Isogram Album

Feitelijk is deze recensie een cadeautje. Een kleine gunst aan Hollandse progveteranen.

Deze eerste ep van de recentelijk gestarte band Isogram heeft namelijk niet heel veel progidentiteit. Dat kan met deze bandleden in de toekomst zomaar veranderen, want de fundamenten daarvoor zijn al merkbaar. De band bestaat uit Paul Glandorf als zanger en Maarten Appel op gitaar. Zij maakten ooit deel uit van A Day’s Work. Glandorf is tevens bekend van zijn deelname aan de Ayreon liveshows. Al snel vond dit duo gelijkgestemde bandleden in Martijn Weyburg, onder andere bekend van Semistereo en Bantar. Weyburg en Glandorf werkten namelijk ook samen in Semistereo. Daarnaast werd bassist Simon van Arkel bij de band betrokken en Ronnie van der Veer op drums. Ook hem kennen we van A Day’s Work en de cult-band Atoma. Nog een mooi feitje: Van der Veer werkte onder andere ook mee aan de in 2025 Oscar-winnende film “I’m Not A Robot”

Afijn, waarom is het dan geen prog? Luister dan vooral maar eerst eens naar de titeltrack van deze ep, And So I Wait. Een geweldige catchy gitaartrack die gelijk in je systeem gaat zitten, maar waarbij je gedachten sneller uitgaan naar bands als U2, Muse of zelfs Kensington. Hetzelfde geldt voor de track Something Is Wrong. Ook hier weer een pakkend refrein, maar het blijft wat weg van een typische progcompositie. Geeft ook niets, het klinkt geweldig, dat garandeer ik.

En toch gaan we met bovenstaande alinea wat te kort door de bocht. Want het post- en progrockverleden van de verschillende bandleden is onherroepelijk herkenbaar in andere nummers op de ep. Zo wordt de postrockachtergrond van enkele bandleden gepresenteerd in het nummer Heavy On The Soul. Het nummer bevat veel postrockelementen en gaat tekstueel over een periode in het leven van Glandorf waarin hij geconfronteerd werd met de ziekte kanker. En ondanks dat de ziekte bij hem goed te behandelen was en hij in 2022 ‘schoon’ werd bevonden door de artsen, was het een heftige en spannende periode. De track gaat dan ook over het ‘wegblijven bij het licht aan het eind van de tunnel’. Zoals Glandorf het zelf verwoordt: “Ik belandde aan de goede kant van de lijn.”

Hetzelfde geldt voor True Love Refugee. Veel elementen uit de postrock, galmende gitaren en er bestaat een grote kans dat de liefhebbers van Muse zich kunnen vinden in deze melodieuze rock. De muziek leent zich optimaal voor meeblèren in de auto of onder de douche. Dit verdient zonder twijfel een kans onder de liefhebbers van de genoemde bands en natuurlijk de fans van de weergaloze zanger Glandorf. Hij heeft er in ieder geval één, deze recensent kon nog maar net objectief blijven.

We kijken uit naar de langspeler van deze Alkmaarse band.