Slow tv, je kent het ongetwijfeld van het programma Rail Away. Maar er is nog een ‘slow’ variant, dankzij de Noorse groep Kornmo.
Wie Kornmo zijn en wat voor muziek dit trio maakt ga ik niet nogmaals uit de doeken doen. Om het mij makkelijk te maken, verwijs ik je daarvoor naar de recensies van de drie eerdere albums van deze groep. Dat zijn respectievelijk “Svartisen” uit 2017, “Vandring” uit 2019 en “Fimbulvinter” uit 2021. Meer nog doe ik dat om een speciale reden.
Vårjevndøgnsnatt betekent ‘lente-equinox’. Dat is het moment waarop de dag en de nacht even lang zijn, ergens rond 20 maart. Het volledig instrumentale album is gebaseerd op een verhaal dat begint in Ierland en eindigt diep in de bossen van Noorwegen, zo leert de bijsluiter bij het album. De thema’s zijn wetenschap, filosofie, mythen en folklore. De link met de lente-equinox wordt nergens genoemd.
De muziek op “Vårjevndøgnsnatt” (een echte Noorse tongbreker) komt volledig overeen met bovengenoemde drie albums. Het enige verschil is dat wij hier te maken hebben met vier lange nummers. Maar dat hadden er net zo goed acht, twaalf of zestien kunnen zijn vanwege de fragmentarische samenstelling. Deze gebroken samenstelling stoort nergens, integendeel. De gevarieerde muziek en het gebruik van authentieke toetsinstrumenten zorgen voor een oase van rust. Het album is de ideale manier om bijna vijf kwartier te ontvluchten uit de jachtige maatschappij anno 2024.
Laat ik afsluiten met een weetje. Op de Noorse televisie worden sinds 2009 slow tv-programma’s uitgezonden. De eerste uitzending was een treinreis van Oslo naar Bergen, met 1,2 miljoen kijkers. Onbewust levert Kornmo hieraan zijn bijdrage, dat ik ‘slow prog’ noem.