RPWL.Concert

Foto’s: Arie van Hemert (Poppodium Boerderij)

Het is een enorme uitdaging om de naam Pink Floyd niet te gebruiken bij een verslag of recensie van RPWL. In vrijwel elk nummer valt de invloed van de legendarische Britse band op, zo erg zelfs dat je je afvraagt of je naar een Duitse kloon zit te kijken/luisteren. Niets nieuws natuurlijk, maar deze keer voor mij wel erg nadrukkelijk aanwezig. Het trage tempo van het overgrote deel van de nummers, de onvermijdelijke gitaarsolo, de achtergrondzang van de dames, de heavy drums en zelfs de solozang doen regelmatig denken aan het grote voorbeeld. Maar dat doet niets af aan de kwaliteit van het gebodene, getuige het enthousiasme van het publiek dat in redelijk groten getale was afgekomen op de show, op een gure vrijdagavond. Naar schatting circa 400 man/vrouw had de weg gevonden naar de (prog)rocktempel in Zoetermeer, daarmee was de Boerderij gezellig vol.

De hoofdmoot van het optreden zou bestaan uit een integrale versie van “World Through My Eyes”, niet zo gek ook: het album werd dit jaar opnieuw uitgebracht en viert zijn twintigjarig jubileum. Voorganger Yogi Lang zei het al bij zijn introductie: er worden geen nummers overgeslagen dit keer, in tegenstelling tot wat sommige fans mogelijk thuis op hun stereoinstallatie doen. Verbaasde blikken om mij heen van de die-hard fans.

Zoals gezegd stond ons een integrale versie van “World Through My Eyes” te wachten. Er wordt dus afgetrapt met het oosters en funky getinte Sleep, gevolgd door de meer rechttoe rechtaan rocker Start the Fire, de toon is gezet. Het licht Beatles-achtige Everything Was Not Enough met geweldige fretloze bas en het aanstekelijke Roses, worden massaal meegezongen alsof het een grote hit betreft. 3 Lights gaat over een treinreis die Lang dagelijks maakte na afloop van opnamesessie voor dit album, Wallners gitaarsolo is een klein hoogtepunt. De Steve Hillage-cover Sea Nature is net zo psychedelisch als zijn componist, Langs zang is bekwaam. Day On My Pilllow bevat naast de onmiskenbare Pink Floyd-invloeden ook een snippertje Genesis: I Know What I Like is erin verweven en verhoogt de feestvreugde. Het trio World Through My Eyes, Wasted Land en het toepasselijke Bound to Reach the End betekent na circa 75 minuten het einde van het eerste deel van het concert.


Na ongeveer een kwartier start de band met Hole in the Sky. Als er ooit een nummer van RPWL gelijkenis vertoont met PF dan is het dit nummer wel. Zelfs de teksten (set the controls for the heart of the sun) grijpen onbeschaamd terug op de Britse iconen. Ook weer niet zo gek: ze startten in 1997 als Pink Floyd-coverband. Victim of Desire is van “Crime Scene” en wordt ondersteund door een zelf vervaardigd filmpje. En het start met een van Gentle Giant geleende canon. Over de video die A New World begeleidt heb ik ooit een column geschreven, de aan Manfred Mann refererende toetsenpartij is karakteristiek voor het nummer. Dat geldt zeker voor de U2-achtige gitaarsound die Wallner aan zijn instrument ontleent in What I Really Need terwijl Gone Forever een bijzonder, beetje a-typisch nummer met afwijkend ritme betreft. De teksten van King of the World zijn goed zichtbaar in de video. New Stars Are Born is een bonussong met een lang instrumentaal stuk van het zojuist heruitgebrachte album en wordt gekenmerkt door Wallners gebruik van de zogenaamde ‘talk box’.


De animaties tijdens de eerste set leken wel rechtstreeks afgeleid van Gerald Scarfe, nog zo’n Pink Floyd referentie. Tijdens het tweede deel van de set waren het vooral de zelfgemaakte videofilmpjes die de muziek op passende wijze begeleidden. Geluid en licht waren weer dik in orde, adel verplicht in Zoetermeer. De mannen en vrouwen op het podium hadden er duidelijk plezier in, de onderlinge blikken spraken boekdelen. Nu heeft de Boerderij duidelijk een voorkeur bij de band: er wordt met regelmaat opgetreden en het live album “True Live Crime” werd er opgenomen in 2023.


Het duo Markus Grützner en Marc Turiaux vormt een prima ritmetandem; de stuwende en toch melodieuze bas van de eerste en de harde maar toch subtiele klappen op de drums van de tweede leggen een solide basis voor zang, toetsen en vooral gitaar. Daar ligt natuurlijk een hoofdrol voor Kalle Wallner, als altijd vriendelijk glimlachend en meerdere gitaren bespelend, elk nummer heeft blijkbaar zijn eigen gitaarklank. Yogi Lang zelf bekommerde zich bekwaam over de solozang en op spaarzame momenten bediende hij de Minimoog op de hem kenmerkende wijze.


Al met al een prima en sfeervol optreden van de Duitsers, waarbij aangetekend dat ik helaas door omstandigheden iets eerder de zaal moest verlaten. En ik dus, wat ik al een beetje verwachtte, de toegift met Unchain the Earth (The Scientist) en The Shadow heb moeten missen. Het zij zo, er zal ongetwijfeld wel weer een bezoek van RPWL aan hun geliefde Boerderij gebracht worden in de toekomst.