Reed, RobertAlbum

“The Ringmaster – Part One” kwam in oktober 2021 ter wereld. Kortgeleden kwam “Part Two” uit waarmee het Ringmaster verhaal compleet is. De Ringmaster-albums zijn het vervolg op Robert Reed’s succesvolle ‘Sanctuary’-serie en worden daarom ook wel als “Sanctuary IV” gezien. Opnieuw heeft Reed de samenwerking gezocht met Tubular Bells-producer Tom Newman en multi-instrumentalist Les Penning. Ook top-drummer Simon Phillips en multi-instrumentalist Troy Donockley zijn van de partij .

Robert Reed vond het noodzakelijk om, met meer dan honderd minuten muziek, het werk in twee delen uit te brengen. Op deze manier geeft hij de luisteraar voldoende tijd om deel één te verwerken en dan te anticiperen op deel twee zonder jaren te hoeven wachten op een vervolg. Bovendien vond hij het belangrijk dat de nummers deze keer hun eigen titels en identiteiten hadden, in plaats van het simpelweg ‘Sanctuary IV’ te noemen. Reed: “Het Ringmaster-concept gaat over een artistieke muze die op onze schouder zit en met ons speelt. Op sommige dagen geeft hij alles en laat hij de muziek uit ons stromen. Andere dagen kan hij wreed en hatelijk zijn en ons geen nieuwe muziek of creativiteit geven”. Van dat laatste heeft de uiterst productieve multi-instrumentalist geen last. Ga maar na: na Tubular World, Magenta, Cyan en solomateriaal (Cursus 123 430) is daar dan het conceptalbum “The Ringmaster”.

Het eerste nummer is direct het beste wat mij betreft: Song Of Healing Light is een sterk stuk met eb en vloed dat je bijna tien minuten laat weg zwijmelen in Oldfieldiaanse sferen; orkestraal, akoestisch, chants, folky, fluiten, elektrische gitaren, hemelse zangpartijen, het is weer allemaal aanwezig. Super drummer Simon Phillips is weer nadrukkelijk aanwezig. Met stevige klappen drukt hij zijn stempel met name op Swan Feathered Girl, een potentieel hitje.

De stem van Angaharad Brinn (onder andere Kompendium, Sanctuary) is als een vochtige verkoelende doek op een koortsachtig, oververhit voorhoofd. Het toepasselijke Song Of Healing Light is haar op het lijf geschreven, maar luister ook eens naar haar hemelse zang op Sendlinger’s Song. In zijn rol van verteller praat Les Penning een aantal songs aan elkaar, een beetje zoals Richard Burton dat deed voor Jeff Wayne’s “War Of The Worlds”. Als een echte spreekstalmeester.

Er zijn ook een enkele relatief nieuwe elementen te bewonderen in het tweeluik van Reed. Zo is daar de aan Ennio Morricone verwante soundtrack-achtige film muziek op The Hat. Dat wordt dan gecombineerd met gitaarpartijen in de stijl van de legendarische Hank B Marvin. En wat te denken van een ‘punky’ stuk (denk aan Punkadiddle van “Platinum”) in The Talking Ducks waarin ik ook een stukje Guilty hoor.

De prachtige melodieën zijn zeker niet nieuw, evenals de Oldfieldiaanse chants en, helaas, het gebruik van de vocoder. De muziek ligt toch over het algemeen toch wel sterk in het verlengde van de “Sanctuary” reeks, hoewel de nadruk wat meer op de individuele songs is komen te liggen. Precies zoals zijn idool Oldfield indertijd ook deed. Daarbij gaan de gedachten onwillekeurig uit naar de periode “Platinum”, “QE2”en “Five Miles Out”.

“The Ringmaster Part Two” is leverbaar in een 3-disc uitgave (2cd/dvd). Cd 1 bevat twaalf nummers met een totale speeltijd van ca. 48 minuten. Cd2 bevat, naast een remix van Swan Feathered Girl, een orkestrale versie van The Ringmaster en een grappig, kort nummer genaamd Nairn’s Jig, ook een door Tom Newman gemixte versie van het volledige album. Ik heb daar al eerder mijn verbazing over uitgesproken maar Reed blijft het gewoon doen.

De dvd, tenslotte, bevat het complete album, gemixt in DTS en Dolby digital 5.1 surround, een video van Simon Phillips drumsessies en een aantal promotievideo’s, met Reed meervoudig in beeld gebracht.

Wederom een prima album van Robert Reed in de stijl van de door hem zo bewierookte Mike Oldfield. Toch zou ik graag bij een eventuele opvolger een wat meer avontuurlijke aanpak willen horen, het risico van herhaling ligt op de loer. Tijd voor iets nieuws?