Yesterdays

Saint-Exupéry Álma

Info
Uitgekomen in: 2022
Land van herkomst: Hongarije
Label: Eigen Beheer
Weblink: https://yesterdaysband.bandcamp.com/
Website: http://www.yesterdaysband.eu/
Tracklist
Rajzolj  Át (8:11)
Úgy Várj Majd Rám (11:17)
Estekék (6:30)
Esötánc (20:38)
Ma Minden Érdekel (9:20)
Panoptikum (1:34)
A Méreg (4:18)
Engedj El (8:51)
Rajzolj Ujra  Át (3:00)
Bogáti-Bokor Ákos: gitaren, basgitaar, toetsen, percussie, drums, lead- en achtergrondzang
Tarsoly Csenge: lead- en achtergrondzang
Kósa Dávid: percussie, achtergrondzang, gesproken woord
Francesco Faiulo: basgitaar (Úgy várj majd rám, Rajzolj újra át)
Kecskeméti Gábor: dwarsfluit
Zsigó László: drums
Stéphanie Semeniuc: lead- en achtergrondzang
Enyedi Zsolt: synthesizer (A Méreg)
Saint-Exupéry Álma (2022)
Senki Madara (2018)
Colours Caffé (2010)
Holdfénykert (2006)

Tja, wanneer een band Yesterdays heet en het nieuwe album opent met energieke gitaar-, Hammond- en Mellotronklanken die ons meteen aan die ene band uit lang vervlogen tijden doen denken, is de toon wel gezet. Gelukkig heeft Yesterdays nog meer in huis, maar daarover later meer.

Het vierde album van deze band werd opgenomen in Hongarije, Roemenië en België. Het album is geïnspireerd door het boek “Le Petit Prince” uit 1943 van de Franse schrijver-piloot Antoine de Saint-Exupéry. Dit boek was eigenlijk een kinderboek maar werd ook door veel volwassenen bewierookt. Het appelleert aan het gebrek aan kinderlijke fantasie van ‘grote mensen’. Een dankbaar onderwerp voor een muzikale vertelling.
Elke track van het album beschrijft een deel uit de belevenissen van de piloot die is neergestort in de Libische woestijn, of één van zijn gemoedstoestanden. Het kompas van deze schrijver staat ook afgebeeld op de hoes.
Verder is het album opgedragen aan de, in 2020 overleden, toetsenist Enyedi Zsolt, die het idee voor dit concept-album had opgevat. We horen hem hier helaas alleen nog in de track A Méreg, een compositie die is voortgekomen uit een jamsessie.

Yesterdays is een Hongaarse progband, ware het niet dat Ákos, Semeniuc en Csenge in de Roemeense regio Transsylvanië wonen. Hun stijl werd door collega’s Dick en Mario omschreven als ‘lieflijk muziekje’ met Hongaarse folk, echter met gevoel voor symfonische structuren.

In vergelijking met de voorgaande albums kun je wel stellen dat Yesterdays met “Saint-Exupéry Álma” een zeer hoge mate van volwassenheid heeft bereikt. Natuurlijk horen we de nodige Yes- (Rajzolj  Át), Genesis-, Jethro Tull- (Esötánc), Rush- (Úgy várj majd rám), U.K.- (Estekék) en King Crimson-invloeden, vermengd met Hongaarse folk en jazz. Maar al deze invloeden zijn op dit album tot een volstrekt eigen, frisse en transparante stijl verweven.

Bogáti-Bokor Ákos had zich na het overlijden van zijn brother in crime, Enyedi Zsolt, voorgenomen om in 2021 muziek voor een nieuw album te componeren en deze uit te brengen ter nagedachtenis aan zijn muzikale vriend. Vanaf 1 januari 2021 heeft hij aan dit album gewerkt, alle nummers zelf geschreven en ingespeeld. Daarvoor alleen al verdient deze man met recht een standbeeld.
Vervolgens hebben de overige leden na de coronalockdowns hun eigen bijdragen opgenomen.

De band weet haar progrock in een zeer ruimtelijk en open jasje te gieten. Zelden heb ik zo’n transparante productie gehoord in de progrock. Nergens wordt een gitaarsolo dichtgesmeerd met vette toetsen. Hetzelfde geldt voor de, voornamelijk vrouwelijke, zang.
Soms ontbreekt in uptempo passages de basgitaar gewoon. Dat geeft heel veel ruimte, en des te meer body wanneer deze weer invoegt.
Ook de gitaarpartijen worden met grote zorg gedoseerd, waardoor de muziek altijd ruimte heeft voor die heerlijk krachtige snare-drum van Zsigó László en ademt. Wat speelt die man een fantastische groove! Hij doet me een beetje denken aan Zoltan Csörz (The Flower Kings), maar dan met iets meer power.

László is het ook die in de openingstrack, samen met de energieke gitaar, knallende bas, Hammond en Mellotron, meteen aan het oude Yes doet denken. Wat een energie en een fantastische timing.
De meerstemmige zang van de dames Semeniuc en Csenge heeft ook wel een Yes-dingetje. Vooral in het refrein zijn de koortjes om door een ringetje te halen. Ze zingen met hun heldere stemmen in het Hongaars, wat het luistergenot absoluut niet in de weg staat. Hun melodiegevoel is duidelijk anders en gevarieerder dan wij in het Westen gewend zijn. De Hongaarse klanken vertonen overigens enige gelijkenis met die uit de Zweedse taal.
Het fluitspel van Gábor lijkt de grote verbindende factor in het geheel. De ene keer zeer krachtig, de andere keer heel feeëriek, waardoor met name de Hongaarse folk vaak mooi tot zijn recht komt.
In Úgy Várj Majd Rám wordt kwistig met heerlijke Moogriedeltjes en (misschien wel te vaak) Mellotronkoortjes gestrooid.




De, ruim twintig minuten durende, epic Esötánc is de meest progressieve compositie van dit album. Na een psychedelische, bijna orkestrale intro volgt een Tull-achtig breiwerk, compleet met fluit natuurlijk. Gábor laat zich echter geen moment verleiden tot Anderson-achtig spel, met die rauwe, bijna vocale klank. Zijn spel blijft technisch perfect en helder. Veel sfeer- en ritmewisselingen volgen met in het midden als hoogtepunt een fantastisch opgebouwde gitaarsolo. En ook hier wordt net voor de climax even ruimte gemaakt, geniaal! De solo wordt gevolgd door een vocale fuga, waarbij ook de heren zich niet onbetuigd laten. Die fuga wordt instrumentaal nog eens ‘dunnetjes’ overgedaan, waarna alle thema’s nog een keer de revue passeren.

Na dit magnum opus is het met Ma Minden Érdekel tijd voor een lichtvoetigere aanpak met wat ruimte voor een aantal muzikale kwinkslagen. De Beach Boys-koortjes en ‘pa pa da’s’ passen daar uitstekend in. Twee minuten is precies lang genoeg. Daarna kruipt het progressieve bloed weer waar het niet gaan kan. Schitterend!
In Engedj El wordt het poppy refrein afgewisseld met klassieke, akoestische Genesisachtige en King Crimsonachtige passages en weer die heerlijke jazzy koortjes. Het valt overigens op dat alle tracks eindigen in muzikale rust.
Het album wordt fraai afgesloten met het ingetogen, melancholische Rajzolj Ujra Át.

We hebben in de progressieve rock door de jaren heen diverse bands gehoord met albums die het genre opnieuw definieerden of een nieuwe frisse injectie bezorgden. Na de hoogtijdagen begin zeventiger jaren van de vorige eeuw, kunnen we bands als U.K., later Marillion, The Flower Kings, Spocks Beard, Frost en Haken tot deze categorie rekenen. Ik durf te stellen dat we de band Yesterdays met Saint-Exupéry Álma anno 2022 aan dit illustere gezelschap kunnen toevoegen.

Send this to a friend