TDW

The Days The Clock Stopped

Info
Uitgekomen in: 2020
Land van herkomst: Nederland
Label: Layered Reality Productions
Weblink: https://www.layered-reality.com/
Website: https://www.tdwmusic.com/
Tracklist
Crashscape (2:01)
Clockstop - Insight X (3:31)
Code of Conduct (6:13)
Clockstop - Insight 2 (9:31)
Sleepless Angels (4:43)
The Pulse (7:53)
Clockstop - Insight 3 (1:24)
Death and Her Brother Greg (4:25)
No Can Do (17:56)
- Part 1: Awakening
- Part 2: Mind Games
- Part 3: Sleep …
- Part 4: Presentation
- Part 5: Awakening (reprise)
Clockstop - Insight 4 (7:15)
- Part 1: Mirror Talks
- Part 2: Bedsides
- Part 3: Finishline
Epilogue: A String of Repeats (8:54)
All we could do (CD only Bonustrack) (5:12)

DVD:
Documentary: The Days The Clock Stopped – The Third Person
Tom de Wit: zang, gitaar, toetsen, orkestratie
Rich Gray: basgitaar, achtergrondzang
Fabio Alessandrini: drums
Remco Woutersen: cello

Met medewerking van:
Marco Sfogli: gitaarsolo op 4
Daniel Magdič: gitaarsolo op 5
Koen Romeijn: : gitaarsolo op 6
Chris Zoupa: gitaarsolo op 8
Andi Kravljaca: gitaarsolo op 9
Matthew op ’t Einde: gitaarsolo op 9
Luca Di Genarro: toetsensolo op 9
Norbert Veenbrink: gitaarsolo op 10
Lennert Kemper: : gitaarsolo op 11

Koor: :
Laura ten Hoedt
Cailyn Erlandsson
Nicole de Ruiter
Iris van ’t Veer
Rikke Linssen
Stan Eimers
Ron Brouwer
Rich Gray (Hinks)
Abraham Sarache
The Days The Clock Stopped (2020)
The Antithetic Affiliation (2017)
Aphrodisia (Ep-2016)
Anthem (Ep-2016)
Music To Stand Around And Feel Awkward To (2014)
First Re-Draft (2011)
Scrapbook (2011)
The Haunts (2008)
Up Close And Personal (2006)
Promotorium (Ep-2005)
First Draft (2004)

With Dreamwalkers Inc.:
A Night At The Theater (2020)
First Re-Draft (2019)

Tekstschrijver, producer en zanger Tom de Wit heeft ondertussen een indrukwekkende discografie op zijn naam staan. Niet alleen met zijn solo project TDW, maar ook met Dreamwalkers Inc. en Mind:Soul.

De Wit’s teksten zijn meestal gebaseerd op fictieve personen, waarbij de hij zich kan verschuilen achter metaforen en fictie door middel van deze personages en ervaringen. Emotionele en gepassioneerde gebeurtenissen kunnen eenvoudig in deze creaties worden neergezet, zonder de ware aard van de persoon erachter prijs te geven. In “The Days The Clock Stopped” heeft de Wit het niet over fictieve mensen, maar over zichzelf en zijn medische historie, zowel mentaal als fysiek. Het is dan ook een erg persoonlijk project geworden.

“The Days The Clock Stopped” is een autobiografisch document geworden over deze man uit Amersfoort. De Wit is hoog sensitief, zijn brein en emoties draaien altijd op volle toeren; Er is geen ‘uitknop’. Het conceptalbum duikt in het hoofd van deze hoog sensitieve persoon ten tijde dat deze diagnose werd gesteld, terwijl hij is opgenomen voor een ernstige darmziekte op 19-jarige leeftijd. Het album verhaalt de ziekenhuiservaringen, gevangen in een lichaam en brein die afsterven en de emoties die komen als je de dood in de ogen ziet.




Het album opent met het instrumentale Crashscape. Dit intro geeft direct een inkijk in het brein van de hoofdpersoon. Van rustige gevoelige passages schiet het ineens door naar heftige chaotische reacties. De hersenen schieten letterlijk alle kanten op, hetgeen in een heftige dynamische kakafonie van geluiden resulteert. In deze eerste twee minuten gebeurt direct al heel veel.

