Black Noodle Project, TheAlbum

The Black Noodle Project heeft vanaf het sterke album Ghosts & Memories uit 2013 altijd een interessant geluid en brede insteek in het post-rock genre behouden. Al ging het even  mis op het vorige album Code 2.0, waar Sébastien Bourdeix als componist The Black Noodle Project van duo naar solist in leven hield.

Op het nieuwe album zorgt hij voor een verandering in hun oeuvre en dat pakt goed uit. Hij wisselt ditmaal namelijk de voor hen bekende instrumentale post-rock stukken af met gezongen nummers. Dit laat het album eerlijk gezegd voorbij vliegen en geeft een dosis diversiteit die een ander luisterend publiek zeker zal aanspreken. Zeker voor diegenen die moeite hebben om zich door instrumentale muziek te worstelen of gewoon song gerelateerde muziek prevaleren boven gitaar uithalen en lang uitgerekte hard zacht passages.

Terug is drummer Tommy Rizzitelli en die mag zich gelijk uitleven in opener Welcome To Hell en afsluiter Behind The Light dat past bij zijn eerdere slag- en slachtwerk op Divided We Fall. Hiermee doet zo’n typische postrock album titel “When The Stars Align, It Will Be Time… “zijn naam eer aan.

Tussendoor is het geregeld andere koek. Het avontuurlijke Black Moment is namelijk de eerste van drie nummers waar voor deze plaat zangeres Sab Elvenia van de dark metal band The Fundamental Wisdom Of Chaos opdraaft. Haar stem heeft wel wat weg van Fleetwoord Macs’ Stevie Nicks maar dan met een duister randje. Dit soort gezongen nummers geeft de muziek van The Black Noodle Project meteen een toegankelijker podium. Onderbroken door het filmische post rock nummer Give Us Hope geldt dat ook voor Time. In Time zorgt Sébastien Bourdeix voor een prachtige gitaarsolo als slot zodat het al snel naar een hoger niveau stijgt en dit nummer niet blijft hangen in een typisch singer-songwriter stuk.

De nasale zang van Sab Elvenia in Stormy Weather staat meer in dienst van het nummer dat zich in eerste instantie wat slenterig lijkt voort te bewegen. Toch is dit voor mij het hoogtepunt van dit album, wellicht omdat dit het meest de tijden van Ghosts & Memories benadert; melodische gitaar uithalen versus ondersteunde slide gitaar. Oftewel veel Pink en geregeld Floyd.

Voor mij is dit ietwat donkere album van The Black Noodle Project uiteindelijk een hele interessante geworden. Hopelijk komen er nieuwe fans bij door de toegankelijk zangstukken. Voor mij blijven de post-rock georiënteerde stukken nog wel met kop en schouders er boven uit steken dankzij het gebrul van de gitaar in samenspel met het gemep en gebeuk op de drums. Maar goed, ik ben dan ook fan van deze muziekstijl. Toch is met inbreng van zangeres Sab Elvenia een geslaagde opzet gemaakt om een breder publiek te bereiken die vooral de progressieve rock omarmt. Dit soort dynamische muziek kan wel eens de toekomst worden voor The Black Noodle Project en mag oud compaan Jérémie Grima voorlopig nog wel even doorgaan het schrijven van zijn roman. Als die ooit nog af komt.