The Cyberiam

Na het briljante ‘Connected’ uit 2021 is het helaas nog steeds wachten op nieuw materiaal van de progmetalgroep The Cyberiam uit de Amerikaanse staat Illinois. Om toch mijn metaldorst te lessen schuif ik de EP  “The Butterfly Effect” uit 2019 maar eens in mijn cd-speler en probeer te omschrijven dat -hoe kort dit album ook duurt- deze behoort tot een van de betere metalalbums van de laatste vijf jaar. Of kan ik beter zeggen een van de betere epics?

Want op deze EP wordt deze progmetal epic getiteld ‘The Butterfly Effect’ in ruim 21 minuten fantastisch uitgewerkt. De vijf delen kunnen los van elkaar beluisterd worden, maar het is logischer om deze als één geheel aan te horen en te ondergaan.

Het is met name de indrukwekkende ritmesectie die weer alle aandacht naar zich toe trekt. Bassist Brian Kovacs trekt en ranselt andermaal op een heerlijke en indringende wijze de bassnaren, terwijl drummer Tommy Murray zijn drumstel geselt en de bekkens teistert met zijn aanslagen. Terwijl de toetsenist Frank Lucas zorgt voor de symfonische noot is het gitarist Keith Semple die het universele muzikale principe ‘beter goed gejat dan zelf slecht verzonnen’ slim hanteert.

Door alle nummers heen sluimert namelijk een kenmerkend Bolero-achtige ritme, dat wel heel erg veel lijkt op Jacob’s Ladder van Rush, de all-time classic van hun album “Permanent Waves”. En er is muzikaal gezien veel meer te ontdekken. Zoals de O.S.I-elementen in deel iii Realizations, met een prachtig, maar helaas te kort overgangsstuk, het Dream Theater-achtige deel iv The Shape Of Things To Come. Het laatste deel v A New Reality is een soort van grande finale waarin alles even rustig op een rijtje wordt gezet en waar hoogdravende toetsen een prima match hebben met de straffe metalriffs.

Ook op deze EP laat het viertal andermaal horen dat de striemende riffs en de stevige instrumentatie fraai contrasteren met de energieke zang en zachte toetsenaccenten. Liefhebbers van Porcupine Tree die de progmetal uit hun ‘In Absentia’-periode node hebben gemist op hun laatste album, gaan hier veel plezier aan beleven.

Eigenlijk is 21 minuten te kort maar ik moet het er nu mee doen. Het is helaas nog steeds wachten totdat deze klasbakken met nieuwe muziek gaan komen en verder gaan groeien. Wij houden het voor u in de gaten.