Het nummer Clockstop – Insight X geeft vervolgens een soort van introductie en inkijk in het verhaal. Het album bevat viermaal een dergelijk Insight nummer, dat overdenkingen bevat vanuit de hoofdpersoon. Alle nummers volgen elkaar op, zonder onderbreking en lopen vloeiend in elkaar over waardoor een totaalbeleving ontstaat. Een heftige verhaallijn die zeker tot denken aanzet. Velen zullen zich kunnen herkennen in de emoties, de pijn en de gevoelens van machteloosheid en vertwijfeling die een dergelijke ziekte of ongeval met zich meebrengt. Maar ook de positieve boodschap die de conclusie van dit album is, zal velen aanspreken. ‘All we can do is remember and take with us what we learned. All things you’ve been through will shape you and give you strength.’

Het verhaal, maar zeker ook de muziek, doet sterk denken aan het album “In The Passing Light Of Day” van Pain Of Salvation. De fluisterende dialogen, gevoelige emotionele momenten, afgewisseld door heftige stevige passages die ook weer plotsklaps verstommen. Andere overeenkomsten zijn zeker ook te leggen met de thrash-metalband Annihilator, niet zo vreemd overigens als je bedenkt dat twee leden van deze band meewerken aan het album. Daarnaast hoor ik ook invloeden van Opeth en van nu-metal bands als Linkin Park. Stevige en harde muziek dus, met regelmatig een grunt en scream en flitsend supersnel gitaargeweld. Op een nummer als Clockstop – Insight 2 is het dan ook moeilijk om je hoofd stil te houden en niet mee te headbangen. Dit soort muziek zijn we natuurlijk gewend van de muziek van TDW. Bij “The Antithetic Affiliation“ schreef ik nog ‘de muziek is vooral stevig en Heavy!’. Maar toch is dit album anders en wordt meer en meer de link gelegd naar de symfonische progressieve rock. Emotionele passages met heerlijke meeslepende orkestraties zijn volop aanwezig op dit album. De epic track No Can Do is zo’n een heerlijk progressief nummer waarin van alles gebeurt. Dit nummer heeft duidelijk invloeden van de grote progbands als Porcupine Tree, Riverside en Dream Theater.




Alhoewel TDW gezien kan worden als een soloproject van Tom de Wit, heeft de man zich op dit album laten bijstaan door een flink aantal gastmuzikanten. Ten eerste natuurlijk Aeon Zen/Annihilator’s bassist Rich Gray (voorheen Hinks), die tevens meehielp bij de productie en mastering, en drummer Fabio Allessandrini (eveneens Annihilator). Verder horen we regelmatig een bijdrage van cellist Remco Woutersen. Op nagenoeg elk nummer wordt de Wit bijgestaan door een sologitarist (zie hiernaast bij ‘Bezetting’ voor de namen). Deze gitaarsolo’s vormen een belangrijk onderdeel van de muziek van TDW. Elke solo is uniek en voegt iets toe aan het nummer, een waardevolle onderbreking of onderstreping van het nummer en/of teksten. De solo van Lennert Kemper op het slotnummer Epilogue: A String of Repeats is bijvoorbeeld weergaloos. Verder horen we Soul Secret toetsenist Luca Di Genarro op No Can Do met een kippenvel trekkende synthsolo. En natuurlijk mag ik de bijdragen van het 9-koppige koor niet vergeten. Hun zangtalenten zijn op vele plekken een afwisseling op de Wit’s zangcapaciteiten. Hierdoor ontstaat regelmatig een mooie samenzang, een prachtig duet of een verhalende dialoog.

Naast de muziek op dit album is een volwaardige documentaire The Days The Clock Stopped – The Third Person toegevoegd aan dvd. Deze documentaire vertelt het verhaal achter het album op een eerlijke en open manier. Hierdoor wordt een bijzondere inkijk gegeven in de medische geschiedenis van Tom de Wit, hoe hij hiermee is omgegaan en de creatieve geest van de Wit heeft versterkt. De documentaire gaat ook in op de totstandkoming van het album en kijkt terug op de muzikale carrière van de Wit tot nu toe.




Toen Tom mij vroeg om voor de documentaire zijn muziek in een paar zinnen te beschrijven, kwam ik met de volgende omschrijving: “De muziek van TDW is echte ProgMetal, wellicht in de puurste vorm die er is. De muziek is chaotisch en complex, de wisselingen van tempo’s, muzikale stromingen, stemmingen en melodieën zijn enorm en bij elke luisterbeurt valt er weer iets nieuws te ontdekken.” Ook voor “The Days The Clock Stopped” geldt dit zeker. Met dit album heeft hij daar nog een extra emotionele lading aan weten toe te voegen. TDW is nog meer naar de progressieve, symfonische kant van het prog-metal genre opgeschoven.
TDW weet progressieve muziek, met lange intro’s, epic stukken, afwisseling in tempo en melodieën te mengen met stevige metal, prachtige solo’s en goede instrumentale duels.

Send this to a friend