Marillion

Afraid Of Sunlight

Info
Uitgekomen in: 1995
Label: EMI
Website: http://www.marillion.com/
MySpace: www.myspace.com/marillion
Fanclub: http://www.marillion.nl/
Progwereld Biografie
Tracklist
Gazpacho (7:27)
Cannibal Surf Babe (5:45)
Beautiful (5:13)
Afraid Of Sunrise (5:01)
Out Of This World (7:55)
Afraid Of Sunlight (6:49)
Beyond You (6:11)
King (7:04)
Steve Hogarth: zang, toetsen, percussie
Mark Kelly: toetsen
Ian Mosley: drums, percussie
Steve Rothery: gitaren
Pete Trewavas: bas, achtergrondzang

Met medewerking van:

Barbara Lezmy: achtergrondzang op Cannibal Surf Babe
Wendy Paige: achtergrondzang op Cannibal Surf Babe
Hannah Stobart: achtergrondzang op Beautiful
Studio
Happiness Is The Road (2008)
Thankyou Whoever You Are - Most Toys cd single (2007)
Somewhere Else (2007)
Marbles (2004)
Anoraknophobia (2001)
Marillion.com (1999)
Radiation (1998)
This Strange Engine (1997)
Afraid Of Sunlight (1995)
Brave (1994)
Holidays In Eden (1991)
Seasons End (1989)
Clutching At Straws (1987)
Brief Encounter EP (1986)
Misplaced Childhood (1985)
Fugazi (1984)
Script For A Jester's Tear (1983)
Market Square Heroes EP (1982)

Live / Compilatie (selectie)
Early Stages (2008)
Mirrors (2006)
Marbles Live (2005)
Marbles By The Sea (2005)
Anorak In The UK (2002)
Made Again (1996)
The Thieving Magpie (1988, heruitgave: 2009)
B'sides Themselves (1988)
Live From Loreley (video 1987, video/cd 1994, cd 2004, 2-cd 2009)
Real To Reel (1984)
Recital of the Script (video 1983, dvd 2003, 2-cd 2009)

Er zijn albums in mijn collectie die onlosmakelijk verbonden zijn met een bepaalde tijd van het jaar. En bij het koppel “Brave” en “Afraid Of Sunlight” van Marillion is dit in mijn geval wel erg extreem. Want zodra de eerste echt regenachtige dag van het najaar is opgedoken, trek ik mij terug nar mijn muziekkamer, zet mijn hoofdtelefoon op en schuif “Brave” in mijn CD-speler. De zware keyboardklanken van Bridge passen dan perfect bij mijn stemming. En voor een uur ben ik dan helemaal van deze planeet.“Afraid Of Sunlight” daarentegen is voor mij een echte zomerplaat. Het hele album straalt een bepaald licht uit wat gewoon niet goed gedijt tijdens Nederlandse winteravonden maar het des te beter doet tijdens aangename voorjaarsdagen of zwoele zomeravonden.

Dit is voor een groot deel te wijten aan het feit dat met name gitarist Steve Rothery een behoorlijk stapje terug heeft gedaan in het geluidsbeeld. Of het nu de befaamde tokkelpartijen zijn, zijn solo’s, zijn stevige begeleiding of ieder ander geluid wat maar uit een gitaar kan komen, aan Rothery was geen ontkomen aan op de voorganger “Brave“. Op dit album lijkt het als of hij bewust de ruimte laat aan zijn collegae.

Ruimte die met beide handen wordt aangegrepen door zowel toetsenist Mark Kelly als bassist Pete Trewavas. Het is met name zijn spel dat een absolute openbaring is op dit album. Luister maar eens naar de manier waar op hij, samen met het sferische toetsenspel van Kelly, naar een climax toewerkt in de opener Gazpacho. Een nummer dat ook duidelijk laat horen wat Marillion met dit album probeert te bereiken. Intelligente pop / rock met een symfonisch sausje overgoten aangevuld met de nodige knipogen naar het verleden. Zoals bijv. in Cannibal Surf Babe waar we naast de licht psychedelische productie ook de nodige Beach Boys-trekjes voorgeschoteld krijgen.

Misschien wel de meest briljante link met de popgeschiedenis is Beyond You. De productie is helemaal geënt op het werk van het, net als het genie achter the Beach Boys: Brian Wilson, te vroeg opgebrande genie Phil Spector (denk aan You’ve Lost That Loving Feeling van the Righteous Brothers). Dit stuk is ook nog eens in mono afgemixt, zoals het bij een echte Spector-productie hoort, waardoor het geheel eigenlijk nog veel groter en bombastischer klinkt dan je zou verwachten.

Echter niet alles is direct door illustere voorgangers geïnspireerd. De recht-uit-het-hart popsong Beautiful of het semi-akoestische Afraid of Sunrise zorgen voor de nodige variatie.

Nu moet men bij het lezen van dit alles niet denken dat de symfo dan wel ver te zoeken zal zijn op dit album. Want tegenover ieder van deze voorgaande nummers staat er één waarin Marillion zijn afkomst niet kan verloochenen. Het moment waarop Mark Kelly in het titelnummer de zanglijn overneemt met zijn toetsenspel kan mij nog steeds kippenvel bezorgen. King is het stevigste nummer ooit door Marillion gebracht en is eigenlijk het enige nummer op dit album waarop Steve Rothery alle registers opentrekt. Maar het absolute juweeltje op dit album is zonder twijfel Out Of This World. Geïnspireerd door de mislukte poging van piloot Donald Campbell om in 1967 met zijn boot Bluebird het snelheidsrecord te water te verbreken, levert Marillion met dit nummer misschien wel het mooiste nummer uit hun carrière af. Tekst en muziek zijn een perfecte eenheid en Rothery laat zijn gitaar huilen.

Met dit album bewees Marillion dat men er niet voor schuwde om ook andere invloeden in haar muziek te laten doorklinken. Met als gevolg dat het wat mij betreft één van hun meest tijdloze albums is geworden.

Christian Bekhuis

2CD:
Koop bij bol.com

LP:
Koop bij bol.com

Send this to a friend