Townsend, DevinAlbum

Ooit, in 2019, bracht Devin Townsend een plaat uit, “Empath”, die je rustig mag bestempelen als een meesterwerk. Nee hoor, ik heb het opgezocht: ‘meesterwerk’ is geen beschermde titel, dus bestempel maar een eind weg. Echt een goeie plaat dus, hoewel ik hem in mijn recensie destijds als volgt beschreef: ‘Het is een compleet circus op een trilplaat, het zijn zes deathmetalplaten tegelijk op 78 toeren, het is een volslagen hysterische poging om het beroemde stuk “Achtentwintig knikkers in de droogtrommel” uit te voeren met zoveel mogelijk muzikanten. En het is best wel druk.’

In het kielzog van die plaat ging Devin de wereld rond met een tamelijk geweldig bandje, bestaande uit louter kanjers, muzikanten die met Porcupine Tree, Haken, Kaipa, Steve Vai en Joe Satriani hebben gewerkt. In vervolg op de vrijheid die Devin kennelijk tijdens het maken van “Empath” had beleefd, werden deze concerten gaandeweg wat minder strak geregisseerd. Waar het concert in Londen, vastgelegd op “Order Of Magnitude – Empath Live Volume 1”, nog een strak optreden liet zien met tien muzikanten en een doorgedachte setlist, werd de tour in de Verenigde Staten en Canada een wat losser geheel met de helft minder mensen op het podium en geen setlist. De gespeelde liedjes werden bepaald door vragen vanuit het publiek en de pet van Townsend. Daarom kon er dus ook niks meelopen vanuit de coulissen. Dat vindt Devin kennelijk heel bijzonder, want bij “Order Of Magnitude” moest het ook al vermeld worden.

Nou ja, en zo kwam het dus dat we op deze nieuwe plaat, de derde in een serie op- en zakkenvullertjes, luisteren naar een zeer ontspannen Townsend. Hij onderbreekt zijn nummers halverwege als hij een fout maakt en speelt stukken die nog niet af zijn en dus halverwege weer stoppen… Van de oorspronkelijke setlist uit Londen heeft hij nog maar vier nummers overgehouden, waaronder gedoodverfde afsluiter Kingdom.

De verschillen tussen deze twee liveplaten zijn groot genoeg om deze release te rechtvaardigen, maar je moet je toch serieus afvragen hoeveel liveplaten van Devin Townsend je nodig hebt. Ik heb zelf mijn piek al wel een poosje bereikt.

Omdat de tournee moest worden afgebroken vanwege de Coronies lijkt het alsof dit heel unieke opnamen zijn, maar ook dat is niet echt waar, natuurlijk. De plaat is samengesteld uit verschillende opnamen, dus er is ook nog flink geknipt en gekozen uit een groter aantal opnamen.

Ondertussen is dit uiteraard geen slechte plaat. Je kunt van alles van Devin vinden, maar hij maakt geweldige muziek, die heen en weer slingert tussen vaudeville en deathmetal en alles daartussenin. Ook op dit album staan, tussen de gebruikelijke gekkigheid, geweldige stukken, zoals een ronduit schitterende versie van Forgive Me (van het “Casualties Of Cool”-album) en stuwende uitvoeringen van publiekslievelingen Evermore en Supercrush!

Het geluid is niet zo opgepoetst als anders, dat vraagt wat meer concentratie tijdens het luisteren. Omdat dit een redelijk ongepolijste liveregistratie is, gebeurt er een hoop tussendoor, dat je eigenlijk ook zou willen zíen. Het zijn tegelijkertijd ook wel de minst interessante stukken van de plaat: weer zo’n hysterisch liedje van “Ziltoid”, een stuk dat niet voor niets Fuck Around Section heet en die conferences tussendoor. Niet leuk als je er geen beelden bij hebt. Als er een optreden schreeuwt om een videoregistratie, dan is het deze plaat, maar uitgerekend hier ontbreekt deze.

De plaat wordt naar een hoger niveau getild door – naast de onontkoombare klasse van Townsend en zijn briljante band – de zang van Ché Aimee Dorval, die een mooi randje toevoegt aan het gebrul. Ook zij kan het belachelijke operettegedoe in Why? Niet redden.

Daarmee hebben we ook de belangrijkste vraag rond dit album te pakken: Waarom? Op een paar eerdergenoemde uitzonderingen na zijn deze uitvoeringen niet beter dan wat we al van Townsend kennen, het geluid is niet uitzonderlijk en er was al een veel betere registratie van de tour. Devin is met “Lightwork” inmiddels alweer een album verder, dus waarom deze oude koe uit de sloot vissen? Zoals we ons ook al afvroegen bij eerdere delen uit deze Devolution-reeks: gaat dit niet alleen maar over geld? Leuk voor de liefhebber, maar verder echt wel overbodig.