The World Of Dust

Gaman

Info
Uitgekomen in: 2022
Land van herkomst: Nederland
Label: Tiny Room Records
Weblink: https://www.tinyroom.nl/artists/the-world-of-dust/
Website: https://www.theworldofdust.nl/
Tracklist
Parable (4:40)
Serapeum (3:24)
Apocalypse (3:43)
The Past Matters (2:38)
Elliott (2:38)
Haze (4:41)
Universe, 1979 (4:44)
Needle (2:23)
Weight Of The World (3:25)
Ocean (2:30)
Trasenster (3:13)
Stefan Breuer: zang, alle instrumenten
Met medewerking van:
karl Blau: saxofoon
Ferdiandn Breil: tablas
Arno Breuer: basgitaar
Geri van Essen: zang
Ellen Evers: zang
Tamara van Esch: zang
Joost de Jong: accerdeon
Bart de Kroon: gong
Thijs Kuijken: saxofoon
Sita ter Haar: harp
Anneke Nieuwdorp: klarinet
Todd Tobias: marimba
Gaman (2022)
Samsara (2019)
The Golden Moon (2017)
Womb Realm (2015)
X (2014)
Bhava (2013)

Stefan Breuer, de man achter The World Of Dust, gaf in een persoonlijk kattenbelletje aan dat hij de feedback van Progwereld op zijn vorige album ‘Samsara’ ter harte heeft genomen en dat het nu wel haast anders moest zijn. Persoonlijk vond ik de liedjes op dat album te kort en vooral onvoldoende uitgewerkt.

Nu staat het de artiest vrij zijn eigen weg te volgen en niet iedere componist hoeft voor de notoire progliefhebber een epic in elkaar te knutselen in een tijdspad waarmee je ook rustig de piepers kunt jassen om deze daarna langdurig te laten koken totdat ze snotgaar zijn. Feit is dat de kloktijden op dit nieuwe album niet significant zijn opgeschoven. Bleef het langste nummer op ‘Samsara’ hangen op 3:45, nu gaan er drie nummers kwantitatief richting de vijf minuten.

Blijft over de inhoudelijke muzikale kwaliteit. Omdat de albumtitel “Gaman” in het Japans voor ‘het schijnbaar ondraaglijke verdragen met geduld en waardigheid’ staat, ga ik er dus maar voor zitten en aandachtig luisteren. Uiteindelijke moeten we niet achteruit kijken maar juist vooruit. Zelf beschouwt de Nederlander zijn indie muziek als akoestisch en 70’s folk. Zelf rangschik ik het meer onder esoterisch sfeerontwikkelingen met in de basis singer-songwriter materiaal waar met name de teksten vragen om goed beluisterd te worden en tot je te nemen.




Fans van de oude Bob Dylan en Leonard Cohen en the Beach Boys bij een uitdovend kampvuur en Crosby, Stills, Nash zonder Young kunnen daarom hier wellicht wat mee, al haalt dit album niet het niveau van deze genoemde voorbeelden. De luisterliedjes hebben ditmaal zowaar een kop en staart gekregen met een snel herkenbare melodie en refrein. Helaas wordt het einde in de mix elke keer weer snel weggedraaid alsof de meter is afgelopen. Ook blijven de meeste nummers hangen in het een en het zelfde slow ritme waardoor verveling voor de veeleisende progliefhebber snel op de loer ligt.

Een enkele keer wordt gebruik gemaakt van verschillende blaasinstrumenten waardoor de andere inkleuring van instrumentatie voor een korte opleving zorgt. Speciale attentie is er voor de zingende zaag in Apocalayps, subtiel en passend bij de melancholische toonzetting. De enige progressieve twist op dit album wordt gebracht met Serapeum dankzij verschillende ritmes, maatsoorten en  bombast wat voor een licht tegendraads effect zorgt.

In plaats van een kattenbelletje was het handiger om een promosheet met uitleg over de bedoeling van dit album mee te sturen. Ook een image beeld van de albumhoes zou erg praktisch zijn, terwijl op zijn website tussen neus en lippen door vermeld staat dat zijn nieuwste album “Gaman” volgende maand toch al gaat uitkomen. Voor nu moeten we het doen met een korte uitleg dat zijn nieuwste single Trasenster gaat over het vinden van rust in jezelf, terwijl je deel uitmaakt van de buitenwereld. Als ik het goed gelezen heb heeft dochterlief deze video geregisseerd. Het komt allemaal wat naïef over, maar bedenk, ze is pas acht jaar en Stefan zelf wil alleen rust overbrengen met zijn muziek!

Send this to a friend