ToundraAlbum

Het zal niet de eerste keer zijn dat ik iets dergelijks opschrijf, maar ook het Spaanse Toundra liet zich bij het maken van het nieuwe album inspireren door de recente coronacrisis.

Het viertal heeft met “Hex” getracht de achtbaan van emoties van de afgelopen tijd in muziek om te zetten. De heren maken volledig instrumentale muziek, dus dat zal niet altijd even gemakkelijk geweest zijn. Toch is het in mijn beleving goed gelukt en levert deze zevende langspeler drie kwartier prima muziek.

Hoewel aan het begin geplaatst, is het centrale stuk op het album het uit drie delen bestaande El Odio. Het duurt in totaal tweeëntwintig minuten en kent een aantal passages waar op een prettige manier de spanning flink wordt opgebouwd naar een paar heftige geluidserupties. El Odio betekent haat en is geïnspireerd op enkele vervelende incidenten in het thuisland van de heren. Het deed gitarist Esteban Girón uiteindelijk beseffen dat je met boos zijn op de wereld niet verder komt. In het nummer wordt vooral stevig gerockt, maar de slotakkoorden van deel drie klinken erg positief en illustreren deze verandering van denken op een fraaie manier.

De nummers op de b-kant van het album doen haast niet onder voor het openingsstuk. Ruinas is een stevige uptempo rocker met erg veel energie. De stevige gitaren en solide ritmesectie maken dit een typisch Toundra nummer. La Larga Marcha is een stuk trager en roept een meer bezwerend gevoel op. Het gebruik van een saxofoon in Watt zorgt ervoor dat de muziek flink met King Crimson flirt. Het toepasselijk getitelde FIN sluit het album waardig af. Het is een beetje het buitenbeentje van het album door het gebruik van synthesizers en akoestische gitaar, maar het is wederom erg sfeervol.

Het vorige album, “Das Cabinet Des Dr. Caligari”, kende een meer filmisch karakter en kunnen we inmiddels wel zien als het buitenbeentje in de discografie van Toundra. Met “Hex” keert Toundra weer terug naar het geluid van “Vortex” en de vier Romeins genummerde albums van daarvoor.

Liefhebbers van stevige gitaar gedomineerde, instrumentale rockmuziek met hints naar metal en post rock vallen absoluut geen buil aan dit album. Dit Spaanse viertal is erg goed in staat om emoties in muziek te verwerken zonder dat daar teksten aan te pas komen. En dat is niet iets wat elke band die louter instrumentale muziek maakt, zomaar lukt. Toundra heeft in het verleden bewezen dat te kunnen en bewijst met dit album dat nog niet verleerd te zijn.