dan denken?
Belangrijk is dat we een ‘klik’ hebben met elkaar, we willen niet zomaar elke willekeurige band opnemen om dan maar een uitgebreide catalogus te hebben. We zijn echt op zoek naar kwalitatief hoogstaande muziek, met een artistieke inslag.  prog, post, alternative rock, maar ook ambient en aanverwante stijlen, het is allemaal mogelijk, zolang het maar echt een meerwaarde heeft.

En dan natuurlijk: wat is de toekomst van Sylvium? Het is toch alweer zo’n vijf jaar geleden dat het vorige album, “Waiting For The Noise”, uitkwam, dus het werd wel weer eens tijd voor een muzikaal teken van leven. Kunnen we in de toekomst ook nog wat verwachten van Sylvium?
Jullie kunnen zeker nog wat verwachten van Sylvium. Ik moet hier nog een beetje geheimzinnig over blijven, maar kan wel zeggen dat we op dit moment bezig zijn met opnames. Eerdaags zullen we wat meer bekend maken.

Ben je ook nog met andere projecten, samenwerkingen, een soloalbum of iets dergelijks bezig?
Op dit moment ben ik vooral druk met Sylvium, maar tussendoor ben ik ook met wat andere projecten bezig, zo is er een dark ambient album in de stijl van Atrium Carceri dat langzaam vorm begint te krijgen en ben ik bezig met soundtracks voor één en ander. Ik verveel mij geen minuut.

Dan nog de famous last question: hebben jullie nog een boodschap voor de Progwereldlezer of iets leuks wat je wilt delen?
Ook namens Fred en Richard wil ik iedereen hartelijk bedanken voor alle support die we steeds weer hebben gekregen en nu we alles in eigen beheer doen is het extra spannend hoe alles loopt, maar dankzij alle mooie reacties hebben we veel vertrouwen in de toekomst voor My Arrival. Mocht je op de hoogte willen blijven van de ontwikkelingen, volg ons dan op Facebook, Instagram of op onze website www.myarrival.nl

Bedankt!