Oak

The Quiet Rebellion Of Compromise

Info
Uitgekomen in: 2022
Land van herkomst: Noorwegen
Label: Karisma
Website: oakinoslo.com
Tracklist
Highest Tower, Deepest Well (5:57)
Quiet Rebellion (4:51)
Dreamless Sleep (5:37)
Sunday 8 AM (5:54)
Demagogue Communion (6:16)
Paperwings (13:52)
Guest of Honour (7:03)
Stephan Hvinden: gitaar, slide gitaar
Sigbjørn Reiakvam: drums, percussie
Øystein Sootholtet: basgitaar, gitaar, toetsen
Simen Valldal Johannessen: zang, piano, toetsen
Met medewerking van:
Ole Michael Bjørndal: gitaarwaanzin in Demagogue Communion
Steinar Refsdal: saxofoon
The Quiet Rebellion Of Compromise (2022)
False Memory Archive (2018)
Lighthouse (2013)

De cijfers zijn keihard. Volgens het Trimbos Instituut krijgt in Nederland iets minder dan 1 op de 5 volwassenen van 18-64 jaar ooit in het leven te maken met een depressie. Per jaar lijdt 4 tot 10% van de totale westerse bevolking aan een depressie. Volgens het CBS overlijden er in ons land gemiddeld vijf mensen per dag door suicide. Ondanks de hoge cijfers is er veel onbegrip en ligt er vaak nog een taboe op het onderwerp.

In onze muziekwereld is er gelukkig steeds meer aandacht voor het onderwerp. Anathema schreef er nummers over net als onder meer Antimatter, Kristoffer Gildenlöw, en ook het album “Pitfalls” van Leprous gaat over de depressie van zanger Einar Solberg. Het Noorse Oak liet op de eerste twee albums al doorschemeren met dit onderwerp te dealen, maar nu pakken ze het thema direct bij de horens. Zoals zanger Simen Valldal Johannessen in het interview zei dat ik met hem had ‘we wilden met dit album de vinger in de wond steken’.

Ze spraken van tevoren met wetenschappers, psychologen en met een organisatie die mensen begeleidt die een geliefde aan suïcide zijn verloren. Het is ook een zeer persoonlijk album. Simen Valldal Johannessen heeft er nooit een geheim van gemaakt te dealen met depressies. Tekstueel is het album dan ook behoorlijk beladen. Door de poëtische, beeldende en metaforische stijl krijg je een goed beeld van wat depressie doet en wat er zich dan in het hoofd kan afspelen. Volgens de band is het doel van het album om bewustwording te creëren, maar ook om mensen die dit herkennen te stimuleren om hulp te zoeken. Voor meer achtergrondinformatie over de teksten verwijs ik je graag naar het eerdergenoemde interview.

Op het gebied van songwriting en productie heeft de band wederom een grote stap voorwaarts gezet. De muziek is compacter geworden en er wordt wat minder uitgewaaierd dan op “False Memory Archive”. De muziek klinkt doorleefd, gelaagd en opvallend coherent. Dit is geen album om op shuffle te beluisteren. Hier moet je voor gaan zitten. Koptelefoon op. Teksten erbij. Het is een album waar je in zult moeten investeren. Bij de eerste beluisteringen wist ik niet goed wat ik ervan moest vinden, maar langzaam maar zeker kruipt hij onder je huid en ga je verlangen naar de volgende luistersessie.

Qua composities kun je vergelijkingen trekken met Gazpacho en Soup. Als het om intensiteit en gelaagdheid gaat moet ik vaak aan Anathema denken. Vooral Paperwings en Guest Of Honour doen terugdenken naar de band uit Liverpool. De thematiek is beladen en ook de muziek is intens, maar toch zit er veel hoop in het album. Dat zit in flarden van de teksten, maar vooral in de prachtige zanglijnen en krachtige refreinen. Highest Tower, Deepest Well heeft een intens stuwend karakter met briljant basspel van Øystein Sootholtet. Het korte refrein is enorm krachtig en blijft de rest van de dag in je hoofd genesteld. De gitaarmuur die aan Soup doet denken sleurt je helemaal mee. Tegen het einde hoor je een gesmoorde growl die kippenvel op je rug bezorgd (je hoort hem net zo subtiel in Dreamless Sleep). De donkere gedachten of de storm ligt steeds op de loer.

Quiet Rebellion blinkt uit door inventief drumspel en mooie toetsenmuren. Het voelt melancholisch, maar ook hoopvol. De terugkerende zin ‘The promise of winter is just too much’ vormt een soort muzikale houvast. Schitterend. Dit soort korte refreinen en pakkende melodieën zijn de momenten dat het wolkendek openbreekt en felle zonnestralen de duisternis doorklieven. Dreamless Sleep is weer zo mooi stuwend en intens. Simen Valldal Johannessen haalt op dit album alles uit de kast. Hij zingt wat vaker hoger en dat doet hij geweldig, maar hij kan ook mooi laag zingen. Dit nummer vond ik eerst het minste van de plaat, maar is gegroeid tot een van de beste.

Paperwings is met ruim 13 minuten het langste nummer dat de band ooit scheef. Het is ook het meest intens en donker. Dat begint al met de zware baslijnen en de angstaanjagende effecten. Zodra Simen Valldal Johannessen begint de zingen moet je denken aan The Lights van “False Memory Archive” (de band stopt graag verwijzingen naar eerdere albums in zowel de muziek als de teksten). Het nummer heeft een aantal prachtige overgangen en voert je zo mee in het hoofd van iemand die de wanhoop nabij is. Muzikaal is de gelijkenis met Anathema is hier het meest duidelijk. Na een sample waarin iemand onder hypnose wordt gebracht, ondersteund door sterk slide gitaarspel, lijkt de rust wedergekeerd. Maar bij depressie is de stem die je vertelt dat je niets waard bent nooit ver weg. Dit wordt duidelijk gemaakt met plotselinge heftige gitaarerupties en een gruntende Simen Valldal Johannessen. De subtiele growl die eerder te horen was, komt nu in al zijn heftigheid naar buiten. Indrukwekkend.

De band beseft gelukkig dat je met zo’n nummer niet kunt afsluiten. Die eer is aan Guest Of Honour. Ondanks het thema van verslaving is het toch een rustpunt op het album. Een prachtig ingetogen song met wederom mooi slide gitaarspel en hoopvolle melodieën.

Het gebeurt mij niet heel vaak dat ik zo geraakt word door een album, maar dit album is helemaal onder mijn huid gaan zitten. Het weet me regelmatig te overweldigen en maakt dan een heel scala aan emoties los. Het zet ook aan het denken. Het geeft een inkijk in depressie en dat gaat niet in je koude kleren zitten. Dit is zonder twijfel het beste album tot nu toe van dit jonge viertal. En mocht je een platenspeler hebben…de vinylversie is prachtig!

Heb je zelf last van depressie of denk je aan zelfmoord? Je bent niet alleen. Er zijn mensen die je kunnen en willen helpen. Bel anoniem met 0800-0113 of ga naar www.113.nl

Send this to a friend