Fish On FridayAlbum

De heren van Fish on Friday luisterden hun tienjarig bestaan drie jaar geleden op met het prima “Black Rain”. De groei die de groep per album maakte kwam met deze plaat tot volle wasdom. Dat de band nog niet uitgegroeid was, bewijst hij met het uitstekende “8mm”. Deze plaat is nog een tandje beter. Een behoorlijke tand beter, eigenlijk.

Het album is opgenomen in dezelfde bezetting als “Black Rain” en ook Lula Beggs en Theo Travis zijn opnieuw van de partij. Opvallend is dat Nick Beggs een veel grotere rol als zanger heeft gekregen dan op de vorige albums. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik niet altijd een even grote fan van zijn zangkwaliteiten ben geweest, maar zijn zang heeft hier gelijke tred gehouden met de groei van de band en is gewoon prima te noemen. Wanneer dochter Lula op Silently Raging en A New Home echter de microfoon van pa overneemt is het overigens wel extra genieten.

De muziek is wederom poppy met een proggy inslag. Opnieuw zijn de nummers zo goed als allemaal door Frank van Bogaert geschreven en voor het eerst staat er een cover op een FoF-album. Flame werd in 1976 al door Metro op de plaat gezet, maar het nummer past bijzonder goed in het repertoire van onze Belgische vrienden. Een goede en logische keuze, derhalve.

Toch zijn het de eigen nummers die écht de show stelen. Het album start met de titeltrack; een lekkere, langzame opener met fraai gitaarwerk van Marty Townsend, die zich netjes op de achtergrond nestelt, maar die het nummer heerlijk inkleurt met zijn ingetogen spel. Op het daaropvolgende Collateral Damage gaat het tempo en het volume een stuk omhoog. Het is een zeer catchy nummer, dat zich heel makkelijk in je hoofd nestelt. Het prijsnummer is wat mij betreft het bijna acht minuten durende Funerals, waarop Frank van Bogaert echt de hoofdrol pakt met schitterend toetsenwerk. Ook Marty Townsends solo op de akoestische gitaar is hier het vermelden meer dan waard.

Fish on Friday heeft met “8mm” echt een steengoede plaat gemaakt. Prachtige songstructuren worden hier gecombineerd met pakkende melodieën. Ieder bandlid speelt uitstekend zonder echter te veel op te vallen. De samenzang tussen Beggs en Van Bogaert is van uitstekende kwaliteit. De vele meerstemmige partijen geven de nummers precies de lading die ze nodig hebben. Hier horen we een band die ontzettend goed weet hoe synergie werkt. En als klap op de vuurpijl is daar de uitstekende productie van Van Bogaert en Beggs die het helemaal afmaakt.

Het is mooi om te zien dat de groei die de band al jaren laat zien hier voortgezet wordt. “8mm” is wat mij betreft een van de betere releases van 2023. Ik ben benieuwd wat er nog meer in het vat zit bij deze heren.