Als recensent maak je wel eens een fout. De promo cd’s worden bij ons verdeeld op basis van vrijwillige inschrijving. Omdat ik Metus nog niet kende en de muzikale tonen op hun bandcamp pagina mij wel aanstonden, heb ik me voor dit album aangemeld. Ik had natuurlijk ook even de recensies van mijn collega’s over hun vorige albums moeten lezen, dan had ik me waarschijnlijk wel bedacht. Maar goed, teruggeven is dan geen optie en eerlijk gezegd, instrumentaal is dit album ook prima.
Metus is het project van de multi-instrumentalist Marek Juza. Op dit album bespeelt Juza echter geen enkel instrument meer, dat heeft hij uitbesteed aan een uitstekende groep bevriende muzikanten. Juza is wel verantwoordelijk voor de teksten, de muziek, arrangementen en de meeste zang. Over de zang wil ik eigenlijk niet zoveel kwijt, maar verwijs ik graag naar de recensies van mijn collega’s. Met name de omschrijving van Ruard over het album “Source Of Life” is typerend: ‘De zang van Juza is op zijn minst opmerkelijk. Op sommige momenten zelfs lachwekkend te noemen, want hij presteert het namelijk op extreem lage tonatie te zingen, en daarbij te klinken of hij nog maar net wakker is.’ Bij mij is het kwartje echter op de verkeerd kant gevallen en ben ik het met Erik eens als hij in zijn recensie van “In Memory Of My Lost Dreams” beweert: ‘hij kan gewoon niet zo goed zingen.’
Muzikaal steekt dit album beter in elkaar. De band achter Metus is ondertussen meer dan een gelegenheidsband. Bauer (drums), Kruczek (gitaar), Lepiarczyk (toetsen) en Wyrwa (basgitaar) vormen al vele jaren de vaste begeleidingsband achter Juza. De speciale instrumentalisten – op dit album wederom de viool en de cello – worden wel per album ingehuurd. De muziek met ambiente drums, melodische gitaarsolo’s en een indringende viool geven een dromerig en mistroostig gevoel. Zware donkere muziek in een traag tempo, het gevoel van een winterlandschap trekt langzaam voorbij. Instrumentale muziek (ik vergeet voor het gemak even de zang) moet blijven boeien om een album van 48 minuten lang de interesse van de luisteraar vast te houden. Dat lukt Metus echter ook niet. Na twee a drie nummers heb je het eigenlijk allemaal wel gehoord en slaat de verveling toe. Een beetje meer van hetzelfde.
Dan ook nog even een opmerking over de teksten. Alhoewel deze in de muziek niet verstaanbaar zijn, is er wel een boekje bij de cd gedaan met alle songteksten. Ik heb me er niet te veel in verdiept, omdat er niet doorheen te komen is, maar volgens de pers-info zijn de teksten gevuld met poëzie, filosofie en de hoop op het eeuwige leven. Het beste kan verwezen worden naar een kort gedicht dat tevens de tracklist van het album vormt:
I last between the worlds
My spirit sinking deeper
Shadows around
Eternity is now
Hear the moan of ashes
Of us – the fallen angels
And thou art my safe haven
Till time dissolves our shadows
Resumerend kan ik kort zijn over dit album. Muzikaal zeker niet verkeerd en zelfs bij een zwaarmoedige bui en de huidige donkere dagen prettig om te beluisteren. De combinatie zang, het voortslepende tempo en de eentonige, zichzelf herhalende sfeer op dit album is echter een groot en zwaarwegend minpunt.