Pineapple Thief, TheAlbum

Het debuut van The Pineapple Thief stamt alweer uit 1999. Drummer Gavin Harrisson (ex-King Crimson) kwam in 2016 de band versterken en gaf met zijn inventieve drumspel een extra dimensie aan de muziek van The Pineapple Thief. Dit resulteerde in de eerste plaats in het sterke “Your Wilderness”, gevolgd door het (in mijn ogen) nog betere “Dissolution” en het werd geconsolideerd  met “Versions Of The Truth” uit 2020.

Omdat Harrisson relatief kort bij de band zit, moest hij zich uiteraard voor de liveoptredens verdiepen in het oude werk van The Pineapple Thief.  Harrisson geeft in het begeleidend schrijven aan dat Robert Fripp van King Crimson hem uitdaagde om elk nummer nieuw te benaderen, ongeacht wanneer het is geschreven. Harrisson zocht een aantal nummers uit van het oudere werk van The Pineapple Thief en nam die onder handen. In de eerste instantie om het op een nieuwe manier live te spelen, maar nu heeft de band twaalf songs bewerkt en opnieuw opgenomen en dus uitgebracht onder de titel “Give It Back”.

Wat je dus krijgt op dit album is geen nieuw werk, maar zijn songs van albums als “Little Man”, “All The Wars” en “Tightly Unwound” nieuw leven ingeblazen. Wat mij opvalt is dat deze zogenoemde ‘rewired’ versies moderner en vooral directer klinken. Wreched Soul, de openingstrack, is wat dat betreft een goed voorbeeld. Dit op zich al relatief wat rauwere nummer, komt nog alternatiever over. Dat komt met name door dat er meer nadruk ligt op de gitaar en drums en ook de stem naar voren is gehaald. En dat geldt voor alle nummers op “Give It Back.”

Een ander voorbeeld, een mooi nummer vind ik Someone Pull Me Out van “All The Wars”. Het originele nummer klinkt wat ingetogener, de ‘rewired’ versie knalt wat meer. Dat komt met name door dat de drums meer worden geaccentueerd en klinkt het nummer door de gitaren wat alternatiever en krachtiger.

Of neem Boxing Day van “Little Man”. Het origineel is een fijn liedje met de nodige singer-songwriter invloeden en wat lichte folk-invloeden door met name de viool. Dit gaf de muziek een dromerige sfeer. In de rewired versie is dat wel weg.

Het is een kwestie van smaak of je de rewired versies beter vindt dan de originele. Ontegenzeggelijk klinken de drums beter. Maar ik mis wel de puurheid en het dromerige karakter van de oorspronkelijke nummers.

Eerlijk gezegd heb ik ook wat twijfels bij de relevantie van deze plaat. Dat een drummer als Gavin Harrisson met zijn kenmerkende geluid een eigen draai aan oude nummers geeft vind ik logisch. Met name met het oog op live-optredens heeft het meerwaarde bovendien. Waarom het ook op cd moet worden uitgebracht snap ik niet zo goed of je moet het puur zien als een tussendoortje voor ‘de echte’ fans. Het is door het karakter van de rewired nummers ook niet een soort van best of. Natuurlijk krijg je met “Give It Back” kwalitatief goede muziek, de meeste nummers staan als een huis in welke versie dan ook. Hopelijk richten Soord/Harrisson c.s. zich nu op het schrijven van nieuw materiaal. Daar zie ik naar uit.