Violent Silence

Twilight Furies

Info
Uitgekomen in: 2020
Land van herkomst: Zweden
Label: Open Mind Records
Weblink: http://openmindrecords.se/
Tracklist
Fair Warning (0:20)
Tectonic Plates (16:10)
Scorched Earth Pass (13:08)
Dance of the Shuriken (3:06)
Lunar Sunrise (9:04)
Beyond the Pass (0:38)
Twilight Furies (10:46)
Perilous Borders (2:06)
Johan Hedman:  toetsen, drums, achtergrondzang
Erik Forsberg: zang
Simon M. Svensson: basgitaar
Hannes Ljunghall: toetsen
Twilight Furies (2020)
A Broken Truce (2013)
Kinetic (2005)
Violent Silence (2003)

Het Zweedse Violent Silence weet op “Twilight Furies”, het vierde album van de band, de alsmaar stijgende lijn van de voorgaande cd’s op bijzondere wijze door te trekken. De band, of liever gezegd het project onder leiding van drummer/toetsenist Johan Hedman, maakt het zichzelf op het nieuwe album echter niet gemakkelijk.

We horen meer dan ooit drukke, spacey toetsenprog waar de tempo- en sfeerwisselingen je om de oren vliegen. De door vibrafoongeluiden aangejaagde jaren ‘70 muziek klinkt vrij uitbundig, zeker omdat Hedman alles minutieus meemept. De composities van “Twilight Furies” zijn een stuk complexer dan voorheen en bevatten zelfs wat agressieve passages. Vooral de zang van nieuwkomer Erik Forsberg klinkt wat dat betreft niet altijd even prettig, het is schreeuwerig en schril. Het album is soms erg ontoegankelijk. Gelukkig zijn er ook weer prachtige momenten, waardoor het constant rennen door het bos afgewisseld wordt met uitzichten op sierlijke beekjes en klaterende watervallen. “Twilight Furies” is dan ook een bont geheel.

Hedman profileert zich weliswaar als multi-instrumentalist, wijselijk heeft hij zich, zij het op afstand, laten bijstaan door drie ‘special guests’. We nemen ze even onder de loep. Eerdergenoemde Forsberg is nu niet bepaald speciaal te noemen. De virtuoze muziek verdient gewoonweg een betere zanger. Als het gaat om basgitaarspelen heeft Violent Silence met Simon M. Svensson wel een goede aanwinst. Hij speelt de pannen dan wel niet van het dak, samen met de hier en daar eveneens bassende Hedman zorgt hij voor een gedegen ondergrond. En dan is daar Hannes Ljunghall, de extra toetsenist. Zijn verrichtingen zijn weer fenomenaal. De man die in 1999 de band samen met Hedman heeft opgericht, geeft acte de presence in de vier epics die het album, naast vier korte opvullertjes, rijk is.




Het spreekt voor zich dat de focus van het album gelegd moet worden op de grote nummers en niet op een ieniemienie als opener Fair Warning dat in feite niet meer is dan een synthlijntje van twintig seconden. Het daaropvolgende Tectonic Plates, het feitelijke openingsnummer, is een stormachtige pot extravaganza van 16 minuten die ervaren kan worden als een ware aardverschuiving. Kenmerkend hier is het vele vibrafoongeluid dat overigens door de toetsen wordt gegenereerd. Ook zijn er weer toetsenlijnen die het midden houden tussen een melodie en een solo. Erg sterk is de lange escapade van Ljunghall die nog eens onderstreept hoe uitgekiend de muziek is. Met Scorched Earth Pass is de aardbeving tot bedaren gekomen en horen we een wat milder Gentle Giant-achtig geluid. Fraaie vibrafoon- en wulpse zangarrangementen verbeelden er het geteisterde landschap. Je kan aan je theewater aanvoelen dat Violent Silence hierna weer alle registers opentrekt, maar niets is minder waar. Hedman levert met het instrumentale Dance Of The Shuriken een mooi tussendoortje in new-age stijl af.

De jaren ‘70 prog die Violent Silence met dit album beoogt, druipt van de muziek af en omdat de band behoorlijk eigenzinnig is laten nummers als Lunar Sunrise en het titelnummer Twilight Furies zich niet zomaar doorgronden. Het zijn flinke composities en hoewel het karakter van het gebodene weinig verrassingen kent weet je het maar nooit. De grote drie kenmerken van het album doen zich echter meer dan ooit gelden. De drums zijn wederom virtuoos, de toetsenpartijen kietelen de smaakpapillen en de zang is wederom nogal matig. Het afsluitende Perilous Borders heeft een titel om te zoenen, maar inhoudelijk stelt het weinig voor.

Al met al is “Twilight Furies” een album waar je je in vast moet bijten. Doe je dat niet dan word je zo weggeblazen. Doe je dat wel dan valt er een heleboel te genieten.

Send this to a friend