Kansas Album

Hoewel de Nederlandse overheid de maatregelen om het Coronavirus tegen te gaan langzaamaan af begint te bouwen, lijkt de heropening van de poppodia ten tijde van schrijven nog niet in zicht.

Nu zal ik niet de enige muziekliefhebber zijn die er inmiddels naar snakt om zijn favoriete band live te zien met een lekker biertje in m’n hand en omzeild door gelijkgestemden. Wat baalde ik er dan ook van dat enkele weken geleden bekend werd dat het concert van Kansas in Carré wederom een jaar is verschoven. Ze zouden nota bene “Point Of Know Return” integraal spelen, verdikkeme! Als schrale troost probeert de band het wachten wat te verlichten met “Point Of Know Return Live & Beyond”.

Of nou ja, schrale troost… Het gaat hier immers om een dijk van een live-album en ik ben er behoorlijk tevreden mee. “Point Of Know Return Live & Beyond” documenteert de optredens waar de band sinds 2018 mee toert om te vieren dat “Point Of Know Return” de 40 is gepasseerd. Ondanks dat de tour nog niet tot een einde is gekomen en de opgenomen optredens uit 2019 en 2020 stammen, hoeft de luisteraar geen nummers te verwachten van het vorig jaar uitgekomen “The Absence Of Presence”. In plaats daarvan wordt de luisteraar getrakteerd op twee sets, waarbij de eerste in het teken staat van Kansas klassiekers aangevuld met wat deep-cuts uit het rijke oeuvre van de band. De tweede set bestaat uit een integrale uitvoering van het titulaire album. Daarnaast is er ruimte voor een uitgebreid toegift waarbij nog enkele Kansas-klassiekers de revue mogen passeren.

Waar mijn collega Maarten al enthousiast sprak over voorganger “Leftoverture Live & Beyond”, durf ik te zeggen dat de band zichzelf met dit live-album heeft overtroffen. Al spelen slechts Phil Ehart en Richard Williams mee als oudgedienden, moet u mij geloven als ik zeg dat de band in topvorm is en geen enkele moeite lijkt te hebben om de Kansas van weleer te eren, maar wel met een eigen en zeer frisse draai. Met name de tweede set wordt vol overgave en enthousiasme gespeeld. De band klinkt hard, hongerig (om te spelen) en energiek zonder over de top te geraken. Op hun eigen manier blazen de heren nieuw leven in tijdloze klassiekers.

Wederom bewijst David Ragsdale een begenadigd violist te zijn en ook Phil Ehart, Richard Williams en de anderen doen waar ze goed in zijn. Ook gitarist Zak Rizvi straalt weer op deze plaat, zonde dat hij heeft aangegeven de band te verlaten en ik ben zeer benieuwd wie hem op weet te volgen. Daarnaast kan over Ronnie Platt gezegd worden wat je wil, maar hij is een fijne frontman die op gelijke hoogte weet te staan als Steve Walsh. Met de warmte in zijn stem weet Platt het toch net te winnen voor mij persoonlijk, hoewel ik door deze uitspraak menig Kansas-fan tegen de haren in zal strijken. Waar Platt op het vorige album naar mijn idee zo nu en dan toch nog wat worstelde met het oudere materiaal, heeft hij zich de nummers op deze tour helemaal toegeëigend. Hulde!

Zelfs de productie van het album is om je vingers bij af te likken. De nummers zijn verzameld over verschillende optredens heen en gemixt door dezelfde man die de band ook elke avond live in de zalen mixt. Die keuze heeft geresulteerd in een helder en warm geluid en geeft je het gevoel echt in één ruimte te staan met de band. Alleen nog een biertje in je handen en een veel te dure kraam met merchandise om van te watertanden en het feest is compleet. Ook het artwork op de albumhoes is weer prachtig, zoals we van Kansas mogen verwachten. Bovendien is de hoes overduidelijk een hommage aan (of zelfs een vervolg op) de oorspronkelijke hoes, waarop we zien hoe het met het schip dat op de rand van de aarde balanceerde is vergaan.

Een minpuntje is wel dat er voorafgaand aan The Wall wordt gesproken over een akoestische set die niet is opgenomen binnen het eindproduct. Erg zonde, want dit maakt me wel nieuwsgierig naar wat het publiek op de opname wel heeft kunnen beleven, maar wij als luisteraar niet. Ach, we kunnen ook niet alles hebben. InsideOut kennende zal het me echter niet verbazen als deze later nog als aparte release wordt uitgebracht.

Kijk, natuurlijk zou je kunnen zeggen dat Kansas een beetje zijn eigen tribute band is geworden. Ik snap iedereen die dat beweert. Maar zolang de band met deze energie het oude materiaal in leven weet te houden en er zelfs in slaagt te vernieuwen blijf ik van mening dat Kansas nog steeds bestaansrecht heeft. Met “Point Of Know Return Live & Beyond” heeft de band één van de lekkerste live-albums van de laatste jaren uit weten te brengen en misschien verkies ik deze live-uitvoering zelfs boven het origineel, in elk geval tot ik de tour met eigen ogen heb gezien in Carré volgend jaar.