Marillion

Clutching At Straws

Info
Uitgekomen in: 1987
Label: EMI
Website: http://www.marillion.com/
MySpace: www.myspace.com/marillion
Fanclub: http://www.marillion.nl/
Progwereld Biografie
Tracklist
Hotel Hobbies (3:35)
Warm Wet Circles (4:25)
That Time Of The Night [The Short Straw] (6:00)
Going Under (2:47)
Just For The Record (3:09)
White Russian (6:27)
Incommunicado (5:16)
Torch Song (4:04)
Slàinte Mhath (4:45)
Sugar Mice (5:46)
The Last Straw (5:58)
Happy Ending
Fish: zang
Mark Kelly: toetsen
Ian Mosley: drums
Steve Rothery: gitaar
Pete Trewavas: basgitaar

Met medewerking van:

John Cavanagh: stem op Torch Song
Christopher Kimsey: achtergrondzang op Incommunicado
Tessa Niles: achtergrondzang op Warm Wet Circles en The Last Straw
Studio
Happiness Is The Road (2008)
Thankyou Whoever You Are - Most Toys cd single (2007)
Somewhere Else (2007)
Marbles (2004)
Anoraknophobia (2001)
Marillion.com (1999)
Radiation (1998)
This Strange Engine (1997)
Afraid Of Sunlight (1995)
Brave (1994)
Holidays In Eden (1991)
Seasons End (1989)
Clutching At Straws (1987)
Brief Encounter EP (1986)
Misplaced Childhood (1985)
Fugazi (1984)
Script For A Jester's Tear (1983)
Market Square Heroes EP (1982)

Live / Compilatie (selectie)
Early Stages (2008)
Mirrors (2006)
Marbles Live (2005)
Marbles By The Sea (2005)
Anorak In The UK (2002)
Made Again (1996)
The Thieving Magpie (1988, heruitgave: 2009)
B'sides Themselves (1988)
Live From Loreley (video 1987, video/cd 1994, cd 2004, 2-cd 2009)
Real To Reel (1984)
Recital of the Script (video 1983, dvd 2003, 2-cd 2009)

Enig idee wat Lenny Bruce, Robert Burns, Truman Capote, James Dean, Jack Kerouac, John Lennon en Dylan Thomas met elkaar gemeen hebben? Juist! Behalve dat deze heren allemaal het tijdelijke voor het eeuwige hebben ingeruild, staan ze met hun tronie ook op de albumhoes van “Clutching At Straws”, het vierde album van Marillion. Dit is helaas niet het enige wat ze met elkaar delen, want ze leden, met uitzondering van de ex-Beatle, stuk voor stuk aan een bijzonder zware drank- en/of drugsverslaving, die hen uiteindelijk dan ook het leven kost.Het mag geen verrassing zijn dat het overheersende thema van “Clutching At Straws” hier naadloos op aansluit. Het album handelt immers over een jonge artiest, die ten onder dreigt te gaan aan zijn verslaving in het algemeen en zijn alcoholmisbruik in het bijzonder. Dat deze gekwelde drinkebroer enkele evidente overeenkomsten vertoont met Derek Dick’s alter ego Fish berust uiteraard niet helemaal op toeval. Middels het in leven roepen van een denkbeeldig karakter (Torch) houdt Fish in feite zichzelf een spiegel voor om op die manier zijn buitensporig drankgebruik en exorbitante levenstijl onder ogen te kunnen zien. Wat in eerste instantie een biecht lijkt, verandert uiteindelijk in een merkwaardige, welhaast schizofrene en zeer persoonlijke monoloog.

De manier waarop de grote Schot ons zijn allerdonkerste geheime kant laat zien en daarmee zijn meest persoonlijke leven op straat gooit, spreekt mij bijzonder aan. Ik durf zelfs te stellen dat ik “Clutching At Straws” tekstueel gezien tot het allerbeste reken wat Marillion met Fish ooit heeft uitgebracht. De soms magnifieke beeltenissen van de verwarring, de radeloosheid, het schuldbesef, de verleiding van de drank en dientengevolge de algehele vervreemding van de rest van de wereld zijn mijns inziens nooit meer geëvenaard. Niet door Marillion, maar ook niet door Fish…

Dat Fish’ extravagante levensstijl zijn weerslag heeft op de rest van de band is uiteraard niet meer dan vanzelfsprekend. Desalniettemin weet het overige viertal zijn dichterlijke woordenwaterval in elf fraaie composities te gieten, die stuk voor stuk in al hun visie en samenstelling excelleren. Er is zodoende dan ook op “Clutching At Straws” geen plaats voor stuur- of doelloze, clichématige knip- en plak epics, maar wel voor elf kernachtige en bondige muziekstukken die Fish’ innerlijke strijd op magistrale wijze van een muzikale escorte voorzien.

Ondanks de enigszins conventionele nummeropbouw, slagen Mark Kelly, Ian Mosley, Steve Rothery en Pete Trewavas er wonderwel in de enorme gevarieerdheid aan emoties in goede banen te leiden. Van de onheilspellende opener Hotel Hobbies tot en met de grootse finale The Last Straw slaan de vier heren op effectieve wijze een brug tussen Genesis enerzijds en Pink Floyd anderzijds. En deze vergelijking mag je best heel ruim interpreteren, want op deze plaat laat Marillion voor het eerst en ondubbelzinnig een ander (en harder) geluid horen. Weliswaar teruggrijpend naar de jaren zeventig, maar bovenal stevig geworteld in de jaren tachtig.

Door de muziekcomposities zodanig te arrangeren, te ordenen en in enige gevallen zelfs aaneen te smeden, ontstaat een adembenemend, coherent en steekhoudend geheel, zodat daarmee openlijk het bewijs wordt geleverd dat Marillion op “Clutching At Straws” definitief volwassen is geworden. Het is dan ook te danken aan het muzikale meesterschap van het voornoemd kwartet en aan de smaakvolle, transparante productie van Chris Kimsey dat ik mij steeds opnieuw verlustig aan de elf muziekstukken met hun prachtige melodieën en fantastische instrumentaties.

Alles welbeschouwd vormt Fish’ zwanenzang met Marillion mijns inziens het artistieke hoogtepunt van de band. Ondanks, of misschien wel dankzij, de interne strubbelingen binnen de band kent deze muzikale kroegentocht een eigen persoonlijkheid en sfeer, waarmee het mistroostige “Clutching At Straws” zich in mijn ogen duidelijk onderscheidt van de andere drie platen. Het is dan ook een meer dan waardige afsluiting van een zeer bijzonder, doch bewogen tijdperk…

Frans Schmidt

CD:
Koop bij bol.com

2CD:
Koop bij bol.com

LP (2013-uitgave):
Koop bij bol.com

Send this to a friend