Caligula’s HorseAlbum

Caligula’s Horse is een band die bruist van ambitie. De band laat met elk album een forse groei horen en dit resulteerde erin dat met het laatste album, “In Contact”, het nodige succes werd geoogst in eigen land. Met het nieuwe album lijkt de band klaar voor het doorstoten naar de rest van de wereld.

“Rise Radiant” staat werkelijk vol met uitstekend uitgevoerde progmetal. De muziek is stevig en barst van de goed uitgevoerde tempowisselingen. Dat is natuurlijk niets bijzonders voor een progmetalband, maar het is de combinatie met de heerlijke melodieën die dit album ruim boven de middelmaat laat uitsteken. Hier zijn vijf klasbakken aan het werk, maar even op eerdere albums wordt de muziek vooral gedragen door de uitstekende sologitarist Sam Vallen en zanger Jim Grey. Vooral deze laatste stijgt hier boven zichzelf uit. Wat een zanger!

Het album knalt er direct lekker in met The Tempest dat start met een furieuze gitaarriff die tevens het uitstekende refrein draagt. Het nummer werd als eerste single van het album getrokken en geeft een goed beeld van waartoe deze band in staat is. De twee volgende nummers zijn van hetzelfde laken een pak, waarbij met name Salt haast uit elkaar spat van de diversiteit. Het is dan wel even lekker dat het volgende nummer, Resonate, je even laat bijkomen van al dat muzikale geweld. Het is een van de strategisch prima geplaatste ballads op het album. Waar je dit nummer door de korte duur misschien nog kan zien als een tussendoortje, is de andere ballad, Autumn, een schoolvoorbeeld van hoe een goede ballad zou moeten klinken. Het behoort tot de betere nummers op het album en vormt een prima opmaat naar de geweldige albumafsluiter. In het interview dat ik had met Sam Vallen staat hij kort stil bij de dynamiek van het album.

Op dit album werkte de band samen met Jens Bogren die eerder werkte met bands als Opeth en Leprous. Het is duidelijk dat Bogren de nodige invloed heeft gehad op hoe dit album klinkt. Met name de invloed van Leprous is goed terug te horen op dit album, maar ook bands als Haken en Tesseract zijn hier goed te herkennen.

Het onderliggende thema op het album gaat over het omgaan met tegenslagen. Ongetwijfeld zal de albumtitel (stralend herrijzen) al gekozen zijn voordat de hele wereld op zijn gat kwam te liggen (Corona), maar het geeft het album wel een mooi actueel tintje mee. Wat dat betreft kunnen we vooral hopen dat dit thema wat ondersteuning biedt aan de mensen die het op dit moment moeilijk hebben. De muziek is in elk geval ruimschoots goed genoeg om voor de nodige troost te zorgen. Als ik dit kan beluisteren tijdens het binnen zitten, blijf ik nog wel even thuis. Concluderend kan ik rustig stellen dat dit het beste album tot nu toe is van deze Australische band. Als de groei zich op deze manier blijft voortzetten kunnen we voor de toekomst nog wel het nodige moois verwachten.