Gevalletje copy-paste.
Dat mag je dit vierde album “Cold Winter” van Adam Jurczynski gerust noemen. Het enige verschil met voorganger “Breathe” is het concept. Waar dat album Pink Floyd als centraal thema heeft, neemt Jurczynski je op “Cold Winter” mee in een gefingeerd verhaal, waarin zeven verschillende personen een rol spelen. Althans, dat neem ik aan wanneer ik het boekje bij de cd bekijk, waarin alleen de afbeeldingen van de personages staan. Een toelichting, rolverdeling of verhaal ontbreekt.
Op dit schijfje staan acht nummers die de speelduur van 38 minuten maar net aantikken. Dat is inclusief een ‘radio-vriendelijke’ versie van het titelnummer, dat als bonus (altijd fijn wanneer je iets extra krijgt) is opgenomen. Muzikaal is het net zo onsamenhangend als op “Breathe”. Het gaat van hoekige progmetal naar ambientachtig en alles wat daartussen zit. De donkere accentrijke zang van Jurczynski heeft op mij een afstotende werking, zelfs Matgorzaia Szkoda – Hreczuch verandert daar op Cold Winter weinig aan.
Mocht je geïnteresseerd zijn in waar het over gaat, dan is dat zelfs met de tekst voor je neus lastig te volgen. Het gevalletje copy-paste wordt nog eens bevestigd door de titel van het nummer I’m Going Home. Of is het I’m Coming Home zoals in het cd-boekje staat? Kortom, het is nog steeds niet om over naar huis te schrijven.
Waarom dan nogmaals een recensie van een dergelijk discutabel album? Nee, ik wil de artiest in kwestie geen loer draaien. Ik neem immers aan dat Jurczynski de beste intenties heeft en ook zijn ziel en zaligheid in zijn muziek legt. Ik wil de lezer behoeden voor een spontane en ondoordachte aankoop. Al helemaal wanneer van een album, zoals deze, geen muziek op internet te vinden is.