Vanden PlasAlbum

Het is met het Duitse Vanden Plas eigenlijk een beetje hetzelfde als met de van oorsprong Belgische carrosseriebouwer met dezelfde naam. Ze maken ontzettend mooie producten zonder dat daar bekendheid bij het grote publiek voor terugkomt. Deze Duitse band timmert al meer dertig jaar aan de weg, maar bevindt zich nog steeds niet in de voorhoede van de prog metal. Dat dat niet aan de kwaliteit van de muziek ligt, wordt met “The Ghost Xperiment: Illumination” nog maar eens bewezen.

Dit album vormt een duo met het in 2019 verschenen “The Ghost Experiment: Awakening”. Dat album was een demonstratie van de hoogstaande progmetal waartoe deze band in staat is en de lat lag dus behoorlijk hoog voor deze opvolger. Vanden Plas springt echter met gemak over deze lat heen want ‘Illumination’ is nog een tandje beter. Diegenen die hoopten dat Vanden Plas eens uit een ander vaatje zou gaan tappen (zijn die mensen er überhaupt?), zullen bedrogen uitkomen. Dat neemt niet weg dat het ze wel de moeite zouden moeten nemen om dit album te beluisteren. De altijd hoge standaard bij deze band is weer volop aanwezig en dit is voor de progmetal liefhebber een welhaast verplichte aanschaf.

Het album trapt nog redelijk stram af met When The World is Falling Down, een redelijk rechttoe rechtaan hardrocknummer zonder al te veel uitspattingen. Maar daarna is de beer los en worden we getrakteerd op het ene geweldige nummer na het andere. De gitaarsolo’s van Stephan Lill zijn weer om door een ringetje te halen en bevatten vele prachtige melodieën. Opvallend is ook dat de rol van toetsenist Günter Werno een flink stuk groter is dan op het vorige album. Het album bevat weer de nodige rustige passages met veel ruimte voor pianospel, maar ook in de hardere nummers wordt dit keer niet gekeken op een toetsensolo meer of minder. Luister maar eens naar het geweldige The Lonely Psychogon waar beide aspecten van zijn spel mooi naar voren komen. De al vaak geroemde Andy Kuntz doet ook dit keer niet onder voor zijn collega’s. Wat een klasbak van een zanger is dat toch.

Het onderwerp van dit conceptalbum is – zoals wel vaker bij progbands – wel weer bijzonder. Het betreft hier het Philip experiment, een parapsychologisch onderzoek uit de vorige eeuw. Een wat schemerige kwestie, maar wat geeft dat als de muziek erbij zo fraai is.

Na de meesterlijke epic van het album, The Ouroboros, die mooie rustige passages afwisselt met moddervette metal, krijgen we met het slotnummer Ghost Engineers ineens toch iets anders voorgeschoteld. Het is een prachtige pianoballad met strijkers die de twee albums een waardig slotakkoord geeft. Het album bevat met Krieg Kennt Keine Sieger nog een bonustrack. Dit nummer is een cover van de Duitse middeleeuwse band Saltatio Mortis, waarop zanger Alea ook meezingt. Een fraai nummer, maar het valt een beetje uit de toon bij het concept van ‘The Ghost Xperiment’.

Na dertig jaar kunnen we wel stellen dat de stijl van Vanden Plas waarschijnlijk niet meer gaat veranderen. Niet dat de liefhebbers van deze band dat ook maar iets kan schelen. Als je discografie nagenoeg alleen sterk materiaal herbergt, is er weinig reden om een andere koers te varen. Vanden Plas mag wat mij betref de komende dertig jaar ook van dit soort platen blijven maken.