EloyAlbum

En toen was daar een nieuw compilatiealbum van Eloy. Eentje die stof doet opwaaien en een toelichting verdient.

Het Duitse Eloy wandelt al meer dan vijftig jaar door de symfo- en progwereld als een van de meest ondergewaardeerde dino’s. Geroemd en verguisd als Pink Floyd-kloon, maar dankzij het doorzettingsvermogen van oprichter en bijna alleskunner Frank Bornemann nog steeds in leven gehouden. Check alleen al de drie meest recente studioalbums “The Vision, The Sword And The The Pyre” (2017), het vervolg van dat album uit 2019 en “Echoes From The Past” uit 2023. Het is de omvangrijke muzikale trilogie over het leven en dood van Jeanne d’Arc.

Het voorliggende “Hidden Treasures” ontstond uit de actie van een Eloy-fanclub om de beste nummers van Eloy te bundelen. Ik was geen lid van deze fanclub, maar dat terzijde. Het was een merkwaardige actie, want er verschenen al meerdere verzamel- en compilatiealbums van Eloy. Albums waarop naar mijn mening – en van veel anderen – de écht beste nummers van Eloy staan, waaronder tal van epische. Verder is het merkwaardig dat op dit schijfje (op de liveversie van The Tides Return Forever na) alleen nummers staan uit de jaren 80. Toch gaf Bornemann zijn fiat (naar verluidt ook zijn Volkswagen) aan dit initiatief van de fanclub. Kennelijk zag hij brood in hernieuwde aandacht voor het materiaal uit Eloys commercieel meest succesvolle periode.

Alle nummers zijn opnieuw door Bornemann gemixt en klinken daardoor anders dan de originele versies. Of ze hierdoor beter dan wel slechter geworden zijn, laat ik in het midden. Dat is een kwestie van persoonlijke smaak. Feit is dat ze moderner en frisser klinken. Het deed me enigszins denken aan het album “The Road Back Home” van The Flower Kings, alhoewel de Zweden oude nummers volledig opnieuw opnamen.

Laat je niet van de wijs brengen door de albumtitel “Hidden Treasures”. De nummers Shadow And Light, Heartbeat (beide van “Performance” uit 1983), Behind The Walls en The Flash (beide van “Time To Turn” uit 1982) waren weliswaar jarenlang verborgen, maar het zijn zeker geen schatten.

Wil je een échte doorsnee van het beste werk van Eloy, check dan “Timeless Passages” uit 2003. Op dat album staan ook originele versies van Silhouette, The Tides Returns Forever en Follow The Light. Nummers die ook staan op de uitstekende dubbel live-cd “Reincarnation On Stage”. Toch mag dit schijfje niet ontbreken aan de verzameling van de diehard fan van Eloy (zoals ik). Voor alle anderen laat ik het over hun nieuwsgierigheid.