Nikolo KotzevAlbum

Het lijkt wel alsof er inmiddels meer heruitgaven uitkomen dan nieuwe muziek. Als het een album betreft dat bij zijn oorspronkelijke release wellicht een beetje ondergesneeuwd is, heb ik daar echter weinig bezwaar tegen. Nikolo Kotzevs “Nostradamus – The Rock Opera” (2001) is zo’n plaat. Kotzev was daarmee onbedoeld trendsetter, want in de daarop volgende jaren brachten ook Judas Priest (2007) en ons eigen Kayak (2005) conceptalbums uit rond de handel en wandel van de Franse ziener uit de zestiende eeuw (al valt natuurlijk niet uit te sluiten dat ze zich eigenlijk allemaal hebben laten inspireren door Hans Teeuwen).

“Nostradamus – The Rock Opera” is in dat rijtje zeker niet het minst ambitieuze project. Kotzev, een van oorsprong Bulgaarse componist en wellicht bekend van rockband Brazen Abbot, verzamelde een imposante groep muzikanten en vocalisten, die ook nog eens ondersteund worden door een 35-koppig symfonieorkest. De instrumentale rockomlijsting wordt verzorgd door leden van Zwedens trots Europe, met wie Kotzev eerder al in Brazen Abbot werkte. Ook op zang geen kleine jongens en meisjes, zoals Joe Lynn Turner (Rainbow, Deep Purple), Glenn Hughes (Deep Purple, Black Sabbath), Sass Jordan, en Alannah “Black Velvet” Myles.

Geen verrassing dus dat er door de gearriveerde namen imponerend gemusiceerd en gezongen wordt, maar deze plaat is voor mij vooral memorabel omdat het mijn eerste kennismaking was met de gruwelijke strot van Jörn Lande. De rol van inquisiteur is hem op het vocale lijf geschreven, en de twee tracks waarop hij met demonisch enthousiasme los gaat, zijn voor mij meteen de hoogtepunten van het dubbelalbum. (Lande zong datzelfde jaar overigens ook op Arks “Burn The Sun” en Beyond Twilights “The Devil’s Hall Of Fame”. Geen verkeerde referenties om je reputatie definitief te vestigen in het progmetalwereldje).

Ook muzikaal valt er veel te beleven op “Nostradamus – The Rock Opera”. Het album bevat rechttoe-rechtaan (hard)rockers, (soms iets te melodramatische) ballads, en songs die vooral steunen op het klassieke arrangement. Maar het zijn vooral de tracks waarbij het symfonieorkest en de rockinstrumenten elkaar versterken die dit een bijzonder album maken. Kotzev en dirigent Nelko Kolarov leveren qua compositie en arrangement een indrukwekkende prestatie, waar veel ‘rockband + orkest’-projecten een puntje aan kunnen zuigen (ja, Metallica, ik heb het over jullie). Luister maar eens naar het samenspel tussen strijkers, band en koor aan het begin van Inquisition.

Het blijft toch lastig inschatten waarom sommige van dit soort rockopera’s meer impact hebben dan andere. Deze was voor zijn tijd misschien te ‘classic rock’, te traditioneel (ouderwets?) in vergelijking met de Avantasia’s en Ayreons. Muzikaal tapt “Nostradamus – The Rock Opera” ook wel echt uit een ander vaatje dan die projecten, maar voor liefhebbers van ambachtelijke EN ambitieuze rockmuziek valt hier veel moois te beleven. Ik ben daarom blij dat Frontiers Records het album opnieuw onder de aandacht brengt. Mocht je het album overigens al in de kast hebben staan; voor zover ik kan achterhalen lijkt het hier te gaan om een ‘simpele’ heruitgave zonder remix, remaster of andersvormige geluidsupdate.

De heruitgave van het studioalbum wordt overigens ondersteund door een aparte release van een liveregistratie van de rockopera uit 2017 op cd en Blu-ray: “Nikolo Kotzev’s Nostradamus – The Rock Opera – Live In Sofia”. Het is een artistiek interessant project met een compleet orkest en balletdansers die het verhaal op het podium ondersteunen. Muzikaal klinkt deze versie ook respectabel, maar op andere vlakken schiet de productie helaas tekort. De cast is grotendeels Bulgaars en kan vocaal niet tippen aan de originele zangers. De podiumaankleding is eenvoudig, de kostuums soms potsierlijk (tenzij een cowboyhoed een artistiek statement is dat mij boven de pet gaat). Ook de cameraregistratie hebben we wel strakker en professioneler gezien.

Het valt Kotzev natuurlijk allemaal niet aan te rekenen. Het spreekt voor zich dat hij niet de mogelijkheden had om een show neer te zetten met de ‘production value’ van een “Live Beneath The Waves”. “Live In Sofia” is duidelijk een ‘labour of love’ en vormt daarmee een mooie hommage aan Kotzevs eigen werk, maar persoonlijk geef ik de voorkeur aan de studioversie.

Cd heruitgave studio-album:

Cd live-album:

Blu-ray live-album: