Marillion

This Strange Engine

Info
Uitgekomen in: 1997
Label: Castle
Website: http://www.marillion.com/
MySpace: www.myspace.com/marillion
Fanclub: http://www.marillion.nl/
Progwereld Biografie
Tracklist
A Man Of A Thousand Faces (7:31)
One Fine Day (5:31)
80 Days (5:00)
Estonia (7:56)
Memory Of Water (3:01)
An Accidental Man (6:10)
Hope For The Future (5:10)
This Strange Engine (15:41)
Steve Hogarth: zang, toetsen, percussie
Mark Kelly: toetsen
Ian Mosley: drums, percussie
Steve Rothery: gitaren
Pete Trewavas: bas, achtergrondzang

Met medewerking van:

Tim Perkins: balalaika op Estonia
Phil Todd: saxofoon op This Strange Engine
Paula Savage: trompet op Hope For The Future
Studio
Happiness Is The Road (2008)
Thankyou Whoever You Are - Most Toys cd single (2007)
Somewhere Else (2007)
Marbles (2004)
Anoraknophobia (2001)
Marillion.com (1999)
Radiation (1998)
This Strange Engine (1997)
Afraid Of Sunlight (1995)
Brave (1994)
Holidays In Eden (1991)
Seasons End (1989)
Clutching At Straws (1987)
Brief Encounter EP (1986)
Misplaced Childhood (1985)
Fugazi (1984)
Script For A Jester's Tear (1983)
Market Square Heroes EP (1982)

Live / Compilatie (selectie)
Early Stages (2008)
Mirrors (2006)
Marbles Live (2005)
Marbles By The Sea (2005)
Anorak In The UK (2002)
Made Again (1996)
The Thieving Magpie (1988, heruitgave: 2009)
B'sides Themselves (1988)
Live From Loreley (video 1987, video/cd 1994, cd 2004, 2-cd 2009)
Real To Reel (1984)
Recital of the Script (video 1983, dvd 2003, 2-cd 2009)

Als het vreemde machinetje dat op de voorkant van de hoes staat afgebeeld ervoor moet zorgen dat een hart blijft pompen, dan verbaast het me niet dat het niet lang blijft kloppen. Het apparaatje ziet er dan misschien wel poepig uit, het hartje erin klinkt maar heel zachtjes en – eerlijk gezegd – een beetje futloos. De perfecte analogie voor “This Strange Engine”, Marillion’s geplaagde negende studio-album. Geen echt slechte plaat, maar iets ‘klopt’ niet.

De identiteitscrisis van Marillion nam nu eindelijk op de plaat vaste vormen aan. Want het viel niet mee. Nadat Steve Hogarth de microfoon van Fish had overgenomen, waren de verkopen per cd zo’n beetje gehalveerd. Men scheepte over van kwaliteitspop (“Holidays In Eden“), naar een zwaarwichtig concept (“Brave“) om te eindigen bij op sfeertekeningen gebaseerde klankmuren (“Afraid Of Sunlight“). Niets hielp, de populariteit van Marillion bleef zakken, totdat zelfs EMI ze liet vallen.

Nu mag het waar zijn dat een grote platenmaatschappij verstikkend kan werken op het creatieve proces van een artiest of band en dat deze hoge heren vaak onoverkomelijke eisen stellen aan de commerciële houdbaarheid van het product in kwestie. Wat echter wel maar al te vaak opvalt, is dat als een groep of artiest onder het juk van zo’n platenmaatschappij uitkomt, de resultaten voor het nieuwe label aanmerkelijk minder zijn. Het wordt vaak helemaal een drama als men ‘voor zichzelf gaat beginnen’. Zodra alle sturing kwijt is, vliegen veel bands spoedig uit de bocht. Ik heb over dit onderwerp geen proefschrift geschreven, maar “This Strange Engine” – en ook de meeste platen erna – bevestigt dit bange vermoeden wel degelijk.

Gedurende de jaren negentig is Marillion voortdurend bezig zichzelf opnieuw uit te vinden, onbewust zich zo uitdrukkend middels de uitvindingtekeningetjes die gekrabbeld zijn in het boekje. Bij “This Strange Engine” heeft de band klaarblijkelijk gedacht van alle elementen van de vorige platen ‘iets’ te nemen. Van de “Holidays In Eden” periode nemen we wat pop en voegen tevens een leuke ballade toe (One Fine Day, 80 Days), het “Brave” tijdperk destilleren we tot een lange track van zo’n kwartier (This Strange Engine). Oh wacht, “Brave” kende ook flink rockende tracks. Hebben we die nog? Ja, we voegen An Accidental Man er wel aan toe. Tenslotte moeten we ook wat verstilds nemen, iets met allemaal geluidjes en mooie effecten. Dus iets “Afraid Of Sunlight”- achtig. Goeie melodieën is niet nodig. Ah, we hebben Estonia nog. En laten we evenals bij die plaat nog iets raars doen, anders denkt het publiek dat we gewone mensen zijn. Hup, Hope For The Future erbij.

En zo wordt “This Strange Engine” een vermoeiende plaat. De verschillende nummers dreutelen maar door en zelfs een op zich mooi nummer als Estonia kenmerkt zich door een vermoeid zingende Steve Hogarth en een gebrek aan dynamiek. Memory Of Water is mooi, maar een beetje overbodig. Het Tears For Fears-achtige 80 Days is helemaal vervelend en iemand moet mij ooit uitleggen waarom trompettiste Paula Savage niet de solo halverwege speelt (i.p.v. het vreselijke toetsenarsenaal van Mark Kelly), omdat zij op het verder vreselijke Hope For The Future zo ontzettend goed haar best doet het nummer enigszins te redden.

Het enige nummer dat de tegenvallende plaat dan toch de moeite van de aanschaf waard maakt, is het ruim 15 minuten durende epos This Strange Engine. Het is een spannend en geconstrueerd werkstuk over Steve’s jeugdherinneringen aan zijn vader, die zijn leven als wereldreiziger opgaf om het opgroeien van zijn zoon mee te maken. Alhoewel het lange stuk aan de ene kant wat gekunsteld overkomt en wat van knip- en plakachtig in elkaar zit, wordt het in meerderlij opzichten gered door de prachtige melodieën, zoals bij het begin van het ‘daddy came out of the navy’-gedeelte dat prachtig overloopt in het emotioneel gezongen ‘and one day as the boy’-gedeelte. De saxofoon is een welkome verlossing op dat moment. Ook de toetsensolo van Mark Kelly aan het begin en de twee gitaarsolo’s van Steve Rothery zijn fenomenaal. Maar het nummer verdient toch vooral lof om de opbouw naar het einde toe, waar Steve Hogarth werkelijk vanuit zijn tenen lijkt te zingen. Op dat moment staat het kippenvel metershoog. Ja, This Strange Engine behoort tot Marillion’s beste nummers ooit.

En zo kan ik positief eindigen over een matige plaat met een sterk einde. Als cd is de plaat een identiteitscrisis van jewelste en lijkt Marillion maar geen richting te kunnen kiezen. Het gevolg is een onsamenhangende plaat met matige of soms zelfs slechte liedjes. Alleen het slotakkoord is overtuigend genoeg. Ofwel: “This Strange Engine” ‘klopt’ niet, maar This Strange Engine wel.

Markwin Meeuws

CD (2012 Madfish-editie):
Koop bij bol.com

2LP:
Koop bij bol.com

Send this to a friend