Secrets Of The Moon Album

Ik maakte kennis met Secrets Of The Moon via een sideproject van zanger en gitarist Phil Jonas. Deze Duitser verraste mij in 2018 op positieve wijze met het album “Godspeed” van zijn nieuwe project Crone. Met die cd veroverde de band gelijk een plek in mijn top 3 over het jaar 2018 en de cd krijgt tot op heden regelmatig een draaibeurt in mijn cd speler.

De muziek die Secrets Of The Moon op dit album laat horen ligt volledig in het spoor van Jonas’s nieuwe project. Inmiddels is “Black House” het zevende album van de formatie die gedurende het bestaan veelvuldig van samenstelling is veranderd. De belangrijkste mutatie is de terugkeer van de oorspronkelijke grondlegger en bassist van SOTM: Lars Plegge (aka “Daevas”). Hij was op de eerste drie cd’s van SOTM mede bepalend voor de ontwikkeling van de band. Daarnaast is er veel inbreng van een groot aantal gastvocalisten op dit album, waarvan Thomas Helm van Empyrium de bekendste is.

De cd is opgenomen in de The Church of Sound studio van gitarist, engineer en producer Michael Zech (Ar) in de looptijd van een jaar. “Terwijl we aan de cd werkten veranderde de studio steeds meer in het Black House”, aldus Phil Jonas, verwijzend naar de intensiteit van de opnames. “We raakten geobsedeerd, we werden het huis”. De sfeer die ‘in het huis’ ontstond staat synoniem voor de muziek op het album en is ook visueel in beeld gebracht door middel van video’s van de tracks die allemaal in dezelfde context zijn opgenomen. Enkele daarvan zijn te bekijken in deze recensie en via YouTube zijn ze allemaal te bekijken.

Sanctum is gelijk een indrukwekkende entree van de band. Het vertegenwoordigt een sterk, duister geluid in de lijn van het voorgaande album “Sun” en straalt uniciteit uit. Gastvocalisten Thomas Helm en Jules Näveri versterken het unieke stemgeluid van zanger Phil Jonas op aanvullende wijze. Een uitstekend begin van dit album.

Dat donkere, ietwat melancholische geluid krijgt zijn vervolg tijdens Don’t Look Now en door de programmering is er zelfs moderniteit binnen de compositie te bespeuren. Een groot verschil met eerder werk van SOTM is ook de programmering, die krijgt veelvuldig de ruimte op deze cd. Ook het excentrieke He Is Here kent programmering die wat zweverig aandoet maar toch bepalend is voor het totaalgeluid. Wederom assisteren hier Helm en Näveri binnen het vocale gedeelte.

Ongetwijfeld de meest aantrekkelijke song op het album voor ons progliefhebbers is Cotard. De track wordt ingeleid door een akoestische gitaar en gevoelige zang van Jonas en geleidelijk leggen de gitaristen Zech en Jonas een geniale, onderliggende riff neer die de track continu spannend houdt. Dit is melancholisch genieten!

De bijzondere sfeer die Jonas’s sideproject Crone met “Godspeed” etaleert is ook op dit album te vinden. Ik kan moeilijk de vinger op de juiste plek leggen, maar er zijn veel overeenkomsten te vinden binnen het geluid van beide bands. Het beste voorbeeld van die gelijkenis is te vinden in de titeltrack Black House. Rock en metal worden op bijzonder sterke wijze afgewisseld en de sterke melodieën, solo’s en riffs zijn herkenbaar voor beide projecten, evenals de moderne toevoegingen binnen het geluid. Ook Heart mag je die toespelingen meegeven, een nummer dat volledig breekt met het voormalige blackmetal karakter van de band. Sterker, het klinkt bijna poppy en gelikt.

“Black House” is een gevarieerd album geworden waarin verschillende stijlen een kans krijgen. Nergens heeft één stijl de overhand en de composities lijken sterker dan ooit. Door de Covid pandemie heeft de band helaas nog geen tour kunnen arrangeren, die staat voorlopig gepland voor 2022, wanneer de band met de Nederlandse formatie Dool van Ryanne van Dorst door Europa zal trekken. Hoe de toekomst na die tour voor Secrets Of The Moon er uitziet is nog onzeker, deels door de plannen van Jonas met zijn project Crone.