TenhiAlbum

Muziek om door overweldigd te worden.

Schoonheid is soms moeilijk onder woorden te brengen. Dat bewijst de Finse band Tenhi met de plaat “Väre”. Natuurlijk zijn wij proggers dol op een solerende elektrische gitaar, wervelende toetsen en ronkende basgitaren, maar hoogstwaarschijnlijk ligt de basis voor die liefde bij ingenieuze composities, gewaagde combinaties en variërende maatsoorten. Laat daar op deze cd alle ruimte voor zijn, alleen op een andere manier zoals je gewend bent.

“Väre” is de tweede langspeler van de band Tenhi aan het eind van een uiterst productieve periode. Na de demo “Kertomuksia” (1997) werd er zowat elk jaar een ep afgeleverd. Veel van die songs verschenen later op het debuutalbum “Kauan” en de band krijgt veel belangstelling van metal georiënteerde media, maar ook vanuit de progressieve kant van de muziekbusiness. Volgens de band is die progressieve kant ook de juiste benadering, want hoewel de bandleden Ilmari Issakainen, Tyko Saarikko en Ilkka Salminen een achtergrond in de metalscene hebben, verklaart het trio zelf onvervalste progressieve neofolk te maken. In beginsel zijn er overlappingen met doom, maar volgens de spaarzame interviews op het internet zijn er verder geen raakvlakken met doom-metal. En persoonlijk kan ik daar volledig mee instemmen.

Sinds het ontstaan van de band experimenteert de formatie met klanken, melodieën en instrumenten. In de basis worden op “Väre” veelal akoestische instrumenten gebruikt, maar de spaarzame elektronische invloeden worden op bijzonder smaakvolle wijze ingevoegd. Verreweg de meest bijzondere tracks zijn de composities waarbij bijzondere instrumenten worden gebruikt. Bijvoorbeeld de joodse (mond)harp in Sutoi en Keväin. Maar bijvoorbeeld ook het gebruik van de didgeridoo en de Udu. Het resultaat van deze mix is dat je belandt in een muzikale wondere wereld waarin je soms in Spanje, China, Finland, Siberië of tijdsgebonden, in de middeleeuwen waant. Kan het meer divers?

Het woord minimalistisch (maar ook prachtig) staat op dit album voor het artwork van het digipack, maar ook synoniem voor de track Vilja. Een weloverwogen balans tussen akoestische en elektrische gitaar en de rustgevende stem van Tyko Saarikko nestelt zich tussen het welbevinden van lichaam en geest wanneer je dit op een rustige plek beluistert. In de finale een prachtige solo van de dwarsfluit van Janina Lehto, die nagenoeg vast bandlid is, hoewel ze nooit zo in de credits als vast bandlid vernoemd wordt. Alles hierboven omschreven geldt ook voor de naamgever van de band, de track Tenhi. Ook hier weer de akoestische gitaar, deze keer aangevuld met heerlijke vioolklanken. Wat verder ook opvalt is een centraal thema op de cd, dat in veel songs terug komt. Het digipack is evenals de andere releases vormgegeven door mooie foto’s van de natuur, kunst en de spaarzame liveoptredens van de band.

De viool eist ook een hoofdrol in Yötä en dan specifiek gezegd de altviool. De track bevat een sterke melodie die zich gaat nestelen in je systeem. Die melodie wordt er gelijk vanaf het begin ingeramd. Het is in dit geval ook eens een vlotte en optimistische melodie, dat kennen we wel anders van Tenhi. Op het gebied van minimalisme in muziek is de band ook bijzonder sterk, dat bewijst de laatste track van het album: Kuolleesi Joheen. Hier handelt de band het af met alleen een akoestische gitaar en meervoudige zang.

De band heeft een bovengemiddelde belangstelling voor typische sjamanen muziek. Immers, als je de letterlijke vertaling van de bandnaam in het Fins opzoekt is de betekenis vrij vertaald “Sjamaan”. Als je vervolgens de gehele discografie van de band beluistert vind je namelijk ook veel invloeden uit die hoek. Het bijzonder klankgeluid, de donkere trillingen, de typische trommels, de herhaling, de (dwars)fluit; al die kenmerken worden veel verweven in de muziek van Tenhi. Zanger Tyko Saarikko balanceert vaak op het randje van regulier zingen en meditatie en weet dat soms op bijzondere manier te combineren. Waar je dat op dit album goed kan horen is in Katve, maar je zal die mediterende manier van zingen ook vaker treffen op de andere Tenhi cd’s.

“Väre” is een album dat je moet beluisteren aan het einde een vermoeiende dag. Beluister dit op een comfortabele bank of op bed en je zal in een ontspannende modus belanden. Je zal een innerlijke reis ervaren door het tijdreizen en de verschillende delen van deze mooie aardbol.