TimelockAlbum

We gaan terug in de tijd. De tijd van de Fabeltjeskrant, Bassie en Adriaan en Het Klokhuis. Maar ook de tijd van SI Music. SI Music? Ja, het legendarische Nederlandse platenlabel dat bestond van 1990 tot 1997. Via dit label werden onder het kenmerk ‘simply’ 73 albums uitgebracht die nog altijd een collector’s item zijn onder symfomanen. Symfomanen? Ja, dat zijn de vijftigers, zestigers en zeventigers onder ons die al decennia liefhebber zijn van symfonische rock. Symfonische rock? Ja, een genre wat nu gelabeld wordt als (neo) progressieve rock. Ben je daar nog?

In die tijd, in 1992 om precies te zijn, bracht het Haagse Timelock zijn debuutalbum “Louise Brooks” uit op SI Music. Onder nummer Simply 20. Het album werd goed ontvangen en de band werd een mooie toekomst voorspeld. Twee jaar later verscheen “The Dawn” (Simply 65), waarna het stil werd rond de band van toetsenist Julian Driessen en zanger Ruud Stoker.

Na acht jaar, we noteren 2002, beleefde Timelock de eerste revival en werd het album “Circle Of Deception” uitgebracht. Na een pauze van zes jaar volgde het album “Buildings“, waarna het wederom stil werd. Na dertien jaar, we noteren 2021, zochten de bandleden elkaar weer op om met een nieuw album hun tweede revival luister bij te zetten. Als opwarmer voor dat nieuwe album dient de hier besproken ep “Stay Awake”, met daarop vier gloednieuwe nummers. Fans van het eerste uur, maar ook diegenen die toen – ongewis van de toekomst – nog in korte broek buiten speelden, worden met deze ep niet teleurgesteld.

Het schijfje opent met een korte versie van het titelnummer Stay Awake. Hier hoor je het vertrouwde Timelock-geluid van melodieuze neo-prog. Naast achtergrondvocalen passeert een breed uitgesponnen toetsensolo en een korte (vlijmscherpe) gitaarsolo van Martin Hendriks. Gaandeweg nemen volume en intensiteit toe en vloeien gitaar en toetsen mooi samen. Daarmee is in drieëneenhalve minuut de toon gezet. Chasing Echoes kent een uptempo intro, waarna wordt doorgepakt met stevige symfo. Feitelijk is dit een klassiek symfonummer met een herkenbare opbouw. Je hoort uitbundige instrumentale passages op gitaar en toetsen en de licht bijtende en intense zang van Ruud Stoker. Het geheel doet wat denken aan Knight Area.

Op Crazy Life laat Timelock zijn rustige kant horen. Een kalme intro met zang van Laura Eradus. Wat later valt Stoker bij en ontwikkelt zich een semi-akoestische ballad. Het wat donkere timbre van Eradus past opvallend goed bij de hogere zang van Stoker. Na drie minuten wordt het tempo opgeschroefd en is er een lekkere toetsensolo.

Met Forgotten Words is het lekkerste voor het laatst bewaard. Het laat bijna zeven minuten een groep horen die na veel jaren rijping en wat nieuwe ingrediënten perfect op smaak is gekomen. Orkestraal toetsenwerk en donkere gitaarriffs etaleren een nieuwe kant van Timelock. De bezwerende zang van Stoker zuigt je als het ware het nummer in. De sfeer kantelt naar dreigend. Halverwege zit een intermezzo met slepend gitaarspel en waagt men zich met gast Nick van Oorschot aan ‘grunts’ en ‘screams’. Ondanks dat dit niet mijn persoonlijke smaak is, zorgen deze vocale uitspattingen wel voor een bite. Amper bekomen vormt een toetsensolo de brug naar het thema, waarna kalm pianospel je naar het eind begeleidt. Al met al is dit een buitengewoon knappe compositie.

De ep “Stay Awake” telt slechts vier nummers. Desondanks kijk ik met hoge verwachting uit naar het aankomende volledige album. Timelock anno 2021 ademt enerzijds de klassieke sfeer die destijds zo kenmerkend was voor SI Music producties. Tegelijk slaat de groep – zonder zijn muzikale afkomst te verloochenen – met een modern geluid een brug naar het heden. Het is nu een kwestie van wakker blijven totdat het volledige album verschijnt.