Vanden PlasAlbum

De Duitse progressieve metalband Vanden Plas is inmiddels een oudgediende in het wereldje van de zware jongens. En hebben zich wat mij betreft gevestigd tussen namen als Dream Theater en Symphony X.

Het dubbelalbum “Live & Immortal” is het derde officiële live-album en gaat verder dan het voorgaande. Waar “The Seraphic Live Works” uit 2017 een registratie was van hun ProgPower USA optreden uit 2011, is het voorliggende schijfje de registratie van een thuiswedstrijd. Opgenomen op 30 december 2016 in Kaiserslautern met het gros van de setlist afkomstig van het op dat moment net verschenen tweeluik “Chronicles Of The Immortals”. Nadeel van de tijdspanne tussen opname en uitgave is het ontbreken van nummers van dat andere tweeluik “The Ghost Xperiment”.

De progressieve metal van de Duitsers gaat er bij mij al jaren in als kruidkoek. Zwakke albums heeft de groep in mijn beleving nooit afgeleverd. En dat nog steeds in de originele bezetting onder aanvoering van een van mijn favoriete zangers, Andy Kuntz. [Leg de loftrompet nu weer weg].

Het is niet mijn gewoonte om nummers op een live-album afzonderlijk te bespreken. Immers van de meeste kan je een oordeel teruglezen in recensies van het studio-album. Enkele beargumenteerde uitzonderingen daargelaten torn ik niet aan deze gewoonte. Wat gelijk opvalt is de geweldige productie van deze dubbelaar. Na het korte atmosferische aanloopje Intro (Vision 1Ne) knalt Godmaker werkelijk je speakers uit. Vaak sneeuwt het toetsenwerk op live-albums als deze onder in het gitaar- en drum geweld. Op dit album is daar absoluut geen sprake van. Daardoor kan Günter Werno regelmatig shinen met zijn fraaie toetsenspel.

Een van de hoogtepunten vind ik het atmosferische Scarlet Flower Fields van “Beyond Daylight”. Het nummer wordt deze avond voor het eerst live gespeeld, legt Andy Kuntz in het Duits uit. Ondanks dat het op moment van spelen (30 december 2016) al 14 jaar oud is heeft het niets aan kracht heeft ingeboet. Nee, het is alleen maar mooier geworden getuige deze fantastische vertolking. Het eerste schijfje wordt in flinke vaart voortgezet met Holes In The Sky van “The Seraphic Clockwork“, gevolgd door Diabolica Comedia en Stone Roses Edge van “Chronicles Of The Immortals: Netherworld II”.

Op de tweede cd passeren in een ‘nutshell’ favoriete nummers uit een verder verleden van de groep. Te beginnen met het oudste nummer op de setlist. Het tot meer dan tien minuten opgerekte en dampende How Many Tears dateert van het uit 1994 afkomstige debuutalbum “Colour Temple”. Minder ver terug in de tijd gaan Iodic Rain en Can See van “Far Of Grace” uit 1999. Dat de Duitsers toen in een meer straight metal periode zaten valt goed te horen.

Met een andere hoogtepunt, het elf minuten klokkende The Final Murder, keert men nog even terug naar “The Seraphic Clockwork”. De slotakkoorden zijn voor Christ 0 en Postcard To God. Beide nummers komen van “Chris O” uit 2006, algemeen beschouwd als een parel uit het oeuvre. Oud-collega Joost Boley bestempelde het album als ‘wereldplaat’.

Vanden Plas wordt vaak gezien als de kleine broer van Dream Theater. Een beschouwing die ik enigszins kan volgen. Ware het niet dat ik zanger Andy Kuntz persoonlijk een betere zanger en performer vindt dan James LaBrie. De muziek staat (nog steeds) als een onverwoestbare bunker. Gaat dat horen en vooral ook zien, want naast dat bij de twee cd’s een dvd (met 2.0 geluid) is bijgevoegd, is een blu-ray afzonderlijk verkrijgbaar.