RitualAlbum

Wat hebben we lang moeten wachten op het nieuwe album van Ritual. Vier jaar geleden leek er eindelijk schot in de zaak te komen toen er een ep onder de titel “Glimpses from the Story of Mr. Bogd” verscheen. Toch duurde het vervolgens nog vier jaar voordat de promo van het volledige album op onze burelen belandde. In het interview dat ik met zanger Patrik Lundström had, kun je lezen wat daarvan de oorzaak was.

Collega Erik Groeneweg waarschuwde ons al na het beluisteren van de ep vier jaar geleden om onze borst alvast nat te maken. Dat had hij vrij goed gehoord.
De ep stond inderdaad bol van intense muziek waar de energie vanaf spatte. Het onderwerp van déze recensie, “The story of Mr. Bogd – Part 1”, is in dat opzicht wat gevarieerder geworden.

Wat is The Story of Mr. Bogd eigenlijk? Mr. Bogd is een welgesteld man met veel aanzien in een fictief stadje, ergens in het midden-oostelijke gedeelte van Europa, eind 19^e eeuw.
Ondanks zijn materiële voorspoed ontbreekt er voor zijn gevoel iets,  hij voelt een leegte in zijn ziel. In een plotselinge opwelling besluit hij midden in de nacht in zijn koets te vertrekken naar het grote onbekende. Tijdens zijn tocht ontmoet hij allerlei merkwaardige figuren die zo konden zijn weggelopen uit fabels of sprookjes. Deze ontmoetingen geven hem een heel andere kijk op zijn leven tot nu toe.
Elke song van dit album vormt als het ware een episode in het verhaal van Mr. Bogd. Zo zie je in het begeleidende boekje de songteksten dan ook niet in strofen verdeeld, maar afgedrukt als verhaaltjes.

Na een enigszins theatraal intro door een strijkkwartet gaat de band energiek van start met zijn kenmerkende geluid. De haast van het vertrek van Mr. Bogd hoor je terug in de muziek. Doordat er met diverse instrumenten verschillende motiefjes worden gespeeld, klinkt het nogal druk. Toch is de productie van dit album iets ruimtelijker en transparanter dan op de eerder genoemde ep.

Als luisteraar wordt je bijna letterlijk The Inn of The Haunted Owl ingetrokken waar Bogd een uil uit zijn benarde positie bevrijdt. Dit gebeurt onder de klanken van het gedreven en intense spel en de zang van de band.
In de volgende track laat een prachtige Keltische melodie op de nickelharp en fluit, subtiel begeleid door akoestische gitaar en piano, Bogd in zijn Brougham-koets wegdromen.
Dan wordt even de tijdlijn stopgezet voor een terugblik op de kindertijd van Mr. Bogd in het heerlijk rockende en jubelende Chichikov Bogd, destijds een koosnaam voor de kleine Bogd.

In een walsende mix van King Crimson en The Nits maakt Mr. Bogd vervolgens kennis met de buitenissige Mr. Tilly en zijn bende van artiesten, dichters en muzikanten ‘van het progressieve genre’. Zeer vermakelijk!
Het instrumentale Through a Rural Landscape voert Bogd door een landelijk gebied onder de ostinate klanken van de ritmesectie, aangevuld door melodieën op de piano en steelgitaar.

De meest symfonische en theatrale track van het album is het slepende The Feline Companion, over een oude verbannen zwerfster met een kat als gezel op haar rug. Dit nummer wordt meesterlijk vocaal vertolkt door Patrick Lundström.
Ondertussen waren de bewoners van het stadje erachter gekomen dat Mr. Bogd was verdwenen. Een stad in rep en roer in het intense, musicalachtige Read all about it! In dit geval wel een musical met heavy gitaarriffs en dito drums.

Op een rustplaats in een bos bij een put komt Bogd tot de conclusie dat hij zijn leven drastisch wil veranderen. Hij wil genieten van de vrijheid. Ook in deze ingetogen episode weet Lundström weer vocaal ten volle te overtuigen. Vooral in de orkestrale, met koortjes gelardeerde, apotheose.

In het donker komen uit de put drie vrouwenhoofden tevoorschijn die ieder om de beurt Bogd aanraden terug naar huis te gaan. In deze slottrack horen we oosterse invloeden in een onheilspellende, dampende akoestische setting met veel traditionele percussie, koorzang en schitterende melodieën.

Zo sluit deel 1 van Mr. Bogd af met een open einde. De heren van Ritual hebben er een geweldig werkstuk van gemaakt, waarin hun ‘edgy’ progressieve rock, folkinvloeden en de wereld van theater, sprookjes en fabels moeiteloos samensmelten. Ook deze keer weet de band met het gebruik van akoestische instrumenten zoals bouzouki, dulcimer, nickelharp en diverse fluiten fraaie kleuren aan zijn geluidspalet toe te voegen. Daarin speelt de geweldige, en zeer veelzijdige zangstem van Patrik Lundström een zeer belangrijke rol.