MarillionAlbum

De overijverige archivaris, in dienst van EMI, die ons twee jaar geleden al aangenaam verraste met het eerste deel van de ‘Official Bootleg’-serie, genaamd “Early Stages”, heeft blijkbaar niet stilgezeten. Het opnieuw prachtig vormgegeven boxje bevat dit keer maar liefst acht cd’s, hoewel de laatste cd is gereserveerd voor twee korte BBC-sessies.

De zeven andere cd’s geven – zoals verwacht – een leuk live-overzicht van de vroege dagen van Marillion ná Fish. Dus hoor je Steve Hogarth op het moment dat hij zich nog moest bewijzen bij de Fish-fans, en waar hij hoorbaar moeite mee had, tot het moment dat ze “Brave” aan het Poolse publiek tentoonspreidden, en daar klinkt hij met een stuk meer zelfvertrouwen.

Wat in elk geval fijn aan de box is, is de keuze voor vier complete liveconcerten. Of ze met zorg zijn gekozen, laat ik ter beoordeling over aan Marillionpuristen, die ongetwijfeld met elkaar zullen discussiëren over de keuze van de concerten. Voor de gemiddelde progfan, die eens een keer een dergelijk boxsetje overweegt, geldt echter de kwaliteit van de keuzen.

Nu, het Leicester-concert (cd’s 1 en 2) werd zo’n beetje een half jaar na het uitkomen van “Seasons End” uitgevoerd, het Workington-concert (cd 3) slechts één maand na het verschijnen van “Holidays In Eden en het Wembley Arena-concert (cd 4 en 5) een half jaar later. Tenslotte mocht het Poolse publiek slechts vier maanden na het uitkomen van “Brave” daar een integrale versie van meemaken (cd’s 6 en 7).

De kwaliteit van de uitvoeringen zijn sterk, hoewel het wel bootlegs blijven. Ze overtreffen dus niet de liveplaat “Made Again”. De geluidskwaliteit is het beste bij de Poolse cd’s, maar ook de prestaties in de Wembley Arena zijn niet misselijk. Daarbij is Hogarth wat soepeler van stem bij dat laatste concert. Met name tijdens 100 Nights en Waiting To Happen zingt hij de sterren van de hemel. In Warschau klinkt hij tamelijk rauw, wellicht van het vele toeren. Het is leuk om daarom Cover My Eyes (Pain And Heaven) op deze opname te vergelijken met de andere uitvoeringen. Schuurpapier! Maar, het komt goed uit, dat raspje in Hogarth’s stem; zelden hoorde ik zo’n doorleefde uitvoering van “Brave” live. Vooral Hard As Love en Paper Lies, feitelijk niet de favoriete nummers van het meesterwerk, spatten uit je boxen.

De keuze van de vier volledige concerten heeft één belangrijk nadeel: je hoort heel veel dezelfde liedjes. Maar goed, de box is ook niet bedoeld om integraal te draaien. Heb ik nog meer te zeuren? Jawel, het volledig uit beeld laten “Afraid Of Sunlight”. Gezien het feit dat EMI en Marillion de jaren erna hun wegen scheidden, vermoed ik dat een Vol 3 een utopie is. Hoewel? Misschien is de archivaris tevens een slimme zakenman.

Je zou denken dat EMI Marillion nu wel genoeg heeft uitgemolken. Ik hoop het niet. (“Brave” in 5.1, iemand?) Als hun jacht naar verdiensten van deze oude stalmakker dit soort uitgaven oplevert, hoor je mij niet klagen. En jij zult ook niet klagen, als je tot aanschaf overgaat van dit niet eens zo heel dure boxje.

Markwin Meeuws

8CD: