IQConcert

Eind mei zouden de sympathieke Britse neo-proggers IQ Nederland en Frankrijk aandoen in het teken van hun Resistance Tour 2020. We weten inmiddels wat er gebeurde: de concerten moesten gecanceld worden als gevolg van het almaar verder om zich heen grijpende corona virus.

De band was vanzelfsprekend erg teleurgesteld dat beide optredens geannuleerd moesten worden, hoewel de reden ervan buiten hun macht lag. Dat had IQ nog nooit meegemaakt en het voelde niet echt goed aan, vooral in de wetenschap dat zoveel mensen reis- en verblijfplannen hadden gemaakt om erbij te kunnen zijn.

Inmiddels maakten sommige artiesten thuis lockdown-video’s, een geweldig idee maar niet goed werkbaar met de uitgebreide IQ-setup. Het toeval wilde dat de band in januari twee optredens in Duitsland had gegeven waarvan de eerste, in Aschaffenburg, werd gefilmd en opgenomen, in eerste instantie alleen voor de IQ-archieven. De videobeelden waren echter kwalitatief niet helemaal wat ze hadden gehoopt, dus de beelden leken gedoemd te verdwijnen. Hoewel er geen echte plannen waren om iets met het materiaal te doen, bracht het naderende lockdown-gebeuren hen op andere ideeën: misschien zou dit de plaats in kunnen nemen van de twee afgelaste concerten. De setlist voor de Aschaffenburg-show was vrijwel identiek aan degene die dat weekend gespeeld zou worden en aangezien het de volledige show van twee uur en een kwartier betrof, leek het een meer dan passend moment om de opnames daarvoor te gebruiken. Zo gezegd, zo gedaan.

De livestream vond plaats op 22 mei en zou de week erna ook nog beschikbaar zijn om ervoor te zorgen dat iedereen de kans zou krijgen om de show te zien. Dat laat je je als rechtgeaarde IQ fan natuurlijk niet twee keer zeggen. Dus gewapend met de laptop, een HDMI kabel naar de tv (nog geen smart tv) een drankje bij de hand en gezeten op de comfortabele sofa was ik klaar om de band nu eens op een hele andere manier te bekijken. Niet als haringen in een ton bij één van de vaak volledig uitverkochte traditionele Kerst concerten van de band in de Boerderij maar in de gerieflijke omgeving van de eigen woonkamer. En, hoewel onvergelijkbaar, geen onaardige ervaring. Het was vooral een kans om het nieuwe materiaal van de band live te beoordelen. Want vijf jaar na hun laatste succesvolle studio album, “The Road Of Bones”, was daar eind 2019 de opvolger, “Resistance”. Ook nu weer overwegend positieve kritieken. Niet verrassend was het nieuwe album dus ook hofleverancier met vijf nummers terwijl “The Road Of Bones” met drie songs vertegenwoordigd was. Gelukkig waren er ook nog voldoende nummers van het oude(re) werk te bekijken/beluisteren. Ik ga er eens recht voor zitten.

Plaats van handeling is Colos-Saal in Aschaffenburg, vlakbij Frankfurt. Het theater is uitverkocht met 500 man, een enthousiast publiek met vooral veel fans. Alampandria van het zojuist uitgebrachte “Resistance” is de korte opener, direct gevolgd door persoonlijke favoriet Sacred Sound, in een spetterende uitvoering. Shallow Bay, ook al van het nieuwe album neigt een beetje naar Marillion waarna de dreigende tonen van From The Outside In klinken, badend in rood licht. Stay Down is wederom een nieuw nummer, een stemmige piano-intro van Neil Durant begeleid door projecties van vallende kristallen op de videoschermen.

De voltallige band is in stemmig zwart gekleed behalve Holmes in zijn witte doktersjasje, misschien wel een link naar zijn NHS verleden. De zaal heeft zoals het zich laat aanzien een relatief laag plafond. Hierdoor zijn de drie video schermen laag geposteerd hetgeen soms een verblindend effect heeft. Daar staat tegenover dat de beelden de ervaring nog verder versterken.

The Last Human Gateway zet de toon voor de rest van het optreden: ruim twintig minuten superbe prog uit ‘83 van debuutalbum “Tales From The Lush Attic”, heerlijk! Alleen toetsenist Neil Durant behoort niet tot de originele line up op dit album, de andere vier waren indertijd allemaal betrokken bij de totstandkoming ervan, bijzonder. Het karakteristieke Frequency kent een hoofdrol voor gitarist Mike Holmes, terwijl For Another Lifetime het vierde nummer van het nieuwe album, start met een intro met orgeltje maar al gauw ontwikkelt dit uitstekende, ca. een kwartier durende nummer, zich tot de bekende IQ sound. The Road Of Bones, titelsong van het succesvolle voorlaatste album, kan bijna niet meer gemist worden tijdens een show van de heren. Wat volgt is een sterke uitvoering en dat geldt ook voor nieuweling A Missile.

Nog een 15 minuten lange epic, ditmaal Further Away van “Ever” uit 1993, inclusief prachtig akoestisch moment halverwege. Na exact twee uur spelen verlaat de band kort het podium om snel weer terug te keren voor een tweetal toegiften. De eerste toegift is Ten Million Demons, zanger Peter Nicholls krijgt een rood hart toegeworpen uit het publiek, wordt gevolgd door het iconische Subterranea. Dan is de koek op na twee uur en een kwartier intensief musiceren.

De videobeelden zijn matig: veel shots uit de zaal over de hoofden van publiek, de gezichten van de muzikanten zijn niet of nauwelijks te onderscheiden. Er is gewoon te weinig licht voor goede beelden, ik snap wel dat ze dit afgekeurd hebben voor officiële dvd/blu-ray uitgave. Het geluid is echter prima, de mix is zelfs uitstekend. Een solide show, nu eens niet met kerst decoraties en enorme vleugels, gewoon een professioneel optreden van de goed in vorm zijnde neo proggers.

Een sympathiek gebaar van de Britten, het streamen van een recente show, dat verdient navolging, klasse mannen! Volgend jaar is het groot feest: IQ 40 zal ongetwijfeld groots gevierd worden, voor het gemak ervan uitgaand dat er dan weer ‘normale’ omstandigheden gelden.

Een prettig vooruitzicht voor vele fans die kaartjes hebben voor het vervolg van de tour in onder andere Polen, Spanje, Engeland, Zoetermeer en opnieuw Afschaffenburg. Tenslotte hebben de heren op hun website nog een welgemeend advies aan een ieder, neem het alsjeblieft ter harte:

Stay safe, Stay home, Stay Down.