Enkele maanden geleden had ik de taak om een recensie te schrijven voor de eerste uitgave in Devin Townsend’s “Devolution Series”, een reeks zoethoudertjes voor de fans om het wachten op het nieuwe album te overbruggen. Hoewel dat album muzikaal en qua productie prima in elkaar stak, hekelde ik de commercie achter de release. Het ging immers om een eerder als bonus uitgebracht livealbum, zonder het beeldmateriaal en tegen een niet al te bescheiden prijs. Zo’n drie maanden later verschijnt het tweede deel in de reeks “Galactic Quarantine”. Weet deze dan wel wat meer waarde te bieden voor zijn geld?
Om gelijk maar een antwoord te geven op die vraag: ja, als je het aan mij vraagt wel. Al was het alleen al omdat we hier spreken over een daadwerkelijk nieuw ‘live’ album. “Galactic Quarantine” is een registratie van één van de livestream-concerten die onze Canadese vriend heeft gegeven toen alle liveoptredens stil kwamen te liggen door de pandemie. Persoonlijk heb ik die stream niet bijgewoond, maar de verhalen die ik hoorde waren positief en het is fijn dat ook mensen zoals ik hier nu ook van mee kunnen genieten.
Evenals op voorganger “Acoustically Inclined”, spant de setlist van dit album over de hele carrière van de prettig gestoorde Canadees. Zo opent het album met Velvet Kevorkian uit zijn tijd met Strapping Young Lad, maar passeren ook genoeg nummers van “Ziltoid” of “Empath”, om even wat albums te noemen. Waar het vorige louter akoestische arrangementen bevatte, horen we hier Devin Townsend in optima forma zoals we hem gewend zijn. Dik geplamuurde muren van geluid weten de luisteraar te verrassen en aangenaam te overdonderen. Je moet er alleen wel van houden.
Muzikaal steekt het prima in elkaar, zeker als je bedenkt dat de livestream destijds werd gespeeld op verschillende locaties wereldwijd. De bandleden waren dus niet bij elkaar in één ruimte aanwezig. Dat brengt me direct naar de tegenvaller van dit album: het gebrek aan interactie. Met de bandleden, maar met name ook met het publiek. De focus ligt vooral op de muziek en wat minder op de toeters, bellen en praatjes daaromheen. Verwacht dan ook niet te veel van Devin’s kenmerkende humor en warmte.
Ten tijde van schrijven heb ik me alleen tegoed kunnen doen aan de audio. “Galactic Quarantine” wordt ook heb ik begrepen geleverd met een videoregistratie van de livestream. Wellicht staat dat mij als recensent in de weg om een definitief oordeel te vellen, maar afgaande op de single (de livestream versie van Aftermath) met clip die onlangs door InsideOut is vrijgegeven, kan ik veilig zeggen dat “Galactic Quarantine” in elk geval kwantitatief de sterkere release is in de Devolution series tot nu toe en ook kwalitatief niet onder doet voor “Acoustically Inclined”.
Voorlopig werkt Townsend nog druk aan zijn nieuwe album, dus het verbaast me niks als we de komende tijd meer van dit soort releases gaan zien. Als zowel kwalitatief als kwantitatief deze stijgende lijn door wordt gezet door InsideOut, mogen de fans in mijn ogen niet klagen. Ik laat me in elk geval verrassen!