Lazuli

Lorelive (Live at Night of the Prog 2022)

Info
Uitgekomen in: 2024
Land van herkomst: Frankrijk
Label: l’Abeille Rhode
Website: https://lazuli-music.com/
Genre: progressieve pop, neo-prog
Tracklist
Dvd:
Sol (4:40)
Les chansons sont des bouteilles à la mer (6:33)
Mers lacrymales (5:20)
Dieter Bohm (5:43)
Baume (3:36)
Un visage lunaire (4:24)
L'envol (3:20)
L'homme volant (5:48)
Dans les mains de Dieter (9:00)
Déraille (5:45)
Le miroir aux alouettes (6:10)
Les sutures (7:48)
Homo Sapiens (5:02)
Les courants ascendants (7:01)
J'attends un printemps (7:20)
Credits (1:05)

Cd:
Sol (4:40)
Les chansons sont des bouteilles à la mer (6:33)
Mers lacrymales (5:20)
Dieter Bohm (5:43)
Baume (3:36)
Un visage lunaire (4:24)
L'envol (3:20)
L'homme volant (5:48)
Dans les mains de Dieter (9:00)
Le miroir aux alouettes (6:10)
Les sutures (7:48)
Les courants ascendants (7:01)
J'attends un printemps (7:20)
Vincent Barnavol: drums, percussie, marimba, achtergrondzang
Arnaud Beyney: gitaar, basgitaar
Dominique Leonetti: zang, gitaar
Claude Leonetti: Léode
Romain Thorel: toetsen, Franse hoorn
Lorelive (2024)
Onze (2023)
Dénudé (2021)
Le Fantastique Envol De Dieter Böhm (2020)
Saison 8 (2018)
Nos Ames Saoules (2016)
Tant Que l'Herbe Est Grasse (2014)
4603 Battements (2011)
Résponse Incongrue A l'Inéluctable (2009)
En Avant Doute (2007)
Amnésie (2003)
Lazuli (1999)

Begin 2020 bracht Lazuli zijn negende studioalbum uit, het conceptalbum “Le fantastique envol de Dieter Böhm”. Het album werd zowel door pers als publiek goed ontvangen en de band maakte zich op voor een succesvolle tournee om het nieuwe materiaal live aan het grote publiek te presenteren. Entree covid en exit tourneeplannen voor de sympathieke Fransen. In 2022 krijgt Lazuli een herkansing, covid loopt op zijn einde en de band staat geprogrammeerd op het prestigieuze festival Night of the Prog (NotP) in het Duitse St. Goarshausen aan de Rijn. Het optreden op 23 juli zou opgenomen worden op dvd en audio-cd, om een nog veel groter publiek kennis te laten maken met het unieke geluid en de energieke podiumpresentatie van de Fransen. En zo geschiedde. Het ervaren team van de Nederlander John Vis (Neal Morse, Unitopia, Mystery) is verantwoordelijk voor opnames en editing van dit spektakel, het laatste in nauwe samenspraak met de gebroeders Leonetti.

Met het laatste conceptalbum over de fantastische vlucht van de Duitse (?) Dieter als belangrijkste onderdeel. Dat album zou integraal en in de correcte volgorde gespeeld worden, getuigt best van lef, maar niet helemaal de gok die het op het eerste gehoor lijkt te zijn. Het publiek had immers al twee jaar de tijd gehad om aan de nieuwe muziek te wennen. En dat is te merken ook. Het begint al bij de eerste klanken van openingsnummer Sol en eindigt bij het laatste nummer van het album, het bijna tien minuten durende Dans les mains de Dieter. De band heeft op het moment van spelen al een kleine tournee achter de rug waar het nieuwe album ook al een voorname rol in nam en dat is te merken. Hier staat een goed ingespeelde groep muzikanten, een geoliede machine, die zijn laatste meesterwerkje met veel energie, intensiteit en passie in de richting van het zich in de open lucht bevindende enthousiaste publiek stuurt. Die drie elementen, energie, intensiteit en passie, zijn ook direct de belangrijkste ingrediënten voor een succesvolle show van de Fransen.

Vis en zijn team vervaardigen sfeervolle beelden van het optreden, met een groot aantal (on)bemande camera’s. Het maakt subtiele overgangen mogelijk tussen close-ups en overzicht shots, rustige afwisseling is het kernwoord. De band start in de middag, het is nog volledig licht aan het einde van de dag, dat betekent in ieder geval ruim voldoende licht voor de video-opnames, vaak een grote zorg van mensen die daar verantwoordelijk voor zijn.




Wat ook opvalt is het enorme spelplezier en de onderlinge lol op het podium. Met een hoofdrol voor zanger/tekstschrijver Dominique Leonetti. Met zijn kristalheldere, karakteristieke hoge stem en zijn aimabele verschijning wordt hij meteen in de harten van het publiek gesloten. Maar ook nieuwe aanwinst Arnaud Beyney schittert op gitaar en bas met zijn beweeglijke podiumpresentatie. De prestaties van drummer/vibrafonist en achtergrondzanger Vincent Barnavol mogen niet onvermeld blijven evenals de prachtige toetsenpartijen, vooral op piano, en Franse hoorn van Romain Thorel. Claude Leonetti tenslotte doet wat hij altijd doet, op professionele wijze zijn zelfbouwinstrument bespelen zoals alleen hij dat kan. Het geluid is uitstekend te noemen, de bijzondere muziek van het kwintet is kraakhelder te horen op zowel de dvd als de meegeleverde audio-cd.

Het grote blok ‘Dieter Bohm’ wordt uiterst enthousiast ontvangen door de festivalbezoekers, de Beatles- en licht psychedelische invloeden in hun unieke versie van rockmuziek gaan erin als koek. Hoogtepunten zijn de zingende zaag in Les chansons sont des bouteilles à la mer, het betoverende Baume, en het al gememoreerde Dans les mains de Dieter. Laatstgenoemd slotnummer bevat wederom een absoluut hoogtepunt: de solo van Beyney op zijn vintage Gretsch, begeleid door ritmisch meeklappend publiek. Een giga applaus dat enkele minuten aanhoudt is hun deel. En dan moeten er nog heel wat nummers gespeeld worden.

De interactie met de in groten getale aanwezige toeschouwers is beperkt: de taalbarrière noopt Dominique tot “danke schön” en “merci beaucoup”, het motto is ‘laat de muziek maar voor zichzelf spreken’.

Het tweede deel van de show is gevuld met Déraille, met oosterse klanken van de Léode, het lichtvoetige Mirroir aux Alouettes, met piano en vibrafoon en Les Sutures met Thorel’s hoorn in de hoofdrol. Homo Sapiens met een fraaie portie slide gitaar van Beyney, en Les courants ascendants, luidkeels meegezongen aan het einde, zijn de voorlaatste nummers van het optreden. Als afsluiter fungeert mijn persoonlijke favoriet J’attends un printemps van het album “Saison 8” met een volle Freilichtbühne in samenzang, een ontroerend en waardig einde van het sfeervolle optreden van Lazuli. Het is nog licht als het einde van de show zich aandient, de lampen worden ontstoken en het laatste nummer vindt plaats op het podium onder een volle lichtshow aan de Loreley.

Het is jammer dat het twee jaar heeft moeten duren voordat de dvd/cd uitkwam, ongetwijfeld een geldkwestie. Waardoor er niets te zien is van het tiende en vooral elfde album “Onze” die inmiddels zijn uitgekomen, jammer. Daarvoor zullen we moeten wachten op de concerten die eind oktober 2024 plaatsvinden.

Al met al een mooi document van een hoogtepunt in de carrière van Lazuli, steeds een stapje verder, vooral als live act. In 2024 maakte de band wederom zijn opwachting op het allerlaatste NotP. Wie zei daar dat Fransen en Duitsers niet goed samen gaan?

Send this to a friend