CamelAlbum

Het was een ambitieus idee van Andy Latimer: de tijd was voor Camel aangebroken om weer een heuse concept-lp af te leveren. Na artistiek verdeeld genoegen over de voorgaande platen “Breathless” en “I Can See Your House From Here“, stuurde hij de groep aan op een plaat in de stijl van “The Snow Goose” en in mindere mate “Moonmadness“. Daarbij kreeg Latimer hulp van levenspartner Susan Hoover. Zij schreef een op een waar gebeurd verhaal gebaseerd concept over een Japanse soldaat die tijdens de Tweede Wereldoorlog verzeild raakt op een onbewoond eiland. Terwijl het leven in de bewoonde wereld verder gaat, verliest de man daarmee het contact en heeft hij geen idee wat zich daar verder afspeelt.

Abbey Road

Voordat het zover is, geeft de groep in de zomer van 1980 een anoniem try-out optreden in, of all places, Wijchen (vlak bij Nijmegen). Onder het pseudoniem “Desert Song” speelt Camel het grootste gedeelte van de plaat, afgewisseld met recente nummers. Op dat moment is het concept van “Nude” – zoals de lp gaat heten – nog niet volledig en komen enkele stukken sterk veranderd terug op de plaat. Vervolgens duikt de band in september de Abbey Road studio’s in Londen in, waarmee een gekoesterde wens in vervulling gaat. Het ‘Abbey Road’ van The Beatles, Pink Floyd en Alan Parsons. De groep is duidelijk in zijn element en werkt gedisciplineerd aan de opnamen. Toetsenist Kit Watkins is voor die gelegenheid vervangen door studiomuzikant Duncan Mackay (bekend van platen van onder meer The Alan Parsons Project).

Het resultaat mag er zijn. “Nude” is met afstand de beste lp die Camel sinds “Moonmadness” heeft opgenomen. De manier waarop tekst en muziek elkaar versterken, is weergaloos. Met name in Drafted, Beached, Lies en City Life vormt het toegankelijke symfonische geluid een prachtig relaas over de belevenissen van de soldaat. Vooral instrumentaal raakt de groep de gevoelige snaar. Latimer is overmatig aanwezig met zijn lyrische gitaarspel, terwijl de ritmesectie Bass-Ward geraffineerd uit de verf komt. In andere delen, zoals Reflections, Landscapes en Changing Places, vormt de sfeer de hoofdmoot. De luisteraar wordt meegesleept in het concept, in combinatie met de verbindende hoestekst en hoort een kleurrijker klinkend Camel dan ooit tevoren. De prachtige ‘flow’ en hoe de stukken elkaar opvolgen, maakt de plaat tot een zeer samenhangend geheel. Na drie kwartier komt er een einde aan het relaas: de vrede is gearriveerd, maar Nude gelooft er niets van en keert, na een korte en uitgebreid gevierde terugkeer, weer terug naar zijn eiland. Hij kan als oorlogsveteraan niet aarden in de normale maatschappij. Overigens keren de thema’s als oorlog, scheiding en afzondering terug op “Stationary Traveller” uit 1984, maar vergeleken bij die plaat is “Nude” sterker geworteld in de progressieve muziek en dan met name het zo bepalende en herkenbare geluid van Camel.

Depressie

“Nude” zou ook de laatste plaat zijn waar drummer Andy Ward op te horen is. Tijdens de tournee die de band in de eerste maanden van 1981 onderneemt ter promotie van de plaat, raakt hij steeds verder in een depressie, versterkt door stevig alcoholgebruik. Uiteindelijk leidt dat tot een zelfmoordpoging en moet Ward de band noodgedwongen verlaten. Met dat in het achterhoofd is “Nude” als thematische lp misschien ook wel een reflectie voor hoe Ward zich op dat moment voelt en hoe hij langzamerhand de band met zijn omgeving verliest.

Bijna dertig jaar na dato heeft “Nude” weinig van zijn elan verloren. En, heren bij Universal: als er nog één plaat van Camel het verdient om als remaster of Deluxe Edition te worden uitgebracht, dan is het deze wel. Een onmisbaar hoofdstuk uit de imposante carrière van de groep en tegelijkertijd één van de mooiste conceptplaten uit de progressieve rock.

Wouter Bessels