Dream TheaterAlbum

Wacken Open Air (W:O:A) is het grootste metalfestival ter wereld. Het vindt plaats in het kleine dorpje Wacken in Sleeswijk-Holstein, Noord-Duitsland [bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Wacken_Open_Air].

Op vrijdag 31 juli 2015 mocht Dream Theater op dit prestigieuze festival spelen te midden van andere grootheden als Epica, Queensrÿche, Opeth, Within Temptation en In Flames. Terwijl ze hun nieuwe album (“The Astonishing”), dat begin 2016 zal verschijnen, aan het schrijven zijn is de band bezig met hun “30th Anniversary Tour”, waarbij ze een bloemlezing van hun totale discografie spelen. In chronologische volgorde wordt een nummer van ieder album gespeeld. Jammer genoeg heeft de band op dit festival maar beperkte tijd (circa één uur) toegewezen gekregen, waardoor nu niet alle albums zijn vertegenwoordigd. Kijken we naar optredens tijdens deze “30th Anniversary Tour” buiten de festivals, dan wordt wel – chronologisch – van ieder album een nummer gespeeld.

Belangrijk aspect van het Wacken Festival zijn de livestreams. Tijdens de coronapandemie werd het festival van 2020 en 2021 geannuleerd. Ter vervanging vond een online festival plaats onder de naam Wacken World Wide, waarbij concerten gratis werden gestreamd en uitgebracht. Ook het optreden van Dream Theater in 2015 was via zo’n livestream te bekijken, rechtstreeks uitgezonden door cultuurzender ARTE. Deze streams trekken ruim een half miljoen kijkers wereldwijd. Mede dankzij deze opnamen kunnen we genieten van een nieuwe toevoeging aan Dream Theater’s uitgebreide “Lost Not Forgotten Archives” project. 

De band trapt het optreden af met hun debuutalbum “When Dream And Day Unite”. Met Afterlife heeft de band direct een spetterende opening. John Myung’s basspel, aangevuld met de stevige drums van Mangini, zetten meteen een stevige geluidsmuur neer. De gitaren van John Petrucci en de elektronische toetsenborden van Jordan Rudess zorgen voor de complexe gelaagdheid van hun muziek. Heerlijk hoe de heren afzonderlijk technisch perfect zijn en tegelijkertijd elkaar versterken.

James LaBrie – die al enige tijd aan een slijmbeursontsteking leidt – tracht er het beste van te maken, ontwijkt de hoge noten en moet regelmatig een pauze nemen. De zang van LaBrie is altijd al een punt van discussie geweest, maar in dit geval is hij op z’n zachts gezegd niet zo heel erg goed bij stem. Enkele dagen eerder stond Dream Theater ook op het Bospop festival in Weert, waar ik getuige van mocht zijn. Ik moest toen ook concluderen – samen met menig festivalganger – dat LaBrie bijzonder slecht bij stem was. 

Metropolis Pt. 1: The Miracle And The Sleeper – van hun tweede album “Images And Words” – laat horen waar Dream Theater goed in is. Lange instrumentale passages, met sterke solo’s en complexe structuren, waarbij de heren musici niet voor elkaar onderdoen. Het gevoelige moment van het optreden wordt bereikt tijdens The Spirit Carries On. Geen moshpit of wall of death maar wuivende fans en zelfs een paar tranen op de eerste rij (mooi dat we de beelden hebben via YouTube). Met As I Am wordt dan weer het zware, heavy geluid neergezet. Door de verschillende nummers uit de verschillende periodes van de band naast elkaar te zetten, krijgen we een goed overzicht van hun gehele oeuvre, maar vooral ook van hun veelzijdigheid.

In het nieuwere werk horen we ook de progressie van Dream Theater. Constant Motion is wederom heavy – volgens ex-collega Joost Boley ‘een song waar Metallica tegenwoordig alleen maar van kan dromen’ – maar ook afwisselend, met veel instrumentaal machtsvertoon en het nodige solowerk van het duo Rudess en Petrucci. Met Bridges In The Sky wordt dit album afgesloten. “A Dramatic Turn Of Events” was het eerste album waar Mike Mangini achter de drums had plaatsgenomen. Op dit nummer laat hij duidelijk horen waarom hij de beste vervanger voor Mike Portnoy was.
Tijdens Wacken Open Air heeft Dream Theater nog een toegift mogen spelen, waarom dit nummer Behind The Veil niet aan dit album is toegevoegd is mij een raadsel. 

En weer zijn we een ‘bootleg’ album rijker en een mooie toevoeging aan de rijke geschiedenis van Dream Theater. Met name doordat we een dwarsdoorsnede horen van hun totale repertoire is dit een mooi document geworden. Alhoewel het een bootleg opname blijft – hetgeen overigens een eerlijke, natuurgetrouwe weergave van het optreden oplevert – is deze zeker van goede kwaliteit. Wellicht zijn er ook opnamen van andere headline zaaloptredens van deze jubileumtour, zodat we het beeld nog completer krijgen, met nummers van alle albums